Ο Τζίτζι Μπουφόν αγαπήθηκε όσο λίγοι τερματοφύλακες, έκανε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο να αναφέρεται στο όνομα του με τα καλύτερα λόγια, όμως αυτό που πάντα θα του λείπει είναι το Champions League.
Δυσκολίες από την πρώτη μέρα
Στις 28 Ιανουαρίου 1978, στην Καρράρα της Τοσκάνης, γεννιέται ένα αγόρι με τον όνομα Τζιανλουίτζι.
Από την πρώτη του μέρα πάνω στην Γη, αντιμετώπισε δυσκολίες, αφού είχε πνίγει με τον ομφάλιο λώρο και χρειάστηκε να μείνει σε θερμοκοιτίδα με κυάνωση. Οι γιατροί τον παρέδωσαν στους γονείς του με την εκτίμηση πως δεν μπορούν να ξέρουν εάν θα έχει ή όχι κάποιο εγκεφαλικό πρόβλημα.
Ο μικρός “Τζίτζι”, ξεκίνησε να μιλάει και να περπατάει από εννέα μηνών και έμελλε να γίνει ευρέως γνωστός και να εξελιχθεί σε έναν σύγχρονο προστάτη της Ιταλίας.
Η αρχή των πάντων
Το 1991, σε ηλικία 13 ετών ο Τζίτζι μπαίνει στις ακαδημίες της Πάρμα και ξεκινάει το ταξίδι του στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Έδειξε απο νωρίς ότι είναι πλασμένος για να εξελιχθεί σε έναν εντυπωσιακό γκολκίπερ.
Το κεφάλαιο Γιουβέντους, η κατάθλιψη και η καταξίωση
Αυτό έκανε την Γιουβέντους να ασχοληθεί μαζί του. Στις δυο πρώτες τους σεζόν έκανε επεμβάσεις που δεν μπορούσε να διανοηθεί κανείς και έδωσε στην Βέκια Σινιόρα, δύο σερί πρωταθλήματα. Κάπου εκεί του έδωσαν το παρατσούκλι Superman.
Ο Τζιανλουίτζι, το 2003 έφτασε με την Γιουβέντους μια ανάσα από την “καψούρα”, την κατάκτηση του Champions League. Όμως δεν τα κατάφερε και η κατάθλιψη του χτύπησε την πόρτα όπως είχε αποκαλύψει ο ίδιος.
Ακόμη μια δύσκολη στιγμή ήταν αυτή του 2004 στο Euro, όπου η χώρα του έμεινε εκτός διοργάνωσης. Και οι δυσκολίες συνεχίστηκαν καθώς με το σκάνδαλο Calciopolis, ο Τζίτζι λόγω κατηγοριών δεν είχε σίγουρη θέση στην εθνική του ομάδα. Όμως απαλλάχτηκε από τις όποιες κατηγορίες και βρέθηκε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006.
Ο Μπουφόν δεν μπορούσε να αφήσει να χαθεί ακόμη ένα μεγάλο τρόπαιο από τα χέρια του και πάλεψε με τους δαίμονες που τον κυνηγούσαν από τον χαμένο τελικό του 2003 στο Champions League. Τελικά τα κατάφερε και έγινε πρωταθλητής κόσμου.
Ωστόσο, μετά από αυτό, είχε ένα πάρει μια πολύ σημαντική απόφαση για την καριέρα του. Είτε θα έμενε στην υποβιβασμένη Γιουβέντους , είτε θα ακολουθούσε τον δρόμο του Ζλάταν και του Βιέρα που άφησαν την ομάδα. Εντέλει αποφάσισε να μείνει σαν άλλος πιστός στρατιώτης.
Είχε δηλώσει πως τους πέρασε η σκέψη να φύγει, όμως τα χρόνια που είχε περάσει ήδη στην Γιουβέντους τον έκαναν να διώξει την κάθε σκέψη.
Το πρώτο αντίο στην Γιουβέντους
Ο Μπουφόν, στην Γιουβέντους την σεζόν 17/18, είδε πως ο Σέζνι είχε πάρει την θέση του κάτω από τα δοκάρια στα εγχώρια ματς, όμως στα ευρωπαϊκά είχε τον πρώτο λόγο. Παράλληλα ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την Εθνική ομάδα και όπως ήταν φυσικό, μια ολόκληρη χώρα δακρυσε μαζί του.
Το 2018, ο Κριστιάνο Ρονάλντο με ένα γκολ στις καθυστερήσεις έμελλε να γκρεμίσει κάθε όνειρο του Ιταλού για το τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Ο ίδιος είχε νεύρα με τον διαιτητή και τα εξέφρασε δημοσίως, όμως μετά από λίγες μέρες ζήτησε συγνώμη καθώς θεώρησε πως προσέβαλε χωρίς λόγο έναν άνθρωπο, ο οποίος απλώς είχε διαιτητεύσει τον αγώνα.
Το 2019 αποφάσισε να βρεθεί στην Παρί Σεν Ζερμέν και να κυνηγήσει νέες περιπέτειες και το Champions League, όμως κατάφερε να κατακτήσει μόνο το πρωτάθλημα και το κύπελλο της Γαλλίας και γύρισε πίσω στην Γιουβέντους.
Στην Γιουβέντους ξανά και το οριστικό αντίο μέσω Πάρμα
Το 2021, σε ηλικία 43 ετών αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να πει αντίο οριστικά στην Μεγάλη Κυρία, όμως δεν ήθελε με τίποτα να φύγει από την ενεργό δράση.
Θεωρούσε πως είχε μια τελευταία αποστολή να φέρει εις πέρας και αυτό ήταν που θα έκανε. Βρέθηκε στην αγαπημένη του Πάρμα ώστε να βάλει τέλος σε μια μεγάλη καριέρα, με μια ομάδα που τον έκανε να αγαπήσει το ποδόσφαιρο και να του δώσει την ευκαιρία να χαρακτηριστεί ως ένας από του κορυφαίους τερματοφύλακες του πλανήτη.
Πολλές ομάδες από την Σαουδική Αραβία θέλησαν να τον κάνουν δικό τους, όμως ο ίδιος αποφάσισε να πει αντίο στο ποδόσφαιρο και να μην βρεθεί κάπου για τα χρήματα, γιατί αυτό δεν ήταν ποτέ το πρόβλημα.
Ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν αποχαιρετά το ποδόσφαιρο με 975 ματς, σε συλλογικό επίπεδο και 175 αγώνες με την εθνική Ιταλίας.
Στην καριέρα του κατέκτησε:
1 Παγκόσμιο Κύπελλο
1 UEFA Cup
10 Πρωταθλήματα Ιταλίας
1 Πρωτάθλημα Γαλλίας
1 Κύπελλο Γαλλίας
6 Κύπελλα Ιταλίας
7 Σούπερ Καπ Ιταλίας
1 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα νέων