Ο Σίμος Καμπουρίδης, παρότι διαπρέπει στην ανοικτή θάλασσα, έχει πλήρη αντίληψη των εξελίξων στο άθλημα της ιστιοπλόϊας και στην ολυμπιακή του υπόσταση. Ο έμπειρος ιστιοπλόος του ΝΟ Ελλάδας μίλησε στο Apexsports.gr σχετικά με την αναβολή της ένταξης μιας κατηγορίας σκάφους ανοικτής θάλασσας στο ολυμπιακό πρόγραμμα προ Παρισιού, αλλά και την εξέλιξη των σκαφών τύπου Foil.

Σχετικά με την κατηγορία double handed, όπου τρέχουν το σκάφος μόνο δύο άτομα, κάνατε κάποιες δοκιμές…

«Το δικό μας δεν είναι σκάφος να τρέχει με 2 άτομα, αλλά θέλει δέκα. Κι όμως μαζί με τον Δημήτρη Δεληγιάννη καταφέραμε σε 3 χρόνια να έρθουμε 2 φορές πρώτοι και μια φορά 3^οι. Εφαρμόστηκε στο πανελλήνιο δοκιμαστικά, μιας και ήταν σε συζητήσεις για να μπει στους Ολυμπιακούς -προ πανδημίας- αλλά δυστυχώς με την πανδημία χάθηκε η ευκαιρία και δεν θα είναι στο Παρίσι. Ήταν μια ευκαιρία να μπουν σκάφη ανοικτής θάλασσας στους Ολυμπιακούς, ελπίζω να το δούμε αργότερα».

Έχουν γίνει κάποιες αλλαγές σε κλάσεις και υπήρξε ένα lifting σε κλάσεις όπως το γουιντσέρφινγκ, ανεβάζοντας ταχύτητες. Πως επηρεάζει το άθλημα γενικά;

«Στην ιστιοπλοϊα μπορεί κανείς να φέρει αποτελέσματα και σε μεγάλες ηλικίες. Είμαι από τους ρομαντικούς και θεωρώ πως είναι ένα άθλημα που μπορείς να το κάνεις με μεγάλη επιτυχία για όσο θες. Οι αλλαγές δεν βοηθάνε, δυστυχώς είναι τέτοιες που δεν μπορεί να ακολουθήσει πλέον εύκολα κάποιος, είτε εξαιτίας της ηλικίας, είτε της σωματοδομής είτε από φόβο. Πλέον οι ταχύτητες στην θάλασσα είναι σαν να τρέχεις με 250 χιλιόμετρα στην στεριά.

Ο πιο απλός τρόπος να καταλάβει κανείς τα Foil για παράδειγμα είναι να φανταστείς τα δελφίνια με πανί χωρίς τη μηχανή. Απευθύνεται σε νεότερες γενιές, αλλά απομακρύνει τους υπόλοιπους. Εχει απήχηση σε ανθρώπους τύπου… adrenaline addicts».  

Σχετικά με τον ρυθμό επάνδρωσης των ιστιοφόρων ανοικτής θάλασσας με πληρώματα, υπάρχει έμψυχο υλικό;

«Υπάρχει μεγάλη παραγωή ιστιοπλόων μεγάλη από σχολές ανοικτής θάλσασα με πολύ κόσμο, αλλά με το που τελειώσει κάποιος την σχολή δεν ακολουθεί τον δρόμο να πάει το άθλημα παρακάτω. Συνήθως βγάζουν την σχολή για να μπορούν να ταξιδέψουν ένα σκάφος για βόλτα για διακοπές, όχι αγωνιστικά. Ένα μικρό κομμάτι θα τρεξει κάποιους λίγους αγώνες.

Δεν είναι εύκολο, πρέπει να ξοδέψεις το Σαββατοκύριακο σου και ώρες από την ξεκούρασή σου για να πας το σκάφος από το ένα μέρος στο άλλο για να αγωνιστείς. Αντί για καφέ να πας για πανιά, ή να πλύνεις το σκάφος… Θέλει αφοσίωση».

Πως μπορεί να μείνει ο κόσμος στην αγωνιστική ιστιοπλοΐα;

«Αρμόδιοι γι’ αυτό είναι οι σχολές και δεν ξέρω τι λύσεις θα βρουν. Τα σκάφη της ανοικτής θάλασσας έχουν ανάγκη από κόσμο και μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Το θέμα είναι να έχεις όρεξη. Για παράδειγμα ο Νίκος Σινούρης, ο ιδιοκτήτης του Aristofani είναι 77 ετών και τρέχει μαζί μας και ταλαιπωρείται κι αυτός. Κάποιες φορές γκρινιάζει γιατί κουράστηκε και κρυώνει, αλλά ζει μαζί μας όλες τις κακουχίες του αγώνα με τους βοριάδες και το κρύο και κάνει ότι του ζητηθεί στο σκάφος».

Διαβάστε στο 2ο μέρος της συνέντευξης σύντομα στο Apexsports.gr… To be continued…