Με την 5η καλύτερη επίθεση στο περσινό πρωτάθλημα, όπου σημείωσε μόλις 47 γκολ σε 36 αγώνες και με …μότο του το «αγαπημένου μου 1-0», ο Παναθηναϊκός δυσκολεύτηκε αρκετά στην επίθεση του, όχι τόσο επειδή είχε πολλές χαμένες ευκαιρίες που δεν αξιοποίησε αλλά κυρίως γιατί έπασχε στη δημιουργία μεγάλων ευκαιριών. Και ξέρετε όλοι, ότι όσες περισσότερες ευκαιρίες δημιουργεί μια ομάδα, τόσα περισσότερα γκολ σημειώνει. Και στον περσινό Παναθηναϊκό, οι ευκαιρίες δεν ανταποκρίνονταν σε μια ομάδα που διεκδικούσε τον τίτλο…

Οι «πράσινοι» διεκδίκησαν το πρωτάθλημα έχοντας τελικά την 5η καλύτερη επίθεση με μόλις 47 γκολ μεταξύ των έξι ομάδων που μετείχαν στα πλέι οφ και όχι μόνο αυτό. Είχαν τεράστια διαφορά τόσο από τον Ολυμπιακό που είχε 70 γκολ όσο και από την ΑΕΚ που πέτυχε 69. Εμεινε πίσω δηλαδή 23 και 22 γκολ αντίστοιχα. Και μπορεί η άμυνα του να ήταν εκείνη που τον έκανε διεκδικητή του τίτλου, όταν όμως χρειάστηκε την επίθεση για να φτάσει στην κατάκτηση του, δεν τα κατάφερε αφού στα τέσσερα τελευταία ματς σημείωσε μόλις δύο γκολ (1-1 με ΠΑΟΚ και Αρη, 0-0 με την ΑΕΚ και ήττα εκτός από τον Ολυμπιακό με 1-0)…

Το πάθημα φαίνεται πως έγινε μάθημα έστω και με έξι μήνες καθυστέρηση. Και αναφέρομαι στο προηγούμενο εξάμηνο γιατί το πράμα φώναζε από πέρσι στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος αλλά στις μεταγραφικές κινήσεις του Ιανουαρίου, η διοίκηση του Παναθηναϊκού δεν έκανε το παραμικρό για να γεμίσει –όχι ποσοτικά αλλά- ποιοτικά, τη μεσαία γραμμή της ομάδας και να κάνει ταυτόχρονα «καυτό» το «τριφύλλι» στην επίθεση. Κάλιο αργά παρά ποτέ που λέει και ο λαός. Οι «πράσινοι» αφού έπαθαν κι έμαθαν, έκαναν αυτό που έπρεπε. Αφησαν σε δεύτερη μοίρα την απόκτηση ενός (ή και δύο) στόπερ και προχώρησαν στην αναβάθμιση της μεσαίας γραμμής. Απέκτησαν δυο πολύ ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και στο «8» και στο «10» με τους Τζούρισιτς και Βιλένα, αντίστοιχα. Και τα πρώτα αποτελέσματα φάνηκαν ήδη στα φιλικά παιχνίδια και μόνο με την χρησιμοποίηση του Σέρβου, όπου η ομάδα έκανε του κόσμου τις πολύ καλές ευκαιρίες. Φανταστείτε να ενσωματωθεί καλά και ο Βιλένα σε θέση δεκαριού, πόση μεγάλη διαφορά θα έχει ο φετινός από τον περσινό Παναθηναϊκό….

Η αμυντική λειτουργία των «πράσινων» πέρσι ήταν υποδειγματική γιατί οι τρεις βασικοί του χαφ ήταν περισσότερο αμυντικογενείς ((Κουρμπέλης, Πέρεθ, ακόμη και ο Τσέριν). Ο Μπερνάρ που ήρθε να λύσει το πρόβλημα στη δημιουργία δεν τα κατάφερε και τόσο κι έτσι έμειναν μόνο οι ακραίοι να προσπαθούν να πλαγιοκοπούν τις αντίπαλες άμυνες. Φέτος με τον Τζούρισιτς και τον Βιλένα (αν καταφέρει να ενσωματωθεί τόσο γρήγορα όσο ο Σέρβος) οι «πράσινοι» φαίνεται να λύνουν το πρόβλημα της δημιουργίας, αλλά θα χάσουν αρκετά στην αμυντική λειτουργία τους, αφού οι δύο καινούργιοι, δεν δείχνουν ότι μπορούν να κάνουν τη δουλειά του Τσέριν και του Κουρμπέλη που αποχώρησε για άλλες πολιτείες. Κι εδώ θα μπει στην εξίσωση ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς! Ο άνθρωπος που ανέστησε τον Παναθηναϊκό και τον έκανε ξανά πρωταγωνιστή, καλείται να βρει την ισορροπία σε άμυνα κι επίθεση. Κι αν καταφέρει να βάλει σε ένα καλούπι του Τζούρισιτς και Βιλένα θα έχει κερδίσει ένα πολύ μεγάλο στοίχημα και θα έχει πετύχει πολλά περισσότερα από πέρσι πριν ακόμα ξεκινήσει επίσημα η σεζόν…