Χρειάζεται και τύχη στα ευρωπαϊκά παιχνίδια για να πας μπροστά. Όμως για να έχεις τύχη, πρέπει και να την προκαλέσεις.

Όπως συνέβη με τον Παναθηναϊκό στη Μασσαλία, όπως με τον ΠΑΟΚ στην Ιερουσαλήμ, όπως χθες με τον Ολυμπιακό στο Βέλγιο. Εκεί όπου οι «ερυθρόλευκοι» χωρίς να έχουν απέναντι τους κάποιο μεγαθήριο, έπαιξαν με τη φωτιά αλλά δεν καήκαν. Και όχι μόνο αυτό άρπαξαν την πρόκριση στις καθυστερήσεις αποφεύγοντας τυχόν περιπέτειες στη παράταση ή ακόμη και στα πέναλτι αλλά βρέθηκαν και σε ευρωπαϊκούς ομίλους εξασφαλίζοντας μίνιμουμ ακόμη οκτώ ευρωπαϊκά ματς ως τον Δεκέμβριο…

Το ευτύχημα για τον χθεσινό κακό Ολυμπιακό των πρώτων 65 λεπτών ήταν σίγουρα η αποβολή του Πεϊντσίλ (η πρώτη τελική της ελληνικής ομάδας καταγράφηκε στο… 70’!) με την ακατανόητη ενέργεια του να χτυπήσει εκτός φάσης τον Κίνι. Ενέργεια για την οποία του καρφώνεις το δελτίο στον τοίχο κι τον στέλνεις ένα μήνα στην εξέδρα…

Και λέω ευτύχημα γιατί οι Πειραιώτες παρουσιάστηκαν χειρότεροι του αναμενομένου κι αν δεν γινόταν η αποβολή, ίσως σήμερα μιλούσαμε διαφορετικά. Ναι, με τα «αν» δεν παίζεις ποδόσφαιρο. Ναι, το σπορ είναι άθλημα λαθών. Ναι πολλές φορές τα πάντα κρίνονται στις λεπτομέρειες. Και σίγουρα λέμε ναι, στην πρόκριση που χάρισε στον Ολυμπιακό πολύτιμο χρόνο να μπορέσει να γίνει κανονική ομάδα, γλιτώνοντας την εσωστρέφεια από το ξεκίνημα της σεζόν. Όμως καλό είναι να επισημαίνονται τα λάθη σε τέτοιες στιγμές και όχι αφού συμβεί το μοιραίο…

Για να εξηγούμαστε λοιπόν:

-Όταν δηλώνεις ότι πας για νίκη και μάλιστα όχι σε μια έδρα φόβητρο, απέναντι σε μια ομάδα που έχει ξεχάσει από πότε έχει να νικήσει στο γήπεδο της στην Ευρώπη (5 ήττες, πέντε ισοπαλίες), τότε οφείλεις να παίξεις όχι πολύ καλά αυτή την περίοδο, αλλά υποφερτά και να κάνεις τα βασικά. Ηρεμία, καθαρό μυαλό και γρήγορες αντεπιθέσεις.  Όμως ο Ολυμπιακός της πρώτης ώρας, δεν είχε τίποτα από αυτά! Σχεδόν φοβισμένος, απόλυτα θολωμένος, χωρίς τρεξίματα, έδινε την εντύπωση ότι δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει και πώς να το κάνει στον αγωνιστικό χώρο…

-Σίγουρα στο μόλις 2^ο επίσημο ματς δεν μπορεί καμία ομάδα να είναι έτοιμη. Όμως προσπαθεί να κάνει τα πιο απλά. Και να βελτιώνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι. Χθες οι «ερυθρόλευκοι» παρουσιάστηκαν κατώτεροι από το πρώτο ματς στο «Καραϊσκάκη» κι αυτό γιατί είχαν μια πολύ σοφτ μεσαία γραμμή που δεν είχε τρεξίματα, δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στο πρέσινγκ των γηπεδούχων και πολύ εύκολα όλοι μαζί έκαναν αβίαστα λάθη, δείγμα άγχους και κακής ψυχολογίας.

