Ο Νίκος Λουκάτος έφυγε την Τετάρτη (11/1) από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών, σκορπίζοντας θλίψη στον χώρο του υγρού στίβου. Ήταν μία μεγάλη προσωπικότητα του πόλο, ως αθλητής και προπονητής, που τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρήθηκε από τον καρκίνο, ο οποίος τελικά τον λύγισε.

Το τελευταίο “αντίο” στην “αλεπού των πάγκων” θα πουν συγγενείς και φίλοι την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου στη Ριτσώνα και στη συνέχεια -μετά από δική του επιθυμία- θα αποτεφρωθεί. Σας παραθέτουμε κάποιους από τους αποχαιρετισμούς κορυφαίων αθλητών του, φορέων και ομάδων του αθλήματος εκτός από τον πρόεδρο της ΚΟΕ Κυριάκο Γιαννόπουλο και τον ΣΕΠΥ που σας παρουσιάσαμε ήδη. Διαβάστε αναλυτικά:

Η σχετική ανακοίνωση του αγαπημένου ΝΟ Πατρών:

«Ο ΝΟΠ εκφράζει την θλίψη του μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, για την απώλεια ενός μέλους του και αθλητή της σπουδαίας ομάδας νέων του ΝΟΠ, που έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο ελληνικό υγρό στίβο κατακτώντας το πρωτάθλημα Ελλάδος το 1961. Στην συνέχεια η ίδια παρέα αθλητών πρωταγωνίστησε με την ανδρική ομάδα του Ομίλου σε όλη την δεκαετία του 60, αλλά βρισκόταν ατυχώς πάντα μια θέση πίσω από τον ασυναγώνιστο πρωταθλητή Εθνικό Πειραιώς. Ανταμοιβή για το ταλέντο του, υπήρξε η συμμετοχή του σε πολλά διεθνή παιχνίδια με τις εθνικές ομάδες ένοπλων και ανδρών.

Επόμενο βήμα του Νίκου Λουκάτου ήταν η προπονητική, όπου τρεις φορές ανέλαβε  την τεχνική καθοδήγηση της ομάδας πόλο του ΝΟΠ (1971, 1974 και 1981) σε δύσκολους καιρούς  για τον Ομιλο και με σοβαρές ελλείψεις σε σύγκριση με τις ομάδες του κέντρου. Την τελευταία φορά το 1981-82 είναι από τους πρώτους που χαίρεται να προπονεί την ομάδα στο νέο κολυμβητήριο της Αγιάς και σηματοδοτεί την περίοδο της αναγέννησης του ΝΟΠ. Η συνεχεία δυστυχώς φέρνει ανατροπές στην σχέση Λουκάτου με το ΝΟΠ, τέτοιες που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει και να γίνονται ανεκτές με χαρά. 

Η καριέρα του Νίκου Λουκάτου απογειώνεται το 1992 στον πάγκο του ´Ολυμπιακού, που κατακτά το πρωτάθλημα μετά από 21 χρόνια, ενώ παράλληλα τον οδηγεί στη κατάκτηση του πρώτου νταμπλ στην ιστορία του, σε ένα εντυπωσιακό τελικό απέναντι στο ΝΟΠ και νίκη στις λεπτομέρειες με 9-8.  Σε μια δεύτερη κορυφαία στιγμή ως προπονητής ξανά με τον Ολυμπιακό την περίοδο 1997-98, θα αντιμετωπίσει σε έναν ακόμα τελικό κυπέλλου Ελλάδας , την ομάδα του ΝΟΠ και θα δώσει την νίκη με σκορ 10–8. Επίσης στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο Ολυμπιακός θα καταφέρει τη σεζόν εκείνη να φτάσει για πρώτη φορά στην ιστορία του στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης. Στον διπλό τελικό της διοργάνωσης αντιμετώπισε την ουγγρική Φερεντσβάρος. Επικράτησε με 7–6 στο πρώτο παιχνίδι στην Αθήνα αλλά ηττήθηκε με 6–8 στη Βουδαπέστη στον επαναληπτικό τελικό και δεν κατάφερε να σηκώσει το τρόπαιο.

Ιδιαίτερη τιμή στην μνήμη του αθλητή, του προπονητή, του σπουδαίου πολίτη της Πάτρας, που συνέβαλε στην ιστορία και την αθλητική παράδοσή της. Στο επόμενο αγώνα της ανδρικής ομάδας του ΝΟΠ στην Πάτρα, θα τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στην μνήμη του πρωταθλητή του».

(Ακριβώς από πάνω Φωτογραφίες του Ν.Λουκάτου ως διεθνή αθλητή του ΝΟΠ, μαζί με τους σπουδαίους συναθλητές του Νίκο Μολόχα, Νίκο Ζαχαρόπουλο, Γιώργο Θεοδωρακόπουλο, καθώς και του Λάμπρου Κωνσταντόπουλου (αθλητή του ΝΟΠ, παράγοντα και προέδρου της ΕΚΟΦ- με την λευκή μπλούζα στο κέντρο).

