Πόσο επιτυχημένες θεωρούνται στον Ολυμπιακό οι καλοκαιρινές μεταγραφές υπό τον πολυδιαφημισμένο Αντόνιο Κορδόν; Το ερώτημα είναι ρητορικό, καθώς ο καθρέφτης όλων είναι ο αγωνιστικός χώρος…

Κι επειδή κατηγορηθήκαμε αρκετές φορές για πολλά από όσα γράφαμε το περασμένο καλοκαίρι, κυρίως για την καθυστερημένη πρόσληψη προπονητή (μόλις μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει η προετοιμασία της ομάδας) αλλά και για πολλές από τις επιλογές του Ισπανού τεχνικού διευθυντή, ας δούμε τις καλοκαιρινές μεταγραφές του Ολυμπιακού που έφτασαν και πάλι σε διψήφια επίπεδα…

Οι πρώτοι που αποκτήθηκαν από τον Κορδόν ήταν οι δυο «γερασμένοι» συμπατριώτες του, ο Ιμπόρα στα 35 του και ο Κίνι στα 34.

Και οι δύο φέρονται έτοιμοι προς αποχώρηση μετά από ένα εξάμηνο αφού έχουν βοηθήσει ελάχιστα, με τον Ιμπόρα μάλιστα, να βρίσκεται συνήθως στα… πιτς.

Ένα από τα σημεία-«κλειδιά» είναι ότι αποκτήθηκαν… 7 δανεικοί! Μεγάλος αριθμός, τεράστιος όταν θέλεις να χτίσεις ομάδα. Και με τόσους δανεικούς ομάδα δεν έχτισε κανείς.

Όταν πάλι, έχεις αποκτήσει επτά, αυτό σημαίνει πρακτικά ότι έχεις σκοπό δύο ή και τρεις να τους κρατήσεις και την επόμενη σεζόν.

Όμως εδώ φτάσαμε σε σημείο, ο Ολυμπιακός να πονάει από πέρσι στα στόπερ και αντί να δοθούν χρήματα για την απόκτηση δύο ικανών κεντρικών αμυντικών ή έστω ένας ανάλογου βεληνεκούς του… Ολαφ Μέλμπεργκ, αποκτήθηκαν δύο δανεικοί!

Ο Φρέιρε που τον ξεχάσαμε εδώ και μήνες γιατί ήταν μόνιμος πελάτης του ιατρικού δελτίου και ο Πορόζο ο οποίος ακόμη… τραυματίας είναι.

Έτσι έγινε βασικός ο Παναγιώτης Ρέτσος και στο πλάι του έπαιξε ο Ντόι και εσχάτως ο Μπιανκόν (από τη Νότιγχαμ…) που είχε μείνει αρκετό καιρό εκτός δράσης λόγω σοβαρού τραυματισμού.

Με αυτά και με αυτά, τα αμυντικά κενά παρέμειναν και η μόνη θέση που καλύφθηκε επαρκώς είναι εκείνη του αριστερού μπακ με τον Ορτέγκα που ήρθε με κανονική μεταγραφή.

Ως μπακ απ του έπαιζε ο Κίνι και μετά από καιρό ξεκίνησε να παίρνει χρόνο συμμετοχής ένας ακόμα δανεικός ο Ρίτσαρντς (από τη Νότγιχαμ κι αυτός) που επιστρέφει επίσης μετά από πολύμηνο τραυματισμό στην Πρέμιερ Λιγκ.

Επί τους ουσίας οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τρομερό πρόβλημα πέρσι στο κέντρο της άμυνας και αυτό αντί να λυθεί εξακολουθεί και παραμένει…

Στη μεσαία γραμμή, επέστρεψε ο Καμαρά ενώ αποδείχθηκε λαχείο ο Εσε και το πράγμα συμμαζεύτηκε. Όμως εδώ δεν υπάρχουν αξιόπιστες λύσεις πίσω από τους δύο.

Αποκτήθηκε δανεικός ο Αλεξανδρόπουλος που δεν είναι εξάρι αλλά κι εκτός αυτού δεν πείθει ότι μπορεί να μείνει στον Πειραιά. Από τη μέρα που έφυγε από τον Παναθηναϊκό παραμένει στάσιμος, χωρίς την παραμικρή εξέλιξη.

Πέρσι ο Ολυμπιακός ήταν μια ομάδα που δεν είχε ακραίους επιθετικούς. Το ζήτημα έγινε κι έτσι δόθηκε βάρος στην απόκτηση τους.

Επέστρεψε ως δανεικός ο Ποντένσε αλλά από εκεί και πέρα το… χάος. Αποκτήθηκε δανεικός ο Σολμπάκεν από το ιταλικό πρωτάθλημα.

Και μόνο το γεγονός ότι ήρθε από ένα από τα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης σε ένα ανύπαρκτο (σε σχέση με το ιταλικό) έφτανε από μόνο του να τον ξενερώσει. Ένας ποδοσφαιριστής αξίας 6 εκατ. ευρώ που πέρασε και δεν ακούμπησε.

«Τι κάνω εγώ εδώ» φαινόταν να αναρωτιέται σε κάθε του κίνηση. Και πώς να ακουμπήσει όταν αποκτήθηκε από τη Ρόμα και πίστευε ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα στο καμπιονάτο αλλά βρέθηκε ξαφνικά να παίζει σε μια επαρχία της Ευρώπης, την Ελλάδα;

Αποκτήθηκε και ο φέρελπις Μπρνιτς αλλά κι αυτός εξαφανίστηκε πολύ νωρίς. Οι κακές γλώσσες λένε ότι του ζητήθηκε να παίζει στην ομάδα Β για να έχει ρυθμό αλλά αρνήθηκε και… τιμωρήθηκε.

Και ξαφνικά ο Κροάτης εμφανίστηκε με τον ερχομό του νέου τεχνικού, Κάρλος Καρβαλιάλ και όλοι είχαν απαιτήσεις να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά.

Ένας παίκτης που πρώτος ξενέρωσε όταν βρέθηκε εκτός ευρωπαϊκής λίστας κι έπειτα αγωνίστηκε μια δύο φορές ως αλλαγή για 5-10 λεπτά και μετά χάθηκε. Τι απαιτήσεις μπορείς να έχεις σε μια τέτοια περίπτωση;

Παράλληλα εξαφανίστηκε πάλι όπως και πέρσι ο Βρουσάι και τελικά ο Ολυμπιακός και φέτος δεν έχει εξτρέμ όπως και πέρσι! Αυτό λέγεται μεταγραφικός σχεδιασμός; Αυτές είναι οι επιλογές του πολυδιαφημισμένου Κορδόν;

Επειτα είναι και το άλλο: ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη σεζόν –υποτίθεται- με τρία «δεκάρια». Τους Φορτούνη, Μπιέλ κι ένα ακόμα δανεικό (από τη Νότιγχαμ) τον Σκάρπα. Και τι απέμεινε;

Να παλεύει μόνος του για όλους ο Κώστας Φορτούνης! No Fortounis no party. Δεν αγωνίζεται ο διεθνής μέσος ή βγαίνει αλλαγή και ο Ολυμπιακός δεν υπάρχει δημιουργικά!

Αφήνω ότι επί της ουσίας οι «ερυθρόλευκοι» είναι καλοί κυρίως λόγω της εξαιρετικής συνεργασίας Φορτούνη – Ροντινέι στη δεξιά πλευρά.

Εν ολίγοις, από τους 7 δανεικούς, μόνο ο Ποντένσε έχει προσφέρει κάποια πράγματα αλλά όχι στο επίπεδο που ονειρεύονταν όλοι στο λιμάνι. Καμία σχέση με τον Ποντένσε της πρώτης φοράς.

Από τους άλλους έξι (Φρέιρε, Πορόζο, Ρίτσαρντς, Αλεξανδρόπουλο, Σολμπάκεν, Σκάρπα), η προσφορά ήταν ανύπαρκτη με βάση τις προσδοκίες στο ξεκίνημα της σεζόν. Μάλιστα σε ο,τι έχει να κάνει με τον Σκάρπα, ανήκει την ίδια κατηγορία με τον Σολμπάκεν.

Πήγε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, δεν έπιασε και τον έφεραν σε ένα κάποιο πρωτάθλημα, το ελληνικό! Πώς να παίξει; Όταν από το Τσάμπιονς Λιγκ, υποβιβάζεσαι στο Ιντερτότο, με ποια φιλοδοξία, ποια ψυχολογία, να παίξεις;

Στη θέση του φορ οι Πειραιώτες τον Ελ Κααμπί να φεύγει για το Κόπα Αφρικα χρειάζονται έναν γκολτζή. Και φέρνουν έναν ακόμα δανεικό, τον Ναβάρο από την Πόρτο!

Και ποντάρουν στον ενθουσιασμό του 25χρονου, που έχει κίνητρο να δώσει απαντήσεις στην ομάδα του που δεν τον εμπιστεύτηκε. Αλλά και ρήτρα 7,5 εκατ ευρώ με ο,τι σημαίνει αυτό…

Μέσα σε όλα βάλτε και το ότι ο Ολυμπιακός άλλαξε πάλι προπονητή όπως έκανε τρεις φορές πέρσι με κίνδυνο να αποτύχει στα επερχόμενα ντέρμπι του Ιανουαρίου και να φύγει κι αυτός.

Εκτός των άλλων μεσούσης της σεζόν άλλαξε και ο τεχνικός διευθυντής (Άλβες αντί Κορδόν) και άντε πάλι από την αρχή. Όλα τριγύρω αλλάζουνε αλλά η φιλοσοφία ίδια μένει. Αναλώσιμοι όλοι…