Για την απόφασή του να αφήσει την Ισπανία και να έρθει στον Άρη μίλησε μεταξύ άλλων ο Λορέν Μορόν στην ισπανική «AS» υπογραμμίζοντας τη συμβολή του Χουλιάν Κουέστα ως προς αυτήν.

«Είχα μια συζήτηση με τον Πελεγκρίνι και με συμβούλεψε να έρθω εδώ. Είμαι 29 ετών και δεν είχα φύγει ποτέ από την Ισπανία. Βλέπω τον εαυτό μου να αντικατοπτρίζεται στον πατέρα μου, ο οποίος ήταν επίσης ποδοσφαιριστής και μετάνιωσε, που δεν άφησε την Ισπανία για να δει τον κόσμο, χάρη στο ποδόσφαιρο. Το έκανα, κυρίως αυτό για να βγω από τη ζώνη άνεσής μου. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο, υπήρχαν καλύτερα πράγματα, αλλά ήξερα ότι θα ήταν υπέροχα κι εδώ. Μίλησα με τον Χουλιάν Κουέστα, ο οποίος είναι εδώ χρόνια και μου είπε ότι είναι ένα καλό μέρος για να βγω για πρώτη φορά από την Ισπανία. Και δεν με έχει κοροϊδέψει. Είμαι ευχαριστημένος».

Aκολούθως, ο Ίβηρας άσος πρόσθεσε: «Ο Πελεγκρίνι μου είχε πει από την προετοιμασία ότι έπρεπε να βρω μια διέξοδο από την ομάδα και για μένα και για τον σύλλογο. Μου είπε ότι το να έρθω στην Ελλάδα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία, ότι είχα προσόντα και έπρεπε να ξαναπαίξω και να σκοράρω. Νόμιζα ότι ο Άρης ήταν μια καλή επιλογή. Στην αρχή νόμιζε ότι είχα απορρίψει την πρόταση και με ρώτησε γιατί, αλλά του είπα όχι και ότι το σκεφτόμουν. Τότε ήταν που μίλησα με τον Χουλιάν και μια εβδομάδα αργότερα ήμουν εδώ και έπαιζα για το Conference League».

Για το ενδιαφέρον που υπήρξε γι’ αυτόν από την Αραβία, πριν την έλευσή του στον Άρη:

«Ο εκπρόσωπος μου μού είπε ότι κάτι υπήρχε, αλλά επειδή δεν είχα φύγει ποτέ από την Ισπανία δεν τόλμησα να πάω τόσο μακριά. Είμαι τύπος της οικογένειας και στη Σεβίλλη είχα την οικογένειά μου δύο ώρες μακριά. Στη Λας Πάλμας, η προσαρμογή ήταν δύσκολη για μένα, αλλά, όταν δεν ήμουν καλά είχα τη δυνατότητα να πάω στη Μαρμπέγια. Στην Αραβία δεν είχα αυτή την επιλογή και με τρόμαξε πολύ. Μετά ήρθα στην Ελλάδα, που είναι επίσης μακριά, οπότε άρπαξα την ευκαιρία. Ήταν ένα στοίχημα γιατί, δεδομένου του αποτελέσματος, Ελλάδα και Αραβία είναι το ίδιο. Αλλά διάλεξα τον Άρη και δεν το μετανιώνω».

Για την ατμόσφαιρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο:

«Είμαι τυχερός που έπαιξα στο ”Μπενίτο Βιγιαμαρίν”. Μετά απ’ αυτό δεν υπάρχει τίποτα, που μπορεί να με εκπλήξει. Αν και το θέμα των φωτοβολίδων, μου έχει τραβήξει την προσοχή. Φαίνεται ότι επιτρέπεται εδώ κι αυτό είναι κάτι νέο για μένα. Παίξαμε το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και το γήπεδο γέμισε με φωτοβολίδες. Σταμάτησε για 20 λεπτά, γιατί ο καπνός δεν σου επέτρεπε να δεις. Μου φαίνεται περίεργο, αλλά εδώ το θεωρούν φυσιολογικό».

