Τα 23 grand slam έφτασε ο Νόβακ Τζόκοβιτς με την κατάκτηση του φετινού Roland Garros και έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του τένις.

Είναι ο πρώτος τενίστας που καταφέρνει κάτι τέτοιο (στις γυναίκες το έχει πετύχει πρώτη η Σερένα Γουίλιαμς), αφού ξεπέρασε τον Ράφα Ναδάλ (22) και τον Ρότζερ Φέντερερ (20). Αναλογιζόμενος κανείς την αξία των δυο προαναφερθέντων, μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος του επιτεύγματος αυτού του Σέρβου.

Ένα ακόμα ασύλληπτο ρεκόρ που πέτυχε ο Τζόκοβιτς σήμερα, είναι πως έγινε ο μοναδικός τενίστας που έχει κατακτήσει τα τέσσερα major τουρνουά από τρεις φορές το καθένα! Στο σύνολο μετρά 10 τίτλους στο Australian Open, επτά στο Wimbledon και από τρεις στο Roland Garros και το US Open.

Το πρώτο από τα 23 ήταν το 2008, όταν κατέκτησε το Australian Open επικρατώντας του Τζο Βιλφρίντ Τσονγκά με 3-1 σετ. Το ΑΟ είναι το τουρνουά στο οποίο έχει τα περισσότερα τρόπαια, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον. Έκτοτε, έχει κερδίσει τουλάχιστον ένα από τα 4 grand slams κάθε χρονιάς, με εξαίρεση το 2009, το 2010 και 2017.

Η αξία του ως αθλητή δε μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Μέλος της “Big 3” ομάδας που κυριαρχεί στα κορτ τα τελευταία 15 και πλέον χρόνια. Στα πρώτα χρόνια προσπαθούσε να βγει από τη “σκιά” των δυο μεγάλων του αντιπάλων, Φέντερερ κα Ναδάλ και πάντα έπρεπε να προσπαθεί να κερδίσει ένα κοινό που ήδη είχε τους αγαπημένους του και δεν είχε… χώρο για τρίτο. Ο Ελβετός, κυρίαρχος και αγαπημένος όλων των φίλων του τένις, “είχε” το Wimbledon. Ο Ισπανός ήταν ασυναγώνιστος στο χώμα και πάντα το “αγαπημένο παιδί” στο Παρίσι.

Με τα χρόνια το κατάφερε, με σκληρή δουλειά και παίζοντας απίθανο τένις σε πολλές περιπτώσεις. Άρχισε να κερδίζει το ένα τρόπαιο μετά το άλλο και μαζί και την εκτίμηση τόσο των αντιπάλων, όσο και του κοινού.

Το 2011, το 2015 και το 2021 έφτασε πολύ κοντά στο να κατακτήσει και τα 4 μεγάλα τουρνουά της σεζόν, όμως κάθε φορά έμεινε στα τρία. Τις πρώτες δυο φορές ήταν το Roland Garros που του στέρησε αυτήν την ευκαιρία, ενώ πριν δυο χρόνια δε μπόρεσε να ολοκληρώσει την επιτυχία του, αφού ηττήθηκε στον τελικό του US Open από τον Ντάνιιλ Μεντβέντεφ.

Εκτός από αδιαμφισβήτητα τεράστιος αθλητής, ο Τζόκοβιτς είναι και μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Τα συχνά του ξεσπάσματα εν ώρα αγώνα, οι προκλητικοί, για πολλούς, πανηγυρισμοί του, τα συχνά ιατρικά διαλείμματα ή ακόμα και τα διαλείμματα για… τουαλέτα κατά τη διάρκεια ενός ματς, ακόμα και ο τρόπος ζωής του, τον έχουν φέρει πολλές φορές στο επίκεντρο της συζήτησης που δεν αφορά την τενιστική του αξία.

Τον Ιανουάριο του 2022 δεν πήρε μέρος στο αγαπημένο του Australian Open. Ο Νόλε, μάλιστα, είχε απελαθεί από τη χώρα, καθώς οι Αρχές τον σταμάτησαν στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης επειδή ως ανεμβολίαστος δεν είχε δικαίωμα εισόδου στη χώρα και κατ’ επέκταση δεν είχε και δικαίωμα συμμετοχής στο τουρνουά. Η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια, η απόφαση ήταν τριετής απαγόρευση εισόδου στην Αυστραλία, απόφαση που εν συνεχεία αναιρέθηκε. Ο Τζόκοβιτς φέτος επέστρεψε και εκεί κατέκτησε τον 22ο Grand slam τίτλο του, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Ναδάλ.

Και σήμερα τον ξεπέρασε. Στην… έδρα του. Στην αγαπημένη χωμάτινη επιφάνεια του Ισπανού. Μάλιστα, όπως ο ίδιος ο Σέρβος παραδέχθηκε στις δηλώσεις του μετά τη νίκη του «…Δεν είναι τυχαίο το ότι κέρδισα το 23ο μου Grand Slam εδώ. Αυτό είναι το πιο δύσκολο τουρνουά για μένα και είμαι περήφανος που πετυχαίνω αυτό το επίτευγμα σε αυτό το κορτ».

Ο Τζόκοβιτς έχει ήδη πετύχει κάτι που φαντάζει πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί. Έχοντας, μάλιστα, ως ανταγωνιστές όλα αυτά τα χρόνια κάποιους από τους καλύτερους τενίστες που έχουμε δει στα κορτ, αν όχι όλων των εποχών. Με τον Φέντερερ να έχει πλέον αποσυρθεί από την ενεργό δράση, με τον Ναδάλ να ανακοινώνει πως φέτος δε θα είναι σε θέση να αγωνιστεί, ο δρόμος για την κατάκτηση των τεσσάρων grand slam της σεζόν είναι ανοιχτός για τον «Τζόκερ» και έχει ήδη κάνει τον μισό.

Βέβαια, η “νέα γενιά” τον… περιμένει στη γωνία και έρχεται με διάθεση να του χαλάσει τα σχέδια. Μένει να δούμε αν το… ρομπότ Τζόκοβιτς έχει να προσθέσει κι άλλα ασύλληπτα επιτεύγματα στην πλούσια καριέρα του και να γράψει το όνομά του στην ιστορία, όχι μόνο του τένις, αλλά του παγκόσμιου αθλητισμού. Με ακόμα μεγαλύτερα γράμματα από ό,τι το έχει ήδη κάνει.