Το πώς έζησε το καλοκαίρι περιγράφει στο blog του ο Ινμπόμ Χουάνγκ!

Από το πώς κατέληξε στον Ερυθρό Αστέρα και το τέλος του από τον Ολυμπιακό, για το οποίο δεν ξέρει αν θα μιλήσει με χαμόγελο όταν τελειώσει την ποδοσφαιρική του καριέρα.

Αναλυτικά:

«Μετά από ένα ασυνήθιστα μακρύ καλοκαίρι, βρίσκομαι τώρα στο Βελιγράδι, την πρωτεύουσα της Σερβίας. Όπως έγραψα στην τελευταία μου ανάρτηση, ταξιδεύω σ’ όλο τον κόσμο με το ποδόσφαιρο. Δεν μπορώ να εγγυηθώ πόσες ακόμα στάσεις θα κάνω στο μέλλον. Θα ήταν πιο εύκολο να μείνω σ’ ένα μέρος, αλλά δεν θέλω να σταματήσω να αντιμετωπίζω προκλήσεις.

Για μένα, που ταξιδεύω από μέρος σε μέρος, είμαι τυχερός που έχω έναν σταθερό προορισμό στην καρδιά μου και εκεί όπου θέλω να τελειώσω το ποδοσφαιρικό μου ταξίδι. Μετά από ένα μακρύ ταξίδι, υπάρχει μια τελευταία στάση όπου θέλω επιστρέφοντας στο σπίτι μου ώστε να σας χαιρετήσω με ένα χαμόγελο, λέγοντας ότι μπόρεσα να ζήσω μια καλή εμπειρία χάρη σ’ εσάς. Το σπίτι μας είναι το καλύτερο, οπότε μαζεύω δυνάμεις και συνεχίζω το ταξίδι μου για άλλη μια φορά.

Ένα γεμάτο γεγονότα καλοκαίρι

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας έφυγα από την Ελλάδα και επέστρεψα σπίτι. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες ακόμη, αλλά σίγουρα δεν ήταν μια απόφαση που πάρθηκε χωρίς λόγο. Δεν ήταν εύκολη απόφαση, αλλά και πάλι δεν μετανιώνω για την επιλογή μου. Θα ήθελα να πω ότι λυπάμαι και ευχαριστώ τους οπαδούς που ανησυχούσαν για το μέλλον μου. Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να πω αυτή την ιστορία με χαμόγελο όταν βγάλω τα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια.

​Επειδή δεν επέστρεφα σπίτι για διακοπές, δεν μπορούσα να ξεκουραστώ ούτε μια μέρα. Δεν ήξερα πότε και πού θα μετακομίσω, προσπάθησα να ζω στην ευρωπαϊκή ζώνη ώρας όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν θα μπορούσα να παραμελήσω ούτε την άσκηση. Γυμναζόμουν ασταμάτητα στο γυμναστήριο του σπιτιού μου, στο γήπεδο σάλας κοντά στο σπίτι μου και τρέχοντας στην όχθη του ποταμού.

Ένιωσα ότι η ατομική άσκηση από μόνη της δεν ήταν αρκετή. Σε ορισμένα μέρη στην Ευρώπη, τα πρωταθλήματα είχαν ήδη ξεκινήσει, οπότε χρειαζόταν προπόνηση όσο το δυνατόν πιο κοντά στο πραγματικό παιχνίδι. Δεν ήταν εύκολο να νοικιάσω μια μεγάλη παιδική χαρά στη μητροπολιτική περιοχή. Ευτυχώς, μπορέσαμε να νοικιάσουμε μια παιδική χαρά στο Asan, στην επαρχία νότια του Chungcheong.

Η ομάδα μου απαρτιζόταν από φίλους από την ομάδα ποδοσφαίρου κατά τη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων που τώρα ακολουθούν στη δική τους καριέρα. Οι juniors Daejeon που είχαν παίξει ως παίκτες όσο το δυνατόν πιο πρόσφατα έπαιξαν τον ρόλο της αντίπαλης ομάδας. Δεδομένου ότι ο σκοπός δεν ήταν να παίξω χαλαρά με φίλους, έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό στο παιχνίδι.