Για το αν δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στους ρυθμούς του ανταγωνισμού:

«Η αλήθεια είναι πως όχι, γιατί ήρθα με πολύ μεγάλη επιθυμία. Προέρχομαι από ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα στον κόσμο και έπρεπε να το αποδείξω. Στο πρώτο παιχνίδι έπαιξα 45 λεπτά, στο δεύτερο 90… Και ήθελα να παίζω όλο και περισσότερο. Μετά από μερικές εβδομάδες, παρατήρησα μια πτώση στην απόδοσή μου κι έκανα μερικές εβδομάδες, χωρίς να σκοράρω, αλλά το ξεπέρασα και αυτή τη στιγμή νιώθω πολύ καλά. Νομίζω ότι η αποτελεσματικότητα με βοήθησε να κερδίσω τον σύλλογο και τους φιλάθλους και είμαι σε μια καλή στιγμή».

Για το γεγονός ότι έχει πετύχει επτά γκολ και βρίσκεται στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ:

«Ήρθα με την ιδέα να νιώσω ξανά ποδοσφαιριστής, να έχω πολλά λεπτά συμμετοχής, να βάλω γκολ. Στην Μπέτις δεν είχα συμμετοχές, αλλά στην προπόνηση ένιωθα καλά. Το γκολ, το είχα ξεχάσει. Το μόνο πράγμα που νομίζω ότι χρειαζόμουν ήταν αυτοπεποίθηση. Είναι κάτι που νομίζω ότι έχω εδώ. Νομίζω ότι έχω χάσει δύο χρόνια ποδόσφαιρο και θέλω να τα ξαναπάρω. Τις προάλλες, για παράδειγμα, πέτυχα ένα γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό, αλλά έφυγα θυμωμένος γιατί θα μπορούσα να βάλω άλλα δύο. Έχω πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μου, γιατί υπάρχουν καλύτερες ομάδες από τον Άρη και επιθετικοί που έχουν περισσότερες ευκαιρίες να σκοράρουν. Πρέπει να είμαι αποτελεσματικός για να μπορέσω να παλέψω μαζί τους και να παραμείνω ψηλά στον πίνακα των σκόρερ».

Για το ότι κάποιοι λένε ότι έχασε δύο χρόνια ποδόσφαιρο:

«Για να δούμε, όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Αυτό είναι ξεκάθαρο για μένα και το έχω κάνει και τατουάζ. Είναι αλήθεια όμως ότι πολλοί με είχαν παρατήσει. Έχει συμβεί και με τον Ίσκο, τον έχουν παρατήσει και τώρα παίζει εξαιρετικά. Μερικές φορές σκέφτεσαι ότι η τύχη σου θα μπορούσε να έχει αλλάξει λίγο ή ότι αυτό που σου συμβαίνει τώρα, θα μπορούσε να σου είχε συμβεί πριν. Το σκέφτομαι, αλλά δεν μένω και πολύ σε αυτό. Τώρα νιώθω τόσο καλά, που θέλω να εκμεταλλευτώ τη στιγμή και να την απολαύσω».

Για το ότι μέσα στον μήνα κλείνει τα 30 του χρόνια:

«Μίλησα πρόσφατα με τη μητέρα μου και απ’  όσο ξέρω νιώθω αρκετά νέος. Δεν με βλέπω 30 χρονών, βλέπω τον εαυτό μου 24. Επίσης, παίζω κάθε μέρα, περιτριγυρισμένος από παιδιά μικρότερα από εμένα. Νιώθω καλά».

Για το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή είναι ο επιθετικός με τις περισσότερες τελικές προσπάθειες στη Super League:

«Δεν το ήξερα. Με εκπλήσσει, γιατί δεν νιώθω ότι είναι τόσες πολλές. Μερικές φορές, μάλιστα, παραπονιέμαι γιατί δεν μου φτάνουν οι πάσες. Ο ο προπονητής μου λέει: ”Αν σου έρθει η μπάλα, εκτέλεσε”. Είναι αλήθεια ότι έρχονται πολλοί νέοι παίκτες στην ομάδα το καλοκαίρι κι αυτό μας κάνει να έχουμε ένα μειονέκτημα, σε σχέση με άλλους συλλόγους που διατηρούν μια βάση. Είμαστε 18 ή 19 νέοι ποδοσφαιριστές. Υπήρξε και αλλαγή προπονητή στην αρχή της σεζόν. Έχουν γίνει πολλές αλλαγές και νομίζω ότι τώρα αρχίζουμε να βρίσκουμε ισορροπία».

