Οι μύθοι, η φαντασία, οι αλήθειες και τα ψέματα για την θάλασσα του δυτικού Ατλαντικού δίπλα στην Καραϊβική και τις ακτές της Φλόριντα στις ΗΠΑ, πρόσφεραν πάντα ευκαιρίες για μυθοπλασίες και σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες, με αφορμή τα πολλά ναυάγια και τα αεροπορικά δυστυχήματα στην περιοχή.

Οποια κι αν είναι η πραγματική επιστημονική εξήγηση, το αποτέλεσμα είναι τραγικό…

Κάπως έτσι και οι λαοί όλου του κόσμου έχουν συνδέσει το επονομαζόμενο και «Τρίγωνο του Διαβόλου» με οτιδήποτε ταιριάζει στην περίσταση κι έχει καταστροφικές συνέπειες. Ακόμη και στο ποδόσφαιρο, αν κάποια ομάδα έχει σε ένα ματς τρεις παίκτες που οργίασαν και την οδήγησαν στη νίκη, οι αναφορές για τον ηττημένο έχουν να κάνουν με το ότι έπεσε στο τρίγωνο του διαβόλου…

Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις ομάδων που νίκησαν αλλά γλίτωσαν από το δικό τους «τρίγωνο των Βερμούδων», όπως για παράδειγμα ο χθεσινός Ολυμπιακός με τον Αστέρα. Όχι, δεν υπήρξε κάποιο «τρίγωνο Βερμούδων» στη Τρίπολη, αλλά γιατί το «τρίγωνο των Βερμούδων» που πήγε να τους πνίξει βρισκόταν στη δική τους ομάδα. Και φυσικά αναφέρομαι στην (αρνητική) τριάδα πίσω από τον σέντερ φορ, τους Μπιέλ, Σκάρμπα και Σολμπάκεν! Κι ευτυχώς για τον Ολυμπιακό που εμφανίστηκε ο από μηχανής θεός τους, ο Κώστας Φορτούνης και τους έσωσε από ένα ακόμη ναυάγιο…

Να δώσουμε ένα άλλοθι στους τρεις, ότι δεν έχουν παίξει μαζί στην αρχική ενδεκάδα ή ότι δεν έχουν συνεχόμενα ματς οπότε δεν έχουν ρυθμό και τίποτα δεν είναι εύκολο. Μέχρι εκεί! Όμως δεν γίνεται, τρεις ποδοσφαιριστές με πλούσιο ταλέντο, τεχνική, φαντασία να έχουν τέτοια αγωνιστική συμπεριφορά όπως (πάλι) χθες στη Τρίπολη. Παίκτες που η χρηματιστηριακή τους αξία κυμαίνεται γύρω στα 6-7 εκατ. ευρώ, δεν γίνεται να περνούν αόρατοι από τα παιχνίδια.

Όπως ο Μπιέλ, που βρίσκεται σε ένα παράλληλο σύμπαν από πέρσι και συνεχίζει απλά να υπάρχει στο ρόστερ της ομάδας. ‘Η όπως ο Σολμπάκεν, που υποτίθεται ότι αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στην εθνική Νορβηγίας στο πλάι του Χάαλαντ και η Ρόμα τον απέκτησε μετά βαίων και κλάδων αλλά που τον παραχώρησε τελικά στον Ολυμπιακό μήπως και συνέλθει αγωνιστικά. Αλλά που; Σε όσα ματς αγωνίστηκε, είχε το πολύ μια καλή προσπάθεια και δεκάδες ημιτελείς. Κάτι σαν την βελτιωμένη έκδοση εκείνου του απίθανου τύπου του… Ονιεκούρου! Ο Νορβηγός όχι μόνο δεν βοηθάει την ομάδα αλλά δείχνει να αναρωτιέται «τι θέλω εγώ εδώ;¨!

‘Η ο πολυδιαφημισμένος Σκάρπα, που ήρθε μέσω Νότιγχαμ στον Πειραιά και όχι μόνο δεν ακούμπησε στην Πρέμιερ Λιγκ αλλά ούτε και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τι να το κάνει μια ομάδα που είχε τίτλους στη Βραζιλία ή έχει αναδειχθεί σε κορυφαίο ποδοσφαιριστή στη χώρα του, όταν στη φτωχή Σούπερ Λιγκ δεν έχει δώσει την παραμικρή αφορμή για κολακευτικά σχόλια; Η διάθεση που δείχνει δεν αρκεί…

