Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θρηνεί την απώλεια ενός από τους πραγματικά «μεγάλους» του. Όπως έγινε γνωστό σήμερα, την Κυριακή (7/1) ο Φραντς Μπεκενμπάουερ άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών.

Ο «Κάιζερ» αφήνει τεράστια παρακαταθήκη, τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής και είναι από τους λίγους για τους οποίους μπορεί να ειπωθεί πως διαμόρφωσε το άθλημα με την παρουσία του, από όπου κι αν το υπηρέτησε.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το προσωνύμιο του «αυτοκράτορα» κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στον τρόπο παιχνιδιού του, αλλά και στην ηγετική μορφή που είχε. Έγραψε τη δική του λαμπρή ιστορία με τη Μπάγερν, με την οποία αγωνίστηκε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του, αλλά και με την Εθνική Γερμανίας.

Μπάγερν Μονάχου

Με την ομάδα της Βαυαρίας, στην οποία αγωνίστηκε από 1964 ως το 1977, καθιερώθηκε, γνώρισε τη δόξα, κατέκτησε τίτλους και συνέβαλε σημαντικά στο να γίνει ο σύλλογος μια από τις υπερδυνάμεις του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Έγινε αρχηγός της σε ηλικία μόλις 23 ετών και κατέκτησε τρία διαδοχικά πρωταθλήματα (1972-74) και τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης (1974-76), περνώντας στην ιστορία.

Ήταν ο παίκτης που θεωρείται ότι δημιούργησε τη θέση του λίμπερο και αμυντικά ήταν απροσπέλαστος. Γι’ αυτόν είχε γράψει χαρακτηριστικά ο μεγάλος Ουρουγουανός λογοτέχνης και δημοσιογράφος, Εντουάρντο Γκαλεάνο: «Στην άμυνα τίποτα δεν του ξέφυγε, ούτε μια μπαλιά, ούτε μια μύγα, ούτε ένα κουνούπι μπορούσε να περάσει. Και όταν διέσχιζε το γήπεδο ήταν σαν φωτιά».

Μετά από μια τριετία (1977-80) στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όπου αγωνίστηκε στη Νιου Γιορκ Κόσμος, επέστρεψε ξανά στην πατρίδα του για λογαριασμού του Αμβούργου, όπου κατέκτησε ακόμα ένα πρωτάθλημα, τη σεζόν 1981-82.

Γερμανία

Με την εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας, επίσης έγραψε ιστορία. Η πρώτη του εμφατική παρουσία, όπου έκανε όλο τον κόσμο να μη μπορεί να αγνοήσει την ηγετική του μορφή, ήταν στο Μουντιάλ της Αγγλίας το 1966. Πέτυχε τέσσερα γκολ στο τουρνουά, ενώ η Γερμανία έφτασε μέχρι τον τελικό, όπου ηττήθηκε από την οικοδέσποινα στον τελικό. Αναδείχθηκε καλύτερος νέος παίκτης της διοργάνωσης και ήταν τρίτος στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα.

Η προδιαγεγραμμένη επιτυχία, ωστόσο, δεν άργησε να έρθει. Το 1972 κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το 1974 το Παγκόσμιο Κύπελλο, το οποίο και διοργανώθηκε στη Γερμανία. Έγινε η πρώτη ομάδα που είχε ταυτόχρονα τους τίτλους του πρωταθλητή Ευρώπης και Κόσμου και θεωρείται ως η καλύτερη εθνική ομάδα της Γερμανίας/Δυτικής Γερμανίας όλων των εποχών.

Προπονητική καριέρα

Παρόλο που ως παίκτης είχε δηλώσει πως δεν τον ενδιαφέρει η προπονητική, ακολούθησε και αυτόν τον δρόμο με την ίδια επιτυχία. Μάλιστα, η πρώτη του… δουλειά, ήταν η Εθνική Δυτικής Γερμανίας, την οποία ανέλαβε το καλοκαίρι του 1984. Δυο χρόνια μετά βρισκόταν στον τελικό ενός ακόμα Παγκοσμίου Κυπέλλου, αυτή τη φορά από τον πάγκο. Η ομάδα της Γερμανίας ηττήθηκε στον τελικό από την Αργεντινή, αλλά ο ίδιο τελικός επαναλήφθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, με τη Γερμανία του Μπεκενμπάουερ να σηκώνει το τρόπαιο.

Έτσι, έγινε μόλις ο δεύτερος που κατέκτησε το Μουντιάλ ως παίκτης και ως προπονητής, μετά τον Βραζιλιάνο Μάριο Ζαγκάλο. Σε ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας, ο Ζαγκάλο έχασε τη ζωή του μια μέρα πριν τον Μπεκενμπάουερ. Ο νικηφόρος τελικός της Ρώμης το 1990 ήταν και το τελευταίο παιχνίδι του στον πάγκο της «Νασιονάλμανσαφτ».

Στην αγωνιστική περίοδο 1990–91 εργάστηκε για τη Μαρσέιγ (αρχικά ως προπονητής, αργότερα ως τεχνικός διευθυντής) και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης με αντίπαλο τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, ο οποίος νίκησε στα πέναλτι, ενώ κατέκτησε το πρωτάθλημα Γαλλίας.

Φυσικά επέστρεψε και στην αγαπημένη του Μπάγερν. Τη σεζόν 1993-94 κατέκτησε το πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν στον πάγκο, ενώ το 1996-97 κέρδισε τον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ απέναντι στη Μπορντό.

Στις 25 Νοεμβρίου 1991 εξελέγη αντιπρόεδρος της Μπάγερν. Από το 1994 έως το 2009 διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου και στη συνέχεια επίτιμος πρόεδρος. Το 1998 η FIFA τον εξέλεξε στην καλύτερη ενδεκάδα του 20ού αιώνα.