Ο Αμερικανός Ντέιβ Μπόλεν, τέταρτος στα 400 μέτρα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1948 στο Λονδίνο, πέθανε λίγο πριν τα 99α γενέθλιά του.
Σε εκείνο τον αγώνα νικητής είχε αναδειχθεί ο Τζαμαϊκανός Άρθουρ Γουίντ, ερχόμενος από σχεδόν 10 μέτρα πίσω για να κάνει την ανατροπή απέναντι στον συμπατριώτη του και κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ τότε, του Χερμπ ΜακΚίνλεϊ. Εκείνο ήταν και το πρώτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην ιστορία της Τζαμάικα βάζοντας τέλος σε ένα σερί τριών αμερικανικών επιτυχιών στο αγώνισμα που είχε αρχίσει από το Άμστερνταμ το 1928.
Ο Μπόλεν έχασε την ευκαιρία να πάρει μετάλλιο καθώς ήταν τέταρτος με 47,2 δευτερόλεπτα, σχεδόν τρία εκατοστά πίσω από τον Αμερικανό συναθλητή του, τον Ματ Γουίτφιλντ. Το 2012 είχε πει για τα γυρίσματα ενός ντοκιμαντέρ ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι κάτι για το οποίο μπορείς να προετοιμαστείς, πρέπει να έχεις το ταλέντο παγκοσμίου επίπεδου και να το αξιοποιήσεις προς όφελός σου και των άλλων.
Ο εκλιπών αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο το 1950 και ήταν ο πρώτος αθλητής του που πήρε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχοντας υπηρετήσει 2 χρόνια στην αμερικανική πολεμική αεροπορία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πέρα από την αθλητική είχε και μία εξαιρετική καριέρα ως διπλωμάτης σε μέρη του κόσμου όπως η Λιβερία, το Πακιστάν, η Γιουγκοσλαβία και η Γκάνα.
Το 1974 ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον όρισε τον Μπόλεν ως πρέσβη σε Μποτσουάνα, Λεσότο και Σουαζιλάνδη ενώ το 1977 ο Τζίμι Κάρτερ τον έστειλε στην Ανατολική Γερμανία, ο πρώτος μαύρος Αμερικανος διπλωμάτης που βρέθηκε πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, μία θέση που κράτησε έως το 1980 ενώ είχε μεγάλο ρόλο και στην αποφυλάκιση του Νοτιοαφρικανού Νέλσον Μαντέλα.
