Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, προχώρησε σε δηλώσεις στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΓΑΣ.

Η Ευρωπαϊκή ομοσπονδία στίβου την ημέρα που κατέκτησε η ελληνίδα πρωταθλήτρια το χάλκινο μετάλλιο ανέφερε στην φωτογραφία της ότι η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός.

Για το συγκεκριμένο γεγονός η Ντρισμπιώτη απάντησε: «Είναι! Το απέδειξα για ακόμη μια φορά. Είμαι πολύ χαρούμενη που στην ηλικία μου μπορώ και αγωνίζομαι σε τόσο υψηλό επίπεδο. Όντως είναι ένας αριθμός. Το είδαμε και εμείς το είδαν και αυτοί που είναι ειδήμονες του χώρου. Είμαι χαρούμενη που μπορώ να παρακινώ ανθρώπους που είναι στην ηλικία μου να τρέχουν».

Όσο για το πως φανταζότανε πριν από πέντε χρόνια την αθλητική της καριέρα, η πρωταθλήτρια Ευρώπης, είπε: «Μπορεί και τελειωμένη… Δεν πίστευα ότι μπορώ να φτάσω ποτέ σε αυτό το επίπεδο. Δεν ήξερα τα όρια μου. Δεν ήξερα αν μπορώ να δουλέψω τόσο πολύ σκληρά. Δεν ήξερα αν θα βρεθώ με τους κατάλληλους ανθρώπους για να με φτάσουν εδώ που με φτάσανε και ευχαριστώ πολύ για αυτό. Χαίρομαι πάρα πολύ που μπόρεσα και απέδειξα στον εαυτό μου ότι μπορώ να είμαι εδώ και αξίζω να είμαι εδώ».

Το περασμένο καλοκαίρι η 39χρονη πρωταθλήτρια είχε κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μονάχου. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια μίλησε για τις διαφορές σε σχέση με φέτος: «Παίρνοντας δύο μετάλλια όπως όλοι οι αθλητές θέλουμε το επόμενο βήμα. Ένα βήμα πολύ μεγαλύτερο να είσαι στην παγκόσμια κλάση πια μέσα στα μετάλλια. Είναι πολύ δύσκολο να διακριθείς μετά από δύο Ευρωπαϊκά μετάλλια γιατί υπάρχει η πίεση. Ομως εγώ είμαι της άποψης να δουλεύω ακόμη πιο πολύ. θέλω να αποδείξω στον εαυτό μου ότι πέτυχα έναν στόχο μπορώ να πετύχω και τον επόμενο. Δούλεψα πάρα πολύ σκληρά. Πάρα πολλές ώρες μοναξιάς, έφυγα από το σπίτι μου πολύ καιρό. Κάνοντας προπόνηση πρωί απόγευμα, επτά ημέρες την εβδομάδα για να πετύχω αυτό που πέτυχα εδώ».

Στην προετοιμασία της για τη Βουδαπέστη έζησε αρκετά στο εξωτερικό, κάτι που της έδωσε νέες εικόνες: «Πήγα στην Αμερική με συναθλητές μου από το γκρουπ του Μπρεντ Βάλανς. Τον χειμώνα έκανα την χειμερινή μου προετοιμασία στην Αυστραλία. Πήγα 17 ημέρες στην Αμερική φιλοξενήθηκα σε σπίτι μιας οικογένειας που ήταν ότι πιο όμορφο έχω κάνει ποτέ. Αυτοί οι άνθρωποι ήθελαν ένα αθλητικό πρότυπο μέσα στο σπίτι τους και μου άνοιξαν την αγκαλιά τους και με δεχθήκανε εκεί. Από εκεί έφυγα και πήγα στην Ελβετία που εκεί έμεινα στο βουνό στα 1.800 μ. με άλλες τρεις κοπέλες στο σπίτι. Διαφορετικές προσωπικότητες, πολλά ξεσπάσματα η κάθε μία. Καμία ιδιοσυγκρασία ίδια, διαφορετικές προσωπικότητες, άλλη κουλτούρα και νοοτροπία αλλά τα βρίσκαμε σε ένα πράγμα. Στον αθλητισμό. Έχω κάνει πολλούς φίλους εκεί έξω. Οι συναθλήτριες μου στο γκρουπ του νέου μου προπονητή με φωνάζουν μαμά όπως και οι παλιές μου συναθλήτριας που τις αγαπώ πολύ. Μου φώναζαν στον αγώνα go mama go! Απίστευτο!».

Για τις τροποποιήσεις, που θα γίνουν την ερχόμενη χρονιά στο βάδην είπε: «Βασικό αγώνισμα πλέον είναι τα 20 χλμ. στο βάδην και έχω ήδη πιάσει το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Η νέα πρόκληση είναι σκυτάλη, τα 42 χλμ. βάδην. Που θα αγωνίζεται ένας άνδρας και μια γυναίκα».

Στην ερώτηση εάν το ερχόμενο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα την αγχώνει, απάντησε: «Δεν με ενοχλεί. Είναι μια πρόκληση και για εμένα. Θα είναι δύσκολη χρονιά θα είμαι και εγώ έτοιμη. Θα δουλέψω πάρα πολύ σκληρά. Δεν θέλω να μείνω πίσω. Δεν έχω να κυνηγάω κάτι άλλο αυτή τη στιγμή παρά μόνο το όνειρο μου. Τα όνειρα γεννιούνται κάθε μέρα και εγώ κάθε μέρα γεννάω και ένα καινούριο όνειρο. Ναι θέλω να βρεθώ σε υψηλό επίπεδο γιατί όχι στα μετάλλια, θα είναι δύσκολο, θα γίνει μεγάλη μάχη αλλά θέλω να διεκδικήσω ένα μετάλλιο για τη χώρα μου ξανά».

Τέλος, για το πως ονειρεύεται το τέλος της καριέρας της, απάντησε: «Δεν το έχω ονειρευτεί ακόμη. Εγώ είμαι και λίγο τρελή. Όλο λέω, λέω θα σταματήσω, αλλά γεννιούνται τέτοια συναισθήματα…».