Ο Χρόνης Πολίτσης, προπονητής του ΑΣΕΑ Κεφαλονιά και Ιθάκη και διευθυντής των αγώνων περιέγραψε πώς γεννήθηκε και προχώρησε η ιδέα του 1ου διεθνές τουρνουά επιτραπέζιας αντισφαίρισης στην Κεφαλονιά.

Αναλυτικά:

«Η ιδέα είναι πολλά χρόνια πίσω. Το πρώτο τουρνουά ήταν να γίνει στην Αλεξανδρούπολη το 2017. Για κάποιους λόγους – είχαμε φτάσει κοντά στη διεξαγωγή του 1ου τουρνουά στην Αλεξανδρούπολη – δεν μας δόθηκε άδεια από την Ομοσπονδία για να προχωρήσει. Από ‘κει και πέρα κάποιοι το ξεχάσανε, το σβήσανε. Ήρθε το μετάλλιο το πανευρωπαϊκό με τον Μάριο και τον Γιώργο και μπήκαμε στο χάρτη πρώτα με τα μετάλλια και μετά με τις διοργανώσεις.

Επομένως, εδώ στο νησί, βλέποντας ότι δεν υπάρχει τίποτα, είχα στο πίσω μέρους του μυαλού μου να εκμεταλλευτώ κάθε τι που έχει. Ένα από αυτά τα πράγματα που είδα ήταν η τοποθεσία, το μέρος και η δίψα για μεγάλες διοργανώσεις. Ακούγοντας τον δήμαρχο τον Θεόφιλο Μιχαλάτο για κάτι αγώνες μπιτς βόλεϊ που είχαν γίνει, λέγοντας ότι ”εμείς ως δήμος θα στηρίξουμε όλους τους αγώνες που είναι διεθνείς, είμαστε υπέρ του αθλητισμού, είμαστε υπέρ των μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων”.

Εγώ απάντησα “Δήμαρχε τα είπες, σε άκουσα, λαμβάνω την τιμή να σου πω ότι μπορώ να φέρω μια τέτοια διοργάνωση με το σωματείο, εδώ. Έχω κάνει την έρευνα μου, θεωρώ ότι θα πετύχει”. Την ίδια στιγμή μου είπε “Προχώρα, ότι θέλεις θα είμαι δίπλα σου”. Στη συνέχεια βρέθηκα με τον Δήμο Αργοστολίου και τον πρόεδρο των ξενοδόχων γιατί ήταν ένα μεγάλο στοίχημα, ο οποίος μας στήριξε πολύ. Ένας από τους φόβους ήταν η προσβασιμότητα στο νησί μέσω του αεροδρομίου. Γιατί υπάρχουν καθημερινά δύο πτήσεις, αλλά και λόγω τουρισμού θα ήταν δύσκολο να καλυφθεί.

Διαπίστωσα ότι μας δίνεται η δυνατότητα λόγω των πολλών τσάρτερ και μας έδωσε τις πτ΄σηεις αυτές και να επιλέξουμε την ημερομηνία. Εκεί υπήρξε και η στήριξη από τον Δήμο. Πήρα λοιπόν έναν φάκελο και κατέβηκα στην Αθήνα τον Δεκέμβρη. Είχα δύο επαφές. Συμφωνήσαμε ότι καλό ήταν να προχωρήσουμε και να κάνουμε το πρώτο τουρνουά στην Κεφαλονιά και πως θα τους φέρουμε στο νησί. Γιατί υπάρχει ο κόβιντ, υπήρχε ο φόβος ότι είχε περάσει το καλεντάρι και συνήθως ο σχεδιασμός είχε τελειώσει απ’ όλες τις ομάδες.

Η αλήθεια ήταν πως ήμουν πολύ αισιόδοξος, πιστεύοντας στην καλή συνεργασία και στη καλή τοποθεσία. Το πίστευα το μέρος από τη πρώτη στιγμή. Οφείλω να πω ότι στο δρόμο μας εμφανίστηκε και η περιφέρεια, από την οποία ζητήσαμε τη στήριξη της και αυτή στήριξε οικονομικά με ένα μεγάλο ποσό».