Μπορεί να άργησε λίγο αλλά τελικά ο Ολυμπιακός «γέμισε» για τα καλά το ρόστερ της νέας σεζόν. Κι όταν λέμε «γέμισε» δεν εννοούμε μόνο σε ποσότητα αλλά και -κυρίως αυτό- σε ποιότητα! Η νέα βερσιόν των «ερυθρολεύκων» ξεχειλίζει ποιότητα κι εκεί που ήταν γυμνός πέρσι κυρίως στα άκρα της επίθεσης του, έχει φτιάξει πλέον (και με την επιστροφή του Ποντένσε) ένα… πυρηνικό οπλοστάσιο…

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή της αλυσίδας: Πρώτος από όλους ο Β. Μαρινάκης έπραξε ο,τι ακριβώς είχε κάνει και τον Μάιο του 2018. Διάλυσε την ομάδα που παρέπαιε την σεζόν που μόλις είχε τελειώσει (θυμάστε, τότε που είχε πάει σε οργισμένη κατάσταση στου Ρέντη και είχε πει στους παίκτες «θα σας διώξω όλους, δεν κάνετε ούτε για χαρτί τουαλέτας, θα τα γκρεμίσω όλα, μέχρι και τα πλακάκια στο προπονητικό κέντρο»). Είχε φέρει τότε τον Πέδρο Μαρτίνς, έκανε γύρω στις 15 μεταγραφές και ξανάχτισε την αυτοκρατορία του, με τρία σερί πρωταθλήματα και εντυπωσιακές πορείες στην Ευρώπη και θεαματικό ποδόσφαιρο.

Με τον Ολυμπιακό να παραπαίει πέρσι στο πρωτάθλημα και χωρίς νίκησε σε 12 αγώνες στην Ευρώπη, ο μεγαλομέτοχος των «ερυθρολεύκων» το ξανάκανε και φέτος με 14 μεταγραφές (αι τι μεταγραφές!). Οπου οι μισές αν του βγουν, θα δημιουργήσει ένα πανίσχυρο σύνολο, έτοιμο για επιστροφή στους τίτλους…

Μετά είναι ο Αντόνιο Κορδόν, τον οποίο εγώ πρώτος είχα κριτικάρει έντονα για την καθυστέρηση στις μεταγραφές, κάτι που στη πορεία παραδέχτηκαν οι περισσότεροι, αφού οι ανησυχίες είχαν να κάνουν με το γεγονός ότι πλησίαζε το πρώτο ματς με τη Γκενκ και ουσιαστική ενίσχυση δεν είχε υπάρξει. Αλλωστε στο πρώτο ματς ματς με τους Βέλγους ουσιαστικά έπαιξαν οι περσινοί παίκτες με την προσθήκη των Ιμπορά και Κίνι…

Τελικά ο Κορδόν μας διέψευσε όλους (χάρις και στη δουλειά του Μαρτίνεθ) και ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται για τα καλύτερα. Το σημαντικό πάντως είναι ότι έφερε παίκτες στην καλύτερη ηλικία τους (22-26 χρόνων), άλλους σε ώριμη (28-29) και μόλις τέσσερις των 30+ (Ελ Κααμπί, Γιόβετιτς, Ιμπόρα, Κίνι). Βάλτε μέσα και τις δύο μεγάλες επιστροφές (Μ. Καμαρά και Ποντένσε) και δένει το… πολύ γλυκό.

Μετά σειρά παίρνει ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ, που φαίνεται σε αυτό το πρώτο κρίσιμο μέρος της σεζόν, να αξιοποιεί στο έπακρο τα υλικά που του πρόσφεραν οι δύο προηγούμενοι. Και όχι μόνο αυτό αλλά ο Ολυμπιακός στα πρώτα επτά ματς της σεζόν παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο κι αυτό είναι που χαροποιεί περισσότερο από όλα τους οπαδούς του. Με έξι νίκες και μια ισοπαλία εκτός με την Γκενκ, με 18-2 τέρματα, με πρόκριση στους ομίλους του Europa League, ο Ολυμπιακός κερδίζει χρόνο για το χτίσιμο της νέας ομάδας και αποκτά αυτοπεποίθηση. Κι εντάξει, οι ομάδες που έπαιξε μέχρι σήμερα με εξαίρεση τη Γκενκ, δεν ήταν από αυτές που σου δίνουν αξιόπιστο δείγμα γραφής των δυνατοτήτων του φετινού Ολυμπιακού. Όμως με τη δουλειά και ο υλικό που έχει, η ομάδα θα ισχυροποιηθεί ακόμα πιο πολύ. Κι αυτό είναι το πραγματικό κέρδος αυτή την εποχή. Ότι γίνεται ξανά, αξιόπιστη και ακόμα πιο πολύ ανταγωνιστική.

