Τα πράγματα στον Ολυμπιακό είναι πολύ απλά: θα πρέπει πάση θυσία να αποκτήσει έναν βαρβάτο σέντερ φορ που να του βγει κιόλας, όπως όταν πρωτοήρθε ο Ελ Αραμπί στην ομάδα. Ο Ελ Κααμπί θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής κι αυτό πάντα εμένα προσωπικά με ανησυχούσε. Γιατί μπορεί να περιμένεις, να περιμένεις και να μη σου βγει ποτέ.

Πρέπει επίσης ο Ολυμπιακός να αποκτήσει επιτέλους έναν ή δύο κανονικούς εξτρέμ (αποκτήθηκε ο Μπνριτς αλλά δεν τον έχουμε δει ακόμα) που θα μπορούν να δίνουν πλάτος στην αντίπαλη άμυνα ή να τις ανοίγουν με ατομικές προσπάθειες. Κάτι σε στιλ Ποντένσε ας πούμε. Γιατί, ο Μπιελ δεν με πείθει πλέον ότι μπορεί να ανταποκριθεί στην άκρη. Η θέση του είναι πίσω από τον σέντερ φορ και κάπως έτσι έλυσε άλλωστε τον γόρδιο δεσμό στο χθεσινό παιχνίδι. κι ας ανέβηκε πολύ στο 2ο ημίχρονο με την είσοδο του Φορτούνη. Ο Μασούρας καλός, έντιμος, παίζει για την ομάδα αλλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη θέση.

Χθες οι «ερυθρόλευκοι» πνίγηκαν σε μια κουταλιά νερό στο πρώτο ημίχρονο με τον πολύ καλά δουλεμένο Πανσερραϊκό. Κι ας έπαιζαν με δέκα παίκτες οι φιλοξενούμενοι. Κυρίως όμως στο πολύ κακό πρώτο ημίχρονο των Πειραιωτών, αυτό που έλειψε ήταν η σοβαρότητα. Κι αυτό φάνηκε από την εμφάνιση τους μετά το δεκάλεπτο. Υποτίμησαν τους Σερραίους και αυτό αποδείχθηκε όχι από τη φλύαρη υπεροχή τους αλλά από την αμυντική λειτουργία τους. Δεν μιλάω για την άμυνα αλλά γενικά για την αμυντική λειτουργία όλων. Οταν οι φιλοξενούμενοι έκλεβαν μπάλες στη μεσαία γραμμή κι έβγαιναν στην αντεπίθεση, έφταναν στην περιοχή του Ολυμπιακού πολύ εύκολα και θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει ακόμη χειρότερες καταστάσεις για τους γηπεδούχους. Και πόσο σοβαρή μπορεί να ήταν η αμυντική λειτουργία όταν ο αντίπαλος αν και νεοφώτιστος, αν και με παίκτη λιγότερο, έφτασε να κερδίσει πέναλτι τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να κάνει ευκαιρία από το 25ο λεπτό και μετά;

Το βέβαιο είναι ότι οι Πειραιώτες θέλουν πολλή δουλειά για να γίνουν καλή ομάδα. Όμως θα πρέπει να βιαστούν και σε μεταγραφικό επίπεδο και σε επίπεδο δουλειάς γιατί τα θεωρητικά εύκολα ματς κάποια στιγμή τελειώνουν και αρχίζουν τα δύσκολα.

Στα θετικά του Ολυμπιακού πάντως, ήταν η εμφάνισή του από το 65’ και μετά. Ο Σκάρπα δείχνει θρασύς, ντελικάτος, βλέπει γήπεδο και δεν διστάζει να σουτάρει καλά από οποιαδήποτε απόσταση. Το ακόμα καλύτερο για τον χθεσινό Ολυμπιακό ήταν η εμφάνιση του Κώστα Φορτούνη που μπήκε αλλαγή στο ματς και άλλαξε το φλύαρο ως τότε παιχνίδι της ομάδας του. Πήρε πολλές μπάλες, έβγαλε πολλές μακρινές πάσες, έπαιξε κάθετα, συνεργάστηκε άψογα με τον Ροντινέι στη δεξιά πλευρά, έβγαλε πάλι τα ηγετικά του στοιχεία στο χορτάρι. Δεν μπορώ να γνωρίζω πόση αλήθεια έχουν τα σενάρια περί πρότασης από τους Αραβες αλλά αν αποχωρήσει στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου, το κενό του θα είναι δυσαναπλήρωτο κι ας έχει πιάσει λιμάνι ο Σκάρπα