Αποθεώθηκε στην υποδοχή που του επιφύλασσαν στο «Ελ. Βενιζέλος» ο Έλληνας πρωταθλητής.

Ο Λευτέρης Πετρούνιας επέστρεψε στην Ελλάδα με το χρυσό μετάλλιο στις αποσκευές του, από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής του Μονάχου. Στον ελληνικό αερολιμένα, υπήρξε πλήθος ανθρώπων που υποδέχτηκαν με το θερμότερο χειροκρότημα τον «άρχοντα των κρίκων» το μεσημέρι της Δευτέρας (22/8).

Ο Πετρούνιας μίλησε στον κόσμο αλλά και στους δημοσιογράφους για το ιστορικό του επίτευγμα:

«Αισθάνομαι πολύ όμορφα, ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά όπου προσπαθούσα να διαχειριστώ διάφορες καταστάσεις αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά στη ζωή μου. Έχω γίνει, θεωρώ, λίγο πιο σοφός και πιο δυνατός μέσα από δύσκολες καταστάσεις, οπότε έχοντας και τις κόρες μου εκεί να παίρνω δύναμη, απέδωσα πολύ καλά. Κάθε φορά που κερδίζω ένα μετάλλιο αισθάνομαι το ίδιο όμορφα, δεν έχω νιώσει κορεσμό, έχω την ίδια δίψα για να συνεχίσω, το μυστικό είναι να τελειώνει η διοργάνωση και να παραμένεις ο ίδιος άνθρωπος και να συνεχίζεις με ην ίδια δύναμη και την ίδια θέληση την προετοιμασία σου. Μπορώ να πω ωστόσο ότι ήταν ιδιαίτερα όμορφο αυτό το μετάλλιο γιατί ήταν μαζί μου στο στάδιο τα δυο μου παιδιά. Και μόνο που βρίσκονταν οι κόρες μου στην κερκίδα για εμένα, ήταν κάτι που μου έδωσε πολύ δύναμη. Είμαι πλέον πολύ γεμάτος και αυτό με κάνει να αγωνίζομαι με λιγότερο άγχος και λιγότερη πίεση. Οι κόρες μου είναι το χρυσό μου μετάλλιο στις οποίες αφιερώνω και αυτή μου τη διάκριση οπότε όλα τα υπόλοιπα μετάλλια είναι  απλώς διακοσμητικά στην τροπαιοθήκη μου»           

Πάντα δίπλα του, ο αρχιτέκτονας των επιτυχιών, εθνικός προπονητής Δημήτρης Ράφτης που δήλωσε: «Η βασική μας φιλοσοφία είναι ότι θα κάνουμε  ό,τι μπορούμε με αυτό που έχουμε και θα προσπαθούμε να το κάνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρέπει να βοηθηθούν στη Γυμναστική και άλλα πολλά παιδιά ικανά, σαν τον Λευτέρη, που δεν έχουν ακόμη βρει τον δρόμο τους γιατί χρειάζονται λίγο περισσότερο βοήθεια. Όσο τον «τρέφει» αυτό που κάνει, ακόμη και αν τα χέρια του δεν αντέχουν θα  το κάνει εξαιρετικά. Είμαι απλά τυχερός που «στα χέρια μου» έχουν πέσει τέτοια παιδιά. Νιώθω ότι είμαι ευλογημένος -όχι προπονηταράς-  που μπορώ και δουλεύω με τέτοια παιδιά.»