Στα συν του Ισπανού τεχνικού και ότι «ανέστησε» πολύτιμες μονάδες της ομάδας. Πρώτον από όλους τον αρχηγό του, Κώστα Φορτούνη που δείχνει σε δαιμονιώδη κατάσταση, άσχετα αν αυτό δεν άρεσε στον… μαθητευόμενο ταχυδακτυλουργό Γκουστάβο Πογιέτ, που ψέλλισε χαζομάρες για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, με το να μη καλεί τον παίκτη στην εθνική ομάδα. Και κατέληξε να λέει στους ρεπόρτερ της εθνικής, ότι είχε «ένα φανταστικό τηλεφώνημα με τον Φορτούνη». Ξέχασε βέβαια να πει αν τον ευχαρίστησε που τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση, ανακοινώνοντας ο ίδιος ο παίκτης το «αντίο» του στη «γαλανόλευκη». Όμως εκτός του Φορτούνη, με τον Μαρτίνεθ, αναγεννήθηκαν και οι Καμαρά, Ρέτσος, Μπιέλ…

Τι μένει; Η διαχείριση όλων αυτών, καθώς στα χαφ και στα άκρα οι λύσεις είναι πολλές. Στα άκρα παίζουν Ποντένσε, Σολμπάκεν, Μπρνιτς, Μασούρας, Βρουσάι, μπορούν ακόμη οι Φορτούνης, Μπιέλ, Σκάρπα. Πίσω από τον φορ μπορούν να παίξουν οι Φορτούνης, Μπιέλ, Σκάρπα, Μασούρας. Στον άξονα της μεσαίας γραμμής εκτός των Εσε, Καμαρά, υπάρχουν ακόμη ο Ιμπόρα, ο Αλεξανδρόπουλος, ο Καρβάλιο, ακόμα και ο Ντόη. Στην άμυνα υπάρχουν Ρέτσος, Ντόη, Φρέιρε, Πορόζο. Δεξιά οι Ροντινέι, Κίνι συν τον Βρουσάι, αριστερά οι Ορτέγκα, Ρίτσαρντς και ο Κίνι. Γι αυτό λέμε ότι σημασία πλέον έχει η διαχείριση και το σύνολο. Να γίνει μια οικογένεια που κανείς δεν θα γκρινιάζει γιατί θα μένει έξω. Αλλωστε τα ματς είναι πολλά και δύσκολα Πέμπτη – Κυριακή σε Ευρώπη και Ελλάδα και όλοι θα πρέπει να είναι μάχιμοι.

Και κάτι τελευταίο: ο Ολυμπιακός έχει συμπληρώσει το όριο των επτά δανεικών (Φρέιρε, Πορόζο, Σκάρπα, Ποντένσε, Αλεξανδρόπουλος, Σολμπάκεν, Ρίτσαρντς) κι αυτό συνήθως με τους πολλούς δανεικούς είναι ένα θέμα. ‘Η του ύψους ή του βάθους. Αν όμως υπάρχει όντως προοπτική ότι για 2-3 από αυτούς θα ενεργοποιηθεί η οψιόν αγοράς τους, ανάλογα με αυτά που θα προσφέρουν, τότε έχει καλώς. Αλλά αν συμβεί ο,τι συμβαίνει μέχρι τώρα, που συνήθως οι δανεικοί αποχωρούν, δεν είναι και το καλύτερο…

Υ.Γ. Ελπίζω στο πρώτο στραβό αποτέλεσμα που θα συμβεί με οποιονδήποτε αντίπαλο, ο ενθουσιασμός να μη γίνει εσωστρέφεια και ισοπεδωθούν τα πάντα…