Δευτέρα βράδυ 22:45 χτυπάει το κινητό. Απόκρυψη. Το μυαλό λέει όχι από την κούραση, αλλά ο αντίχειρας δεν υπακούει. Από την άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται η κουρασμένη φωνή του  “ασημένιου” στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αλπικού σκι στην τεχνική κατάβαση στο Κουρσεβέλ, Αλέξανδρου Γκιννή.

«Θάνο τι κάνεις;» Είναι η πρώτη ατάκα από τον AJ. Έπειτα από 15 φορές που του είπα «τι έκανες αγόρι μου;» αρχίσαμε να μιλάμε σαν άνθρωποι με τον ίδιο να είναι από τη μία χαρούμενος, αλλά από την άλλη εξαντλημένος και πιεσμένος. 

Μόνο και μόνο ότι αμέσως μετά από την κατάκτηση του πρώτου ελληνικού μεταλλίου στην ιστορία του παγκοσμίου πρωταθλήματος την περασμένη Κυριακή, το κινητό του γέμισε με μηνύματα αγάπης και θαυμασμού από όλο τον κόσμο σε όλους του λογαριασμούς των social media ήταν αρκετό για να του προκαλέσει πρωτόγνωρα συναισθήματα, αλλά και αρκετό στρες. 

«Το messenger είχε πάνω από 800 μηνύματα, το instragram πάνω από 1000, το mail μου πάνω από 100. Είναι μια τρέλα. Από την άλλη όμως μου προκαλεί και άγχος γιατί θέλω να απαντήσω σε όλα, αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον!» μου είπε. Τα ερωτήματα πολλά, ο χρόνος λίγος. Η κλήση έγινε στην επιστροφή του στις ΗΠΑ και η κούραση είναι κάτι που ακούγεται στην κάθε του λέξη. 

«Δεν κατάλαβα ότι πήρα μετάλλιο!»

Η πρώτη ερώτηση…κλισέ που μου έρχεται στο μυαλό είναι η πρώτη σκέψη που κάνει όταν καταλαβαίνει (αν έχει καταλάβει ακόμα) ότι πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. 

«Πριν από τη 2η κατάβαση ερχόντουσαν πολλοί και μου έλεγαν ότι αν κρατηθώ στα μετάλλια θα γράψω ιστορία, ότι θα είμαι ο πρώτος Έλληνας που κατάφερε να κάνει κάτι τέτοιο κλπ. Σίγουρα αυτό το γνώριζα πολύ καλά.»

Μια μικρή αναδρομή του μεταλλίου: Ο Γκιννής κατεβαίνει με τον 2ο καλύτερο χρόνο στο πρώτο σκέλος σε χρόνο 47.06. Στο 2ο σκέλος ο Έλληνας σκιέρ θα κάνει τον 12ο καλύτερο χρόνο, αλλά έχοντας συνολικά 1:39.70 θα φτάσει στο θρίαμβο και στο 2ο σκαλί του βάθρου.

«Αρχικά είδα το 12 και είπα ότι είμαι εκτός μεταλλίων. Ωστόσο, αμέσως μετά κατάλαβα τι είχε γίνει και είπα “ναι, έγραψα ιστορία!” Ήταν απίστευτο το συναίσθημα, ήταν ένα όνειρο.»

«Ήταν ένας κλειστός και δύσκολος αγώνας. Στην 1η διαδρομή τα πήγαμε πολύ καλά όπως τα συζητήσαμε και με την ομάδα μου. Κάναμε μια καλή κούρσα και στόχος ήταν να κρατηθώ στα μετάλλια. Αυτό μπορώ να σου πω ότι μ’ έκανε πολύ χαρούμενο ότι δηλαδή μπόρεσα να παραμείνω μέσα στα μετάλλια.»

Νεκρική σιγή…

Η τελευταία 5άδα είναι έτοιμη να αγωνιστεί στο 2ο σκέλος. Σεμπάστιαν Φρος-Σόλεβαγκ (Νορβηγία), Λίνους Στράσερ (Γερμανία), Λούκας Μπρόουτεν (Νορβηγία), Αλέξανδρος Γκιννής και ο καλύτερος χρόνος του 1ου σκέλους, Μάνουελ Φέλερ (Νορβηγία) ετοιμάζονται πνευματικά για την τελική μάχη. Είναι η στιγμή που δεν ακούγεται απολύτως τίποτα… 

«Βλέπαμε πως πήγαινε ο αγώνας και πως όλοι είχαμε την ευκαιρία μας για το μετάλλιο. Εκείνη τη στιγμή δεν άκουγες τίποτα. Υπήρχε μια νεκρική σιγή και από τους 5. Δεν ακουγόταν τίποτα όσο περιμέναμε να αγωνιστούμε.»

Ο σημαντικός ρόλος του Σαμονί

Η συζήτηση πηγαίνει στο Σαμονί και στο παγκόσμιο κύπελλο του Σαμονί εκείνη την Κυριακή στις 4 Φεβρουαρίου όπου ο Γκιννής γράφει για πρώτη φορά ιστορία με την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο παγκόσμιο κύπελλο. 

«Αυτό που έγινε στο Σαμονί με βοήθησε σε δύο πράγματα. Αρχικά μου έδωσε καλύτερη κατάταξη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Κουρσεβέλ και επιπλέον μου έδωσε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση. Ήξερα ότι είμαι γρήγορος κι εγώ και η ομάδα μου. Ήξερα ότι αν ακολουθούσα το πλάνο μας θα μπορέσω να τα καταφέρω.»

Όσο μιλάμε και όση ώρα βλέπω ότι έχω ουσιαστικά στη διάθεσή μου, αρχίζει να με πιάνει η…ελληνική απληστία, βλέποντας το 0.20 της διαφοράς από τον δύο φορές (πλέον) παγκόσμιο πρωταθλητή, Χένρικ Κριστόφερσεν. Που χάθηκε το χρυσό μετάλλιο; 

«Αν και δεν έχει καμία σημασία για μένα και γενικά δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε, αλλά ουσιαστικά χάθηκε στο πάνω μέρος της διαδρομής. Εκεί έχασα σημαντικό χρόνο και με άφησε πίσω όσον αφορά το χρυσό μετάλλιο.»

«Δεν αλλάζει τίποτα στους στόχους μου»

Ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα. Ένας θρίαμβος, ο οποίος μπορεί να αλλάξει τη ζωή του κάθε αθλητή. Από την πλευρά του ο Γκιννής παραμένει σταθερός σε όλα αυτά που μου είχε πει και πριν από την έναρξη της φετινής σεζόν: «Στόχος είναι να είμαι μέσα στους 25 του παγκοσμίου κυπέλλου, αλλά και οι Ολυμπιακοί Αγώνες», είχε πει στις αρχές Νοεμβρίου. 

Το πλάνο δεν έχει αλλάξει παρά το γεγονός ότι έχει στο λαιμό του περασμένα ήδη δύο μετάλλια σε παγκόσμιο κύπελλο και παγκόσμιο πρωτάθλημα.

«Το μετάλλιο στο παγκόσμιο κύπελλο ήταν ένα όνειρο. Αυτό που έγινε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι η σφραγίδα. Είναι κάτι που δεν θα σβήσει ποτέ. Είναι σαν ένας τίτλος.»

«Όλα αυτά δεν αλλάζουν το πλάνο μου. Δεν αλλάζει τους στόχους μου. Ο μεγαλύτερός είναι η συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2026 (Μιλάνο-Κορτίνα). Από εκεί και πέρα πάμε αγώνα-αγώνα, βήμα-βήμα.»