Ο Άνχελ Κορέα μίλησε για το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρεί αλλά και για τον χαμό του πατέρα του ανατριχιάζοντας άπαντες.

Αναλυτικά τα όσα είπε:

«Εκείνη την εποχή η απώλεια του πατέρα μου και του αδερφού μου ήταν πολύ πρόσφατες και η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα αν όλα πάνε στραβά, πάω να βρω τον πατέρα μου, μου λείπει πολύ. Αν όλα πάνε καλά, θέλω να γίνω ξανά ποδοσφαιριστής. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν αυτά τα δύο πράγματα.

Ήταν πολύ σκληρό στα 18 μου. Φτάνοντας στην Ευρώπη για πρώτη φορά, δεν είχα φύγει από την Αργεντινή. Ήταν ένα χτύπημα.

Ήταν πολύ δύσκολο αυτό που άκουσα στον ιατρικό έλεγχο, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά, μπόρεσα να προπονηθώ και να νιώσω ποδοσφαιριστής μετά από λίγους μήνες. Έχω μόνο λόγια ευγνωμοσύνης στην Ατλέτικο που με φρόντισε».

Για την επέμβασή του: «Μου έλειψαν να ζω τα πράγματα που ζούσα ως αγόρι, να επιστρέφω στη γειτονιά.

Έτσι πήγα εκεί για να θυμηθώ όλα αυτά και να γεμίσω τις μπαταρίες μου για να ξεκινήσω μια δυνατή χρονιά.

Έπρεπε να πάω να δω τη γιαγιά μου, να δω την αλάνα όπου έπαιζα. Στην πλατεία όταν ήμουν παιδί. Έπρεπε να το νιώσω ξανά και η αλήθεια είναι ότι μου έκανε πολύ καλό».

Για τις ημέρες που έπαιζε ποδόσφαιρο με τους φίλους του: «Πάντα έχω την εικόνα του μπαμπά μου που περνούσε και με έβλεπε να παίζω. Έχω τη δυνατότητα να το θυμάμαι, γιατί τον έχασα όταν ήμουν δέκα χρονών, αλλά ευτυχώς έχω καλή μνήμη.

Αυτά που μου συνέβησαν δεν είναι φυσιολογικά για ένα αγόρι. Έπρεπε να μεγαλώσω και ταυτόχρονα να γίνω δυνατός.

Εκείνη τη στιγμή δεν το σκέφτηκα, δεν το συνειδητοποίησα, ήμουν αθώος. Αυτό που ήταν ξεκάθαρο για μένα ήταν ότι τα λίγα που με πλήρωσαν για να παίξω μπάλα τα έδωσα στη μαμά μου για να ταΐσει τα εννέα αδέρφια μου. Ήμασταν δέκα παιδιά. Αυτό με έκανε χαρούμενο, να βοηθάω τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου».