Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) βρίσκεται σε σκέψεις για να καταργήσει τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, λόγω της κλιματικής και της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τον αθλητισμό και όχι μόνο.

«Πρέπει να αντιμετωπίσουμε πολύ γρήγορα αυτόν τον δραματικό αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στα χειμερινά αθλήματα», δήλωσε ο πρόεδρος της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ στην 141η Σύνοδο της ΔΟΕ στη Βομβάη της Ινδίας τον Οκτώβριο. «Μέχρι τα μέσα του αιώνα, θα παραμείνουν πρακτικά μόνο 10-12 ΕΟΚ (Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές) που θα μπορούν να φιλοξενήσουν αυτές τις εκδηλώσεις στο χιόνι».

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν πάνω από 20 περιοχές στον πλανήτη που μπορούν να φιλοξενήσουν έναν τόσο μεγάλο όγκο αποστολών και επισκεπτών και παράλληλα να πληρούν και τις κατάλληλες προϋποθέσεις για αγωνιστικά event αυτού του επιπέδου. Εκτιμούν μάλιστα πως λόγω της κλιματικής αλλαγής, ως το 2050, ο αριθμός των εγκαταστάσεων που θα έχουν κατάλληλη χιονόπτωση για αγώνες, θα μειωθεί κι άλλο.

Το ένα σενάριο είναι να γίνει… rotation. Να υπάρχουν συγκεκριμένες χώρες και πόλεις που θα φιλοξενούν την διοργάνωση, κάτι που θα μειώσει και το κόστος αφού οι εγκαταστάσεις θα υπάρχουν ήδη και θα χρειάζονται ουσιαστικά ανακαινίσεις.

Το δεύτερο είναι… η κατάργηση της διοργάνωσης! Πιο συγκεκριμένα, να μην αναλαμβάνει όλο το πακέτο η ΔΟΕ, αλλά να διασπαστούν οι διοργανώσεις από τις Παγκόσμιες ομοσπονδίες.

Μια πρόσφατη μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόνο μια πόλη στην Ιαπωνία σε ολόκληρο τον κόσμο θα είναι σε θέση να φιλοξενήσει τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο μέλλον.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο Current Issues in Tourism, εξέτασε την επίδραση των παγκόσμιων εκπομπών στην ικανότητα του πλανήτη να ανταποκριθεί στις περιβαλλοντικές απαιτήσεις των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, διαπιστώνοντας ότι μπορεί να υπάρχει μόνο μία πόλη μέχρι το 2100 που να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στο έργο.

«Η κλιματική αλλαγή μεταβάλλει τη γεωγραφία των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων και δυστυχώς θα στερήσει ορισμένες πόλεις που φιλοξενούν χειμερινά αθλήματα», δήλωσε ο Ρόμπερτ Στάιγκερ του Πανεπιστημίου του Ίνσμπρουκ στην Αυστρία. «Οι περισσότερες τοποθεσίες υποδοχής στην Ευρώπη προβλέπεται να είναι οριακές ή μη αξιόπιστες ήδη από τη δεκαετία του 2050, ακόμη και σε ένα μέλλον χαμηλών εκπομπών».