Ακόμα και οι φίλοι μου που είχαν σταματήσει το ποδόσφαιρο γνώριζαν την κατάστασή μου και τον σκοπό του αγώνα εκείνη την ημέρα, οπότε παρά την κακοκαιρία και την καταρρακτώδη βροχή, όλοι ανταποκρίθηκαν με όλη τους τη δύναμη. Επίσης πίεσα όσο πιο δυνατά μπορούσα και πάλεψα σκληρά, όπως και στην πραγματική ζωή. Δεν δίστασαν να τραβήξουν τις φανέλες τους για να εμποδίσουν μια αντεπίθεση. Εμοιαζε με κανονικό ματς περισσότερο από το αναμενόμενο.

Κατά τη διάρκεια των τριών εβδομάδων μου στην Κορέα, κατάφερα να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση χάρη στη βοήθεια πολλών ανθρώπων γύρω μου, τόσο αγωνιστικά όσο και πνευματικά. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ τους ανθρώπους που με βοήθησαν σε δύσκολες καταστάσεις.

Το αεροδρόμιο του Μονάχου της ελπίδας και της απογοήτευσης

Πριν το καταλάβουμε, η μεταγραφική περίοδος για τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα θα έκλεινε σε τέσσερις ημέρες. Αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να μετακομίσουμε στην Ευρώπη. Τελικά, μιλούσαμε με τρεις συλλόγους. Οι συζητήσεις με δύο από αυτούς είχαν προχωρήσει πολύ. Έμεινα σ’ ένα ξενοδοχείο κοντά στο αεροδρόμιο του Μονάχου στη Γερμανία και έκανα προπονήσεις στο γυμναστήριο του ξενοδοχείου για να παρακολουθώ την κατάσταση των διαπραγματεύσεων.

Οι διαπραγματεύσεις για τις μεταγραφές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τελικά, έφτασε η προθεσμία της μεταγραφικής αγοράς (1η Σεπτεμβρίου στην Ευρώπη). Ένιωσα άγχος γιατί πίστευα ότι αν δεν ολοκλήρωνα τη μεταγραφή εντός εκείνης της ημέρας, δεν θα ερχόταν η μεταγραφή σε μεγάλο πρωτάθημα εντός της τρέχουσας χρονιάς.

Από τους δύο συλλόγους που διαπραγματευόμασταν, ολοκληρώθηκαν οι συνομιλίες με αυτόν που έδειξε πιο ενεργό ενδιαφέρον. Πήρα το αεροπορικό μου εισιτήριο και αναχώρησα για το αεροδρόμιο του Μονάχου. Ένιωσα σαν να αποχαιρετώ το αεροδρόμιο και το ξενοδοχείο του Μονάχου όπου περίμενα με αγωνία τέσσερις μέρες για τα αποτελέσματα.

Έλαβα μια κλήση από τον ατζέντη μου λίγο πριν κάνω check in στο αεροδρόμιο. Επειδή είχε προκύψει μια αλλαγή μού είπε να μην επιβιβαστώ και να περιμένω. Ντρεπόμουν. Υπήρχε άλλη μια πτήση για αυτή την πόλη σε λίγες ώρες, οπότε απάντησα «εντάξει» και περίμενα ξανά στο αεροδρόμιο. Ωστόσο, το θέμα δεν επιλύθηκε παρά μόνο όταν ήρθε η ώρα να επιβιβαστεί ο κόσμος για την επόμενη πτήση. Στο τέλος, έχασα και τις δύο πτήσεις. Η θερινή μεταγραφική περίοδος του 2023 έκλεισε.

Οι οκτώ ώρες που περίμενα στο αεροδρόμιο του Μονάχου χωρίς να εγκαταλείψω την ελπίδα μου ήταν μάταιες. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να επιστρέψω στο ξενοδοχείο όπου είπα “αντίο”. Αφού πέρασα τη μέρα νιώθοντας άδειος, μετακόμισα στο Κάρντιφ της Ουαλίας, εγκαίρως για την κλήση της εθνικής ομάδας. (Θα ήταν καλό να μιλήσουμε για το ποιες ήταν οι “αλλαγές” αργότερα).

Ο σύλλογος της Ανατολικής Ευρώπης, ο Ερυθρός Αστέρας

Ενώ ήμουν με την εθνική ομάδα στο Κάρντιφ, επικοινώνησε μαζί μου ένας σύλλογος από το σερβικό πρωτάθλημα που ονομάζεται “Ερυθρός Αστέρας”. Η καλοκαιρινή μεταγραφική αγορά έκλεισε για τα 5 μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά οι μεταγραφές ήταν ακόμα δυνατές για άλλα πρωταθλήματα στην Ευρώπη. (Η σερβική λέξη “Crvena Zvezda” σημαίνει “κόκκινο αστέρι”.)

Στην πραγματικότητα, η Ζβέζντα γνώριζε ήδη ότι είχα διαπραγματευτεί με συλλόγους από το Big 5 των πρωταθλημάτων. Όταν οι μεταγραφές σε αυτούς τους συλλόγους κατέρρευσαν, αποφάσισε να αναλάβει δράση.

Αξιοσημείωτη ήταν και η ειλικρίνεια που επέδειξε η διοίκηση του Ερυθρού Αστέρα κατά τη συνάντηση. Πάνω απ’ όλα, το υψηλότερο κόστος μεταγραφής στο σερβικό πρωτάθλημα ήταν από μόνο του απόδειξη πίστης προς το πρόσωπό μου. Έχοντας εμπιστοσύνη στην ειλικρίνεια του συλλόγου, αποφάσισα να γίνω παίκτης του.

Αντί να πω ότι ήταν μια απόφαση για την οποία δεν είχα άλλη επιλογή, θα ήθελα να το πω, θα πω ότι είναι ένας σύλλογος με κύρος στην Ανατολική Ευρώπη. Ένας σύλλογος που συμμετέχει στους ομίλους του UEFA Champions League και μάλιστα είχε κερδίσει τη διοργάνωση τη σεζόν 1990-91 προσέγγισε εμένα, ο οποίος ήμουν τόσο απελπισμένος. Θα ήθελα λοιπόν να εκφράσω ότι συγκινήθηκα από την κίνησή τους.

Όνειρο το Champions League

Αφού τελείωσε το πρόγραμμα της εθνικής ομάδας, μπήκα στην ομάδα και έκανα το ντεμπούτο μου στο πρωτάθλημα εκτός έδρας στη Σερβία. Αν και χάσαμε από μια ομάδα που θεωρούνταν ένα επίπεδο πιο κάτω, η ομάδα δεν είχε χρόνο για τύψεις από την ήττα. Έπρεπε να προετοιμαστούμε για το επόμενο παιχνίδι. Η ομάδα συμμετέχει παράλληλα στο εγχώριο πρωτάθλημα και στο UEFA Champions League, οπότε γίνονταν αγώνες κάθε τρεις μέρες. Ο αντίπαλος για το ντεμπούτο μου στο UEFA Champions League ήταν η Μάντσεστερ Σίτι, η νικήτρια της σεζόν 2022-23 και μια ηγέτιδα ομάδα την οποία θαυμάζω.

Ήταν το πρώτο παιχνίδι της Μάντσεστερ Σίτι εντός έδρας για το Champions League τη νέα σεζόν. Πριν από τον αγώνα, η Σίτι πραγματοποίησε μια εορταστική εκδήλωση όπου παρουσίασε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά μπροστά στους φιλάθλους της. Τα μεγάλα αυτιά μπροστά σας, το θεματικό τραγούδι του Champions League που ακούγεται από το Ετιχαντ και οι κορυφαίοι παίκτες που βλέπετε μόνο στα παιχνίδια… Ήταν υπέροχο να παίζω στο υψηλότερο επίπεδο.

Στο ντεμπούτο μου στο Champions League, που ξεκίνησε με μισή νευρικότητα και μισό ενθουσιασμό, σκοράραμε πρώτοι στο πρώτο ημίχρονο, αλλά καταλήξαμε να χάσουμε δεχόμενοι τρία συνεχόμενα γκολ στο δεύτερο ημίχρονο. Όλοι οι παίκτες της Μάντσεστερ Σίτι ήταν υπέροχοι, αλλά υπήρχε ένας παίκτης που ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακός. Ήταν δρομέας. Μέχρι αυτό το παιχνίδι, ο καλύτερος αμυντικός χαφ για μένα ήταν ο Καζεμίρο. Ωστόσο, όταν έπαιξα με τον Ρόδρι, ένιωσα περισσότερο θαυμασμό από ό,τι για τον Καζεμίρο.

Το Μουντιάλ και το Champions League που θαύμαζα στην τηλεόραση όταν ήμουν μικρός. Ευτυχώς, πέρυσι πέτυχα το όνειρό μου να παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Αυτή τη φορά έγινε πραγματικότητα ακόμα και το όνειρο να παίξω στο Champions League.

Αν και κάθε παιχνίδι εξακολουθεί να είναι συναρπαστικό, δεν μπορώ να είμαι ικανοποιημένος μόνο με τη συμμετοχή.