-Ως ένα βαθμό η κακή δημιουργικά, λειτουργία οφείλεται στο γεγονός ότι ο Καρβάλιο σε θέση ας πούμε «δεκαριού», δεν μπορεί. Είναι ένας ποδοσφαιριστής που έχει δείξει ότι είναι καλός σε αραιά διαστήματα σε ένα παιχνίδι. Μπορεί να παίξει καλά για ένα 20λεπτο, για μισή ώρα, το πολύ για ένα ημίχρονο κι αυτό θα το κάνει όχι σε κάθε παιχνίδι αλλά  ανά τρία ματς! Διάρκεια μηδέν και φυσικά δεν έχει την ένταση και το πάθος να πιέσει, να βγάλει γρήγορα την ομάδα μπροστά. Και αυτό ο Ολυμπιακός το πληρώνει εις διπλούν αφού έτσι αχρηστεύεται ο Κώστας Φορτούνης που αναγκαστικά παίζει στα πλάγια, ενώ όταν αγωνίζεται στον άξονα οργιάζει. Αλλωστε μετά την αποβολή που έπαιξε εκεί  ήταν πολύ παραγωγικός και πολύ πιο επικίνδυνος για τους Βέλγους, παρά το γεγονός ότι άνοιξαν οι χώροι λόγω της αποβολής.

-Ο Αλεξανδρόπουλος μπήκε στο ματς κι έδωσε την ένταση και την ταχύτητα που χρειαζόταν η μεσαία γραμμή για να ξεκινήσει η πίεση. Με το ταλέντο και τον ενθουσιασμό του, απελευθέρωσε τον Φορτούνη, πίεσε ασφυκτικά την αντίπαλη άμυνα, οι χαφ της Γκενκ αιφνιδιάστηκαν από την ορμή του και κάπως έτσι ήρθε και το γκολ της ισοφάρισης. Τι χρειάζεται να βελτιώσει ο νεαρός άσος; Την τελική του επιλογή όταν ξεκινάει τις κατά μέτωπο επιθέσεις και δεν τον σταματούν με τίποτα (έχω να το δω αυτό από την εποχή του Καραπιάλη…). Εκεί λοιπόν θα πρέπει να επιλέγει γρήγορά που θα δώσει τη μπάλα. Γιατί αυτό είναι το αδύνατο σημείο του από τη μέρα που εμφανίστηκε στον Παναθηναϊκό. Το έκανε και χθες δύο φορές, όπου πάλι καθυστέρησε να επιλέξει τι θα κάνει και σε ποιον θα δώσει τη μπάλα και χάθηκαν οι καλές προϋποθέσεις που δημιούργησε.  

-Ο Ολυμπιακός δεν έχει τρεξίματα (αυτό θα έρθουν μέσω της δουλειάς) κι εξτρέμ κι αυτό δεν βοηθάει στη γρήγορη ανάπτυξη και σε παιχνίδι αντεπιθέσεων. Ο Μπιέλ έδειξε διάθεση αλλά αυτό δεν φτάνει. Ο Μασούρας πάντα πιστός στο πλάνο δεν είναι ο παίκτης που θα πλαγιοκοπήσει. Και δεν ξέρω αν φτάνει μόνο ένας καλός ακραίος αλλά ίσως χρειαστούν δύο…

Οσον αφορά στον επόμενο αντίπαλο, την Τσουκαρίτσκι από τη Σερβία, μια ομάδα που φτιάχτηκε από «πεταμένα υλικά» των δύο μεγάλων συλλόγων της χώρας (Ερ. Αστέρας και Παρτίζαν), μπορεί να μην είναι της δυναμικότητας της Γκενκ αλλά είναι ομάδα από τη Σερβία. Παράλληλα το άγνωστο και το άσημο αποδεικνύονται και επικίνδυνα.

Όμως όλα εξαρτώνται από τον Ολυμπιακό και από το ποιες από τις νέες μεταγραφές θα προλάβουν να βοηθήσουν. Εκείνο που προέχει πάντως, είναι η βελτίωση. Βδομάδα με βδομάδα με αγώνα κάθε Πέμπτη και με το πρωτάθλημα να ξεκινάει σήμερα, επείγει να βρεθεί το κλαμπ ένα βήμα πιο μπροστά από αυτό που είδαμε στα ματς με τη Γκενκ. Αν το καταφέρει τότε η πρόκριση του στους ομίλους του Europa League θα είναι έρθουν ακόμα πιο κοντά…