Για το γεγονός ότι είναι ο δεύτερος παίκτης που δέχεται τα περισσότερα φάουλ (36):

«Αυτό είναι σίγουρο. Τρώω ξύλο μέχρι…θανάτου. Είναι κάτι που περίμενα, αλλά πίστευα ότι τα φάουλ θα μοιράζονταν σε όλη την ομάδα, όχι ότι θα έπαιρνα τόσο πολλά εγώ. Τα παιχνίδια τελειώνουν και όταν γυρίζω σπίτι και κάθομαι στον καναπέ, νιώθω σαν να με έχουν χτυπήσει».

Για το τι συνέβαινε στην Ισπανία:

«Τέτοια προβλήματα υπάρχουν παντού, αλλά είναι αλήθεια ότι στην Ισπανία υπάρχει υψηλότερο επίπεδο. Χωρίς φυσικά να απαξιώνω το ελληνικό πρωτάθλημα. Εδώ υπάρχουν ομάδες που το κάνουν, ειδικά οι μεγάλες, αλλά γενικά προτιμούν την επαφή. Προσωπικά δεν με νοιάζει, γιατί όταν κερδίζεις μια μονομαχία με έναν αμυντικό μεγαλύτερο από σένα γεμίζεις αυτοπεποίθηση. Μου αρέσει η σωματική επαφή».

Για την παρουσία πολλών Ισπανών στο ελληνικό πρωτάθλημα:

«Μου έκανε μεγάλη έκπληξη το ότι συνάντησα πολλούς Ισπανούς, που δεν τους δόθηκε ευκαιρία στην Ισπανία και διαπιστώνω ότι έχουν υψηλό επίπεδο. Είναι κάτι, που σε κάνει να εκτιμάς περισσότερο αυτό που έχεις κάνει. Γιατί τους βλέπεις να παίζουν και είναι πολύ καλοί, αλλά στην Ισπανία δεν είχαν φτάσει στην ελίτ. Σε κάνει να σκέφτεσαι: ”Διάολε, αυτό που έχω κάνει είναι πολύ περίπλοκο”».

Για το ποιος παίκτης τον έχει εντυπωσιάσει:

«Σε ένα από τα πρώτα παιχνίδια, παίξαμε με τη Λαμία του Καρλίτος. Δεν τον ήξερα κι έκανε ένα υπέροχο παιχνίδι εναντίον μας. Με έχουν εκπλήξει κι άλλοι, όπως ο Χουάνπι, που δεν είναι Ισπανός αλλά έπαιζε στην Ισπανία και τώρα είναι εδώ στην Ελλάδα».

Για το ότι υπάρχουν Ισπανοί που διακρίνονται στην Ελλάδα:

«Υπάρχουν πολλοί Ισπανοί στο ελληνικό πρωτάθλημα, που προέρχονται επίσης από άλλες χώρες. Όπως ο συμπαίκτης μου, ο Κουέστα, ο οποίος είναι τώρα στον Άρη, αλλά στο παρελθόν έπαιξε στην Πολωνία. Υπάρχουν μέρη, που δεν ξέρεις και μετά σε εκπλήσσουν. Για παράδειγμα, η Θεσσαλονίκη μου θυμίζει πολύ τη Σεβίλλη. Είναι όμορφη, οι άνθρωποι είναι υπέροχοι και ο σύλλογος είναι καλός. Είναι φυσιολογικό όσοι έρχονται στον ΠΑΟΚ ή στον Άρη να μην θέλουν να φύγουν».