Οι συγκλονιστικές δηλώσεις του Νίκου Βενετόπουλου:

Ο Νίκος Βενετόπουλος, νυν προπονητής της ΑΕΚ και φουνταριστός του Ολυμπιακού το 1992, με προπονητή τον Λουκάτο κάνει στο pisina.net μια συγκλονιστική εξομολόγηση για την «αλεπού» των πάγκων:

«Ό,τι και να πω για τον Νίκο είναι λίγο. Ήταν ο προπονητής μας, ο φίλος μας, ο δάσκαλος, ο πατέρας μας… τα πάντα. Μας έκανε ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ο χαρακτήρας του το χιούμορ του , η καλοσύνη του η αγάπη που είχε στους αθλητές του ήταν οι λόγοι που εγώ προσωπικά τον θεωρώ σαν έναν από τους καλύτερους δασκάλους μου, όχι μόνο στο άθλημα αλλά και στη ζωή. Ήταν ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στην πισίνα. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν πρόκειται να ακούσεις από κανέναν κακό λόγο για τον Νίκο. Η αγάπη μας να τον συντροφεύει στο Ταξίδι του».

Ο ΑΟ Παλαιού Φαλήρου:

Ο ΑΟ Παλαιοό Φαλήρου, εξάλλου, αποχαιρετά τον Νίκο Λουκάτο στα συλλογικά μέσα του κοινωνικής δικτύωσης δηλώνοντας: «Ο κύριος Νίκος διετέλεσε προπονητής της ανδρικής ομάδας υδατοσφαίρισης του συλλόγου μας, όντας αυτός ο οποίος την ανέβασε στην Α1 εθνική κατηγορία την σεζόν 1999-2000 όπου και παραμένει ακόμα.
Όλοι οι πρώην αθλητές και συνεργάτες του, τον αποχαιρετούν με τις καλύτερες των αναμνήσεων και στέλνουν τα θερμότερα συλλυπητήρια στους οικείους του».

«Του χρωστάω πάρα πολλά», λέει ο Χατζηθεοδώρου:

Ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου, εξάλλου, νυν προπονητής του ΠΑΟΚ αποχαιρέτισε τον Λουκάτο με τον δικό του τρόπο:

«Δυστυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν φύγει εξαιρετικοί άνθρωποι του χώρου μας που έχουν υπηρετήσει με αγάπη και με μόχθο και με πίστη την υδατοσφαίριση και τον υγρό στίβο. Ένας από αυτούς είναι και ο Νίκος Λουκάτος, ο προπονητής μου στον Ηλυσιακό. Ένας άνθρωπος που με βοήθησε πάρα πολύ στα πρώτα μου βήματα. Ένας άνθρωπος που λάτρευε τη δουλειά του, λάτρευε τα παιδιά και τον λατρεύαμε και εμείς. Είχα την τύχη να συνεργαστώ ξανά μαζί του στον Ολυμπιακό.

Μόνο καλό λόγια θα ακούσει κάποιος για τη συμπεριφορά, τον χαρακτήρα του και για τη γενικότερη εικόνα του μέσα και έξω από τον χώρο της πισίνας. Ουδέποτε έδωσε δικαίωμα για σχόλια και κακή κριτική. Ήταν ένας πιστός εργάτης και πιστός σε αυτό που ένιωθε κι έπραττε. Σίγουρα η οικογένεια της υδατοσφαίρισης γίνεται ακόμα πιο μικρή. Πριν από λίγο καιρό έφυγε ένας άλλος προπονητής μου ο Μανώλης ο Πατλάκας που ήταν τεράστια προσωπικότητα και τεράστιος άνθρωπος. Τώρα δυστυχώς ήταν η σειρά του κυρ Νίκου… Να είναι καλά εκεί που είναι. Πολλά συλλυπητήρια στη σύζυγό του, Λίτσα που μας μεγάλωσε σαν να είμαστε παιδιά της και βέβαια στους δύο γιους του, Γιάννη και Δημήτρη που όλοι ήμασταν μια οικογένεια. Από μωρό παιδί μεγάλωσα στα Ιλίσια και ήταν ο προπονητής που με έβγαλε και στο προσκήνιο σε αντρικό επίπεδο.

Του χρωστάω πάρα πολλά και για τις γνώσεις του και για τη βοήθειά του και για το πόσο με βοήθησε σε δύσκολες στιγμές. Μαύρη μέρα για το ελληνικό πόλο. Δυστυχώς υπάρχουν και αυτά τα άσχημα μέσα στη ζωή και ας ελπίσουμε να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα».