Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός θα έχει πάντα κινδύνους και απώλειες ανθρώπων που «έφυγαν» από τη ζωή κυνηγώντας το πάθος τους για ταχύτητα.
Πριν τη δημιουργία του παγκοσμίου πρωταθλήματος ράλι, του WRC, η πρόδρομη μορφή ήταν το διεθνές πρωτάθλημα κατασκευαστών, το IMC, με την πρώτη ιστορικά απώλεια να είναι εκείνη του Ιάπωνα Έιτσι Μορινίσι το Φεβρουάριο του 1970 στην αναγνώριση του East African Safari Rally. Το χτύπημα της μοίρας ήταν διπλό καθώς κατά τη διάρκεια του αγώνα σκοτώθηκε ο Ανγκολέζος οδηγός Ντέιβιντ Ενταχούρα.
Ο ίδιος αγώνας είχε και πάλι τραγικό απολογισμό το 1971 με τον Κενυάτη Σάιρους Καμούντια να χάνει τη ζωή του στην αναγνώριση ενώ τρεις μήνες μετά στο Coupe des Alpes σκοτώθηκαν τα αδέρφια Σεραντορί, ο οδηγός Κριστιάν και ο συνοδηγός Ιβ.
Στην εποχή του WRC η πρώτη χρονικά απώλεια είναι εκείνη του Φινλανδού συνοδηγού Σέπο Γιάμσα στο ράλι χιλίων λιμνών του 1974. Συνοδηγός ήταν και η επόμενη απώλεια, ο Βρετανός Ντον Ντέιλι στο RAC Rally του 1976. Ο πρώτος νεκρός οδηγός ήταν ο Βραζιλιάνος Τόμας Φουκς στον αγώνα της χώρας του το 1982.
Ο Φινλανδός συνοδηγός Ρέιγιο Νάιγκρεν σκοτώθηκε στον αγώνα της χώρας του το 1983 και ακολούθησε ο Ιταλός οδηγός Ατίλιο Μπέτεγκα στο ράλι Κορσικής του 1985. Στον ίδιο αγώνα την επόμενη χρονιά χάθηκε ένα πλήρωμα, ο οδηγός Χένρι Τόιβονεν από τη Φινλανδία και ο συνοδηγός Σέρτζιο Κρέστο από τις ΗΠΑ. Ήταν πλέον η εποχή του Group B με τον τότε πρόεδρο της FISA, Ζαν-Μαρί Μπαλέστρ, λίγες ώρες μετά το τραγικό γεγονός, να ανακοινώνει την απαγόρευση των αυτοκίνητων του είδους από την επόμενη χρονιά.
Οι απώλειες ωστόσο δεν σταμάτησαν. Το 1987 ο Γάλλος συνοδηγός Ζαν-Μισέλ Αρζεντί έχασε τη ζωή του στην Κορσική ενώ στο ράλι Σαν-Ρέμο το 1988 σημειώθηκε νέος θάνατος πληρώματος με τον οδηγό Ζαν-Μαρκ Ντιμπουά και τον επίσης Γάλλο συνοδηγό Ρομπέρ Μοϊνιέ. «Μαύρη» χρονιά ήταν και το 1989 με το βελγικό πλήρωμα, τον οδηγό Ζορζ Μινιό και τον συνοδηγό Μπερνάρ ντε Λατούι να χάνουν τη ζωή τους στο ράλι Σουηδίας. Μόλις τρεις εβδομάδες μετά, στο ράλι Μόντε Κάρλο ένα ακόμα πλήρωμα πέρασε στην αιωνιότητα, ο Σουηδός οδηγός Λαρς-Έρικ Τορφ και ο συμπατριώτης συνοδηγός του, Μπέρτιλ-Ρούνε Ρένφελντ. Την ίδια χρονιά την τελευταία του πνοή στον αγώνα της χώρας του άφησε ο Πορτογάλος οδηγός Αουγκούστο Μέντες και την επόμενη, το 1990, ο Γάλλος συνοδηγός Φρανσίς Μαλοσέν έχασε τη ζωή του στο ράλι Μόντε Κάρλο.
Χρονιά θρήνου και θλίψης ήταν και το 1993 με τον Νεοζηλανδό συνοδηγό Ρότζερ Φριτ να υποκύπτει στα τραύματά του στο ράλι Αυστραλίας. Μέχρι τον επόμενο θάνατο πέρασαν 12 χρόνια και νέα απώλεια έγινε ο Βρετανός συνοδηγός Μάικλ Παρκ στην Ουαλία. Ο Γερμανός συνοδηγός Γιεργκ Μπάστουκ ήταν η πιο πρόσφατη απώλεια στο ράλι Καταλονίας του 2006 προτού μπει σε αυτή τη μακάβρια λίστα ο Ιρλανδός Κρεγκ Μπριν στους δρόμους της Κροατίας.