Για την κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα:

«Οι τρεις από την Αθήνα, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός και οι δύο από τη Θεσσαλονίκη, ο Άρης και ΠΑΟΚ, είναι υποχρεωμένοι να παλέψουν για τις πρώτες θέσεις. Μετά υπάρχουν άλλες ομάδες, όπως ο ΟΦΗ, η Λαμία… Και υπάρχουν σύλλογοι πιο χαμηλά στη βαθμολογία, που σε δυσκολεύουν πολύ, όπως ο Βόλος. Είναι ένα πρωτάθλημα, που μου θυμίζει πολύ τη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας. Πριν λίγες μέρες υποδεχθήκαμε τον Παναθηναϊκό και αν είχε πετύχει το πρώτο γκολ μπορεί να μας είχε κερδίσει, αλλά επειδή δεν σκόραρε, εκμεταλλευτήκαμε ένα λάθος του τερματοφύλακά τους και πήραμε τους τρεις βαθμούς. Το πρωτάθλημα είναι δύσκολο, γιατί οποιαδήποτε ομάδα μπορεί να σου δημιουργήσει προβλήματα».

Για το κύπελλο Ελλάδας:

«Εδώ δίνουν προτεραιότητα στο κύπελλο. Είμαστε στη φάση των ”16” με την ΑΕΚ, που είναι από τις καλύτερες ομάδες και όμως λένε: ”Αν περάσουμε είμαστε στον τελικό”. Εγώ λέω: ”Για να δούμε, πρώτα πρέπει να νικήσουμε την ΑΕΚ και μετά να πάμε παιχνίδι με παιχνίδι”. Ακόμα κι αν αντιμετωπίζουμε έναν φαινομενικά κατώτερο αντίπαλο, στην ποδοσφαιρική θεωρία αυτό δεν ισχύει. Πρέπει να το αποδεικνύεις σε κάθε παιχνίδι.  Δεν είμαστε στον τελικό γιατί περάσαμε στη φάση των ”16”».

Για την επιθυμία του να κατακτήσει έναν τίτλο:

«Οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής έλκεται από την ιδέα της κατάκτησης ενός τίτλου, αλλά δεν αποτελεί εμμονή για μένα. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μια στιγμή ευτυχίας. Μετά από πολλά χρόνια ταλαιπωρίας, έχω επικεντρωθεί στο να εκμεταλλευτώ αυτή την ευτυχία. Εντός και εκτός γηπέδου. Πριν ένιωθα άσχημα που δεν σκόραρα, έπαιρνα πολύ άσχημα τις ήττες… Τώρα τα χειρίζομαι όλα πιο θετικά Υποθέτω γίνεται, λόγω της εμπειρίας. Πλησιάζω στα 30…».

Για το αν οι Ισπανοί του Άρη περνούν χρόνο μαζί:

«Ναι, πολύ. Χάρη σε αυτό, η προσαρμογή ήταν εξαιρετικά εύκολη. Μέχρι να έρθει η γυναίκα του, ο Ρουμπέν (Πάρντο) έμενε μαζί μου στο διαμέρισμα, όπως και ο Μαρτίν (Μοντόγια). Μένω στο κέντρο της πόλης και βγαίναμε για καφέ και περνούσαμε το απόγευμα και εξασκούσαμε τα αγγλικά μας. Αρχίζω να μιλάω με οποιονδήποτε».

Για το αν έχουν αλλάξει τα μελλοντικά του σχέδια μετά την επίσκεψη σε άλλη χώρα κι άλλο πρωτάθλημα:

«Είμαι σε καλή κατάσταση, γιατί έχω βρει ένα μέρος που είναι υπέροχο. Στην αρχή μου ήρθε η ιδέα ότι θα ήταν εφαλτήριο, αλλά είναι κάτι που δεν σκέφτομαι αυτή τη στιγμή. Αν πρέπει να γίνει αλλαγή τον Ιανουάριο, ας έρθει τον Ιανουάριο, αν πρέπει να γίνει του χρόνου, ας γίνει του χρόνου κι αν πρέπει να συνεχίσω στον Άρη για αρκετά χρόνια, τότε προχωράμε… Αυτή τη στιγμή δεν έχω κανένα πρόβλημα».