Μπορεί να μην έχει τη λάμψη μιας Μίλαν, μιας Γιουβέντους ή μιας Ιντερ. Ούτε καν της Ρόμα, της περσινής πρώτης νικήτριας του νεοσύστατου Conference League.

Όμως πόσοι αλήθεια γνωρίζουν ότι η μια φιναλίστ της φετινής διοργάνωσης (η άλλη είναι η Γουέστ Χαμ), η Φιορεντίνα επιστρέφει σε ευρωπαϊκό τελικό μετά από 33 χρόνια; Πόσοι γνωρίζουν ότι οι «Βιόλα» έχουν αγωνιστεί ήδη σε τρεις τελικούς και ότι ο αποψινός στη Πράγα, είναι ο 5^ος για τον σύλλογο; Λίγοι! Και ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν ότι η Φιορεντίνα έγραψε χρυσή ιστορία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ως ο πρώτος σύλλογος που φτάνει μέχρι τον τελικό και στις τέσσερις μεγάλες διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA (Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων, Κύπελλο UEFA, Conference League)!

O πρώτος τελικός των «Βιόλα» ήταν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το μακρινό 1957. Ηταν μόλις η 2η  διοργάνωση στην ιστορία του θεσμού και η κάτοχος του τίτλου Ρεάλ Μαδρίτης την υποδέχθηκε στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» μπροστά σε 120.000 φιλάθλους. Οι Ιταλοί άντεξαν  στην άμυνα μέχρι το 70ο λεπτό. Σε εκείνο το σημείο οι Μαδριλένοι κέρδισαν πέναλτι που εκτέλεσε εύστοχα ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο κι έλυσε τον γόρδιο δεσμό. Εξι λεπτά αργότερα ο Χέντο έκανε και το 2-0 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος…

Το 1961 η Φιορεντίνα έφτασε στον 2^ο τελικό της ιστορίας της. Αυτή τη φορά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Ο τελικός ήταν διπλός και αντίπαλος της ήταν η Ρέιντζερς. Στο πρώτο ματς στη Γλασκόβη παρουσία 80.000 θεατών στο «Χάμπντεν Παρκ» οι Ιταλοί έκαναν το κόλπο γκρόσο. Νίκησαν 2-0 με δύο γκολ του Λουίτζι Μίλαν (12’, 88’) και σχεδόν αγκάλιασαν το τρόπαιο. Κάτι που έκαναν οριστικά στη ρεβάνς. Στο Στάδιο «Κομουνάλε» μπροστά σε 50.000 θεατές οι «Βιόλα» νίκησαν 2-1 (13’ Μίλαν, 86’ Χάμριν – 60’ Σκοτ) και πανηγύρισαν τον πρώτο τους ευρωπαϊκό τίτλο…

Την επόμενη χρονιά (1962) η Φιορεντίνα κατάφερε να φτάσει εκ νέου στον τελικό του Κυπελλούχων, με αντίπαλο την Ατλέτικο Μαδρίτης! Ο τελικός ήταν μονός κι έγινε στο «Χάμπντεν Παρκ» της Γλασκόβης παρουσία 30.000 θεατών. Ο αγώνας έληξε 1-1 με τους Ισπανούς να προηγούνται στο 11’ με τον Πέιρο και τους «Βιόλα» να ισοφαρίζουν με τον Χάμριν στο 27’. Παράταση και πέναλτι δεν υπήρχαν τότε και στον επαναληπτικό τελικό που έγινε σχεδόν 4 μήνες μετά, στο «Νέκαρ στάντιον» της Στουτγκάρδης, η Ατλέτικο έκανε περίπατο και νίκησε εύκολα 3-0 (8’ Τζόουνς, 27’ Μεντόντσα, 59’ Πέιρο).

Εκτοτε η Φιορεντίνα δεν ξαναβγήκε στον αφρό και χρειάστηκε να περάσουν 28 ολόκληρα χρόνια για να επανέλθει σε έναν ευρωπαϊκό τελικό. Ηταν το 1990 όταν προκρίθηκε στον τελικό του κυπέλλου UEFA εκεί όπου βρήκε απέναντι της την συμπατριώτισσα Γιουβέντους…

Στον πρώτο τελικό του Τορίνο η «Γιούβε» κέρδισε 3-1 (3’ Γκάλια, 60’ Καζιράγκι, 75’ Ντε Αγκοστίνι – 10’ Μπούζο) αλλά χρειάστηκε τη συνδρομή του Ισπανού ρέφερι Σοριάνο Αλαντρέν για να κάμψει την αντίσταση των «Βιόλα». Το 2-1 έγινε με πεντακάθαρο επιθετικό φάουλ του σκόρερ Καζιράγκι στον Πιν που δεν καταλογίστηκε ποτέ. Στο φινάλε του αγώνα οι φιλοξενούμενοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον Ισπανό, τη στιγμή που ο Πιν αποκάλεσε κλέφτες τους νικητές μπροστά στα μικρόφωνα την ώρα που έκανε δηλώσεