Η Νικόλ Ελευθεριάδου είναι η παίκτρια της Εθνικής πόλο γυναικών, που έβαλε το νικητήριο γκολ για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και για το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Η διεθνής παίκτρια μίλησε στο “Στούντιο 4” της ΕΡΤ1 για τη νίκη που πέτυχαν, για το “βάρος” της αποτυχίας, αλλά και για τις θυσίες που έχει κάνει για τον αθλητισμό.

«Νιώθουμε λύτρωση. Είναι πάρα πολλά τα χρόνια που παλεύαμε. Είναι ένα άθλημα, που το κάνουμε με την ψυχή μας, αφού τα εφόδια σε σχέση με τα άλλα αθλήματα είναι πολύ λίγα. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι πάντα με μια επιτυχία, όλοι θα τρέξουν να σε υποστηρίξουν. Στις αποτυχίες, όμως, δύσκολα αναγνωρίζεται η προσπάθεια. Αν δεν είχαμε φέρει το μετάλλιο και την πρόκριση δεν θα μιλούσαμε τώρα για επιτυχία ή κάτι άλλο», είπε αρχικά.

Για τον πρώτο άνθρωπο που πήρε τηλέφωνο μετά τη νίκη, ανέφερε: «Ήταν η μητέρα μου. Δεν θα είχα καταφέρει τίποτα, αν δεν ήταν εκείνη στο πλάι μου, από μικρή ηλικία. Πέρα από το γεγονός ότι πάντα με παρότρυνε είναι ο άνθρωπος, που έχει φροντίσει να μη μου λείπει τίποτα. Γενικά δεν έχει φύγει από δίπλα μου πότε, ότι κι αν χρειάστηκα».

Για τις θυσίες που έχει κάνει, τόνισε: «Όλα τα χρόνια θυσιάζουμε πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι ο ελεύθερος χρόνος, αλλά και η ξεκούραση μας. Δεν υπάρχει χρόνος να ασχοληθείς με κάτι άλλο και η κούραση η σωματική και η ψυχική είναι πολύ μεγάλη. Θυσιάζεις στιγμές χαλάρωσης, στιγμές με την οικογένεια σου και τους φίλους σου. Όλα αυτά τα κάνεις στην άκρη, ώστε να καταφέρεις κάτι τόσο μεγάλο».

Στην ερώτηση αν υπήρχε πίεση, διότι η Ελλάδα είχε χρόνια να προκριθεί στην Ολυμπιάδα, απάντησε: «Είναι τεράστια πίεση και κουβαλούσαμε αυτό το βάρος χρόνια τώρα. Είναι στιγμές, που όταν αποτυχαίνεις, φοβάσαι να ονειρευτείς. Αυτό έπρεπε να το κάνουμε στην άκρη και να ονειρευτούμε ξανά. Το πιο βασικό από όλα είναι μην τα παρατάς».