Είτε δανεικοί είτε όχι, και οι τρεις προαναφερθέντες βρίσκονται εκτός κλίματος, είναι αλλού. Οσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι να τους δικαιολογήσουν ότι δεν έχουν προσαρμοστεί, δεν έχουν ρυθμό, δεν τους βοηθάει το σύστημα, δεν έχουν καλή ψυχολογία κλπ, δεν πείθουν. Αν έχουν ψυχολογικά ας το δηλώσουν και να φύγουν. Αν ο Σκάρπα έχει ξενερώσει που ήρθε δανεικός στο ελληνικό πρωτάθλημα, ας πει του Β. Μαρινάκη ότι θέλει να γυρίσει στη Παλμέιρας. Το ίδιο και ο Σολμπάκεν. Αν ήρθε να βγάλει την υποχρέωση ας πει στη Ρόμα στην οποία ανήκει να τον δώσει αλλού δανεικό, στο καμπιονάτο ή στην Ισπανία ή στην Αγγλία. Ας πάει να παίξει δανεικός στη Μόλντε, στη Βαλερέγκα ή στην Στάμπαεκ. Μη χαλάει και το όποιο όνομα έχει φτιάξει…

Πέρα όμως από τις ευθύνες των τριών, ευθύνη έχει και ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ για την εμφάνιση του Ολυμπιακού στη Τρίπολη. Ο οποίος σωστά επιλέγει το ροτέισον για να πάρουν ανάσες οι παίκτες, όμως το λάθος έχει να κάνει με το ότι άλλαξε όλους μαζί στο μεσοεπιθετικό κομμάτι της ενδεκάδας. Αλλαξε και τους τέσσερις μπροστά κι έτσι δημιουργήθηκε από χέρι, σύγχυση και  όλοι περίμεναν την ώρα του Φορτούνη!

Πόσες φορές όμως ο αρχηγός του Ολυμπιακού θα σώζει φέτος την ομάδα; Γιατί πλάκα-πλάκα χωρίς την βοήθεια των Μπιελ, Σκάρπα, δεν μπορεί να βγάλει όλη τη σεζόν μόνος του ο Κώστας Φορτούνης σε ρόλο και δημιουργού και σκόρερ. Δεν γίνεται ο αρχηγός να φτιάχνει ευκαιρίες, να μοιράζει ασίστ και να σκοράρει κιόλας. Δεν είναι φυσιολογικό μια μεγάλη ομάδα να τα περιμένει όλα από έναν ποδοσφαιριστή, όσο χαρισματικός κι αν είναι. Δεν είναι φσυιολογικό να προσφέρει θέαμα και γκολ ο Ολυμπαικός όσο είναι ο Φορτούνης στον αγωνιστικό χώρο και μόλις αντικαθίσταται να σβήνει η ομάδα από τη μέση και μπροστά. Δεν είναι φυσιολογικά πράγματα αυτά.

Όπως δεν γίνεται και το αντίστροφο σαν αυτό που συνέβη χθες στη Τρίπολη. Με τον αρχηγό στον πάγκο για να πάρει ανάσες, ο Ολυμπιακός δεν έκανε υποψία ευκαιρίας σε 63 λεπτά στο ματς απέναντι στον… μισό Αστέρα! Και χρειάστηκε να μπει ο Φορτούνης άρον-άρον για να ξεκλειδώσει την άμυνα των Αρκάδων και να χαρίσει βαθμούς και ηρεμία σε όλους. Στον Μαρτίνεθ, στους συμπαίκτες του, στη διοίκηση και στον κόσμο του κλαμπ.

Δε γίνεται να έχει ο Ολυμπιακός τρεις παίκτες αξίας 18-20 εκατομμυρίων ευρώ στο ρόστερ του (Σκάρπα, Σολμπάκεν, Μπιελ) και να τα περιμένει όλα από τον Φορτουνη, που έκλεισε τα 31 του χρόνια και βαδίζει πλέον στο 32^ο έτος της ηλικίας του, έχοντας κάνει δύο φορές χιαστούς και να παίζει ακόμα σε τόσο υψηλό επίπεδο, με τέτοιο ρυθμό κι ένταση για να δίνει σε κάθε ματς το παράδειγμα σε όλους. Αν δεν μπορούν ορισμένοι παίκτες να παίξουν αυτό που ξέρουν για δικούς τους λόγους, ας σεβαστούν τουλάχιστον τον αρχηγό τους. Και τα ψυχολογικά τους να τα λύσουν με άλλον τρόπο, όχι στη δική του πλάτη και του Ολυμπιακού…