“Ο Ρότζερ έχει ενδιαφέρον για το padel, όμως δεν έχει διαθέσιμο χρόνο για να αφιερώσει σε αυτό. Ίσως την ημέρα που θα αποσυρθεί από το τένις να μπορέσουμε να τον φέρουμε στο padel”.

Τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε κάποιον τυχαίο, αλλά στον Ιβάν Λιούμπισιτς. Ο προπονητής -και στενός φίλος- του Ρότζερ Φέντερερ από το 2016 μέχρι και το προσεχές φινάλε της καριέρας του, είχε μοιραστεί σε ανύποπτο χρόνο αυτή τη σκέψη του το 2017.

Ο ίδιος ο Κροάτης, πέρα από προπονητής και κορυφαίος τενίστας στο παρελθόν, είναι εδώ και χρόνια παράλληλα ταγμένος στο padel. Συνυπολογίζοντας κανείς την τεράστια επιθυμία του Φέντερερ να πιέσει τον εαυτό του μέχρι το τελευταίο διαθέσιμο όριο για να παραμείνει αγωνιστικά ενεργός στο τένις στα 41 του χρόνια, αλλά και τις εκπληκτικές ικανότητές του με τη ρακέτα, μια τέτοια προοπτική δεν φαντάζει ουτοπική.

Το padel αναμφίβολα καταπονεί πολύ λιγότερο το σώμα και έχει μικρότερες απαιτήσεις αντοχής συγκριτικά με το τένις, για αυτό και πολλοί παίκτες δεσπόζουν σε κορυφαίο επίπεδο σε ηλικίες πολύ πάνω από τα 30 ή και ακόμη περισσότερο.

Φυσικά, για τον σπουδαίο Ελβετό το μέλλον συνιστά μία terra incognita. Ένα άγνωστο πεδίο για το πώς θα θελήσει να αξιοποιήσει τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο που θα έχει.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το σενάριο να δούμε τον Φέντερερ με ρακέτα του padel ανά χείρας, έστω και όχι σε επίπεδο επίσημων τουρνουά, είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να διαγράψει ως πιθανότητα.