Ο ΠΑΟΚ έκανε παρέλαση στο «Καραϊσκάκη», σημείωσε μια από τις μεγαλύτερες εκτός έδρας νίκες του επί του Ολυμπιακού, και μάλιστα σε ένα ντέρμπι που ούτε ο πιο φανατικός οπαδός του, περίμενε τέτοια εξέλιξη (σε ο,τι αφορά στο σκορ).

Οι Θεσσαλονικείς είχαν να νικήσουν με τέσσερα γκολ στο Φάληρο σχεδόν μισό αιώνα (47 χρόνια), από τις 4 Ιανουαρίου του 1976, χρονιά που τελικά πανηγύρισαν τον τίτλο.

Η ομάδα του Λουτσέσκου αντέδρασε την κατάλληλη στιγμή, αμέσως δηλαδή μετά την ήττα με κάτω τα χέρια από την ΑΕΚ την προηγούμενη αγωνιστική και αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος, τον οποίο ο Μαρτίνεθ και οι «ερυθρόλευκοι» δεν έλαβαν σοβαρά υπόψιν τους. ‘Η για να το πούμε καλύτερα το αντιλήφθηκαν εντελώς λανθασμένα, παίρνοντας λάθος μηνύματα. Μια μεγάλη ομάδα, σε ένα στραβό αποτέλεσμα, συνήθως αντιδράει αμέσως στο επόμενο παιχνίδι της, ξεσπάει. Κι αυτό δεν το επεξεργάστηκαν διόλου οι Πειραιώτες…

Ο ΠΑΟΚ μετά την κάκιστη εμφάνιση στη Ν. Φιλαδέλφεια, αντέδρασε. Όμως στον Ολυμπιακό είχαν μείνει στις… νίκες με Γουέστ Χαμ και ΟΦΗ! Και μπορεί με τους Αγγλους το σύστημα 4-3-3 του Μαρτίνεθ να δούλεψε τέλεια, όμως με τον ΠΑΟΚ, «διάβασε» λάθος το παιχνίδι.

Κι αυτό γιατί η μεν Γουέστ Χαμ ήρθε στον Πειραιά ως το απόλυτο φαβορί που κατέβηκε να παίξει έχοντας κατοχή μπάλας και να κάνει παιχνίδι υπεροχής, ενώ ο ΠΑΟΚ κατέβηκε να παίξει συντηρητικά πίσω, κλέβοντας μπάλες στη μεσαία γραμμή, βγάζοντας φαρμακερές αντεπιθέσεις και όχι να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής. Και το έκανε στο 100% σμπαραλιάζοντας την αμυντική λειτουργία των «ερυθρολεύκων» που έτσι κι αλλιώς αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα τους.

Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός θόλωσε, ο Μαρτίνεθ ακόμη περισσότερο και το έδειξε και με την ακατανόητη αλλαγή να βγάλει τον υστερήσαντα Κίνι και να βάλει στο ματς σε θέση… αριστερού μπακ τον Σολμπάκεν! Και πριν περάσουν δύο λεπτά ο ΠΑΟΚ πέτυχε από την πλευρά του με τον Μπράντον Τόμας το 0-3…

Όμως πέρα από την συγκλονιστική νίκη του «δικεφάλου» και την ήττα του Ολυμπιακού (συμβαίνει στο ποδόσφαιρο μια πολύ κακή βραδιά σε όλες τις μεγάλες ομάδες), η πιο μεγάλη «μουτζούρα» ήταν η συμπεριφορά του Ισπανού τεχνικού μετά τη λήξη του αγώνα.

Δεν εμφανίστηκε στο flash interview του συνδρομητικού, όπου μίλησε μόνο ο Λουτσέσκου, ενώ λίγο αργότερα δεν δέχτηκε ερωτήσεις στη συνέντευξη Τύπου. Σίγουρα δεν ευθύνεται μόνο ο ίδιος για αυτό, καθώς πληροφορίες ανέφεραν ότι ήταν απόφαση της ΠΑΕ.

Όμως θα πρέπει να γνωρίζει ο ίδιος καλύτερα αλλά και η ΠΑΕ περισσότερο, ότι δεν γίνονται δηλώσεις και ερωτήσεις-απαντήσεις μόνο σε μεγάλες βραδιές όπως με την Γουέστ Χαμ αλλά και στις μεγάλες ήττες. Ειδικά σε αυτές που ο κόσμος θέλει να μάθει τι συνέβη και η ομάδα παρουσιάστηκε εκτός κλίματος αγώνα. Μια ΠΑΕ που θέλει να λέγεται μεγάλη, φροντίζει και να το αποδεικνύει και στις άσχημες βραδιές…  

Αν δεν βγει μπροστά ο προπονητής να εξηγήσει σε όλους (φιλάθλους, ΜΜΕ) τι συνέβη, αν δεν δώσει ο ίδιος το στίγμα της επόμενης μέρας, τότε τι, ρόλο παίζει ως ηγέτης της ομάδας;

Τι θα πει «αναλαμβάνω την ευθύνη»; Ποτέ δεν την κατάλαβα αυτή την κουβέντα. Το λένε πολλοί για οποιονδήποτε λόγο στο ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο, αλλά τι θα πει αυτό; Τι θα πει αναλαμβάνω την ευθύνη; Φυσικά και ευθύνεται ο κόουτς πρώτος από  όλους, όπως αυτός είναι ο πρώτος που δικαιούται συγχαρητήρια σε μια νίκη. Δεν λέει κάτι καινούργιο, δεν βοηθάει σε τίποτα αυτή η ατάκα. Εσύ είσαι ο προπονητής, εσύ έφτιαξες το πλάνο, εσύ πρώτος έχεις την ευθύνη. Οι παίκτες έπονται…

Ο Ισπανός είπε δύο-τρεις κοινότυπες κουβέντες στην υποτιθέμενη συνέντευξη Τύπου και αποχώρησε. Καμία απάντηση σε δεκάδες ερωτήματα, μετά την αποκαρδιωτική εμφάνιση της ομάδας του στο ντέρμπι. Λέξη για το σύστημα, τις επιλογές, την κακή ψυχολογία μετά το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ, τις αλλαγές, το αμυντικό αλαλούμ, την αποδιοργάνωση.

Ο κόσμος της ομάδας θέλει εξηγήσεις από τον ίδιο και όχι από τους παίκτες ή τα ΜΜΕ. Θέλει από τον προπονητή να μάθει τι έγινε και όχι από τον Παναγιώτη Ρέτσο που βγήκε στο flash interview και ζητούσε συγγνώμη από τον κόσμο για την εμφάνιση και την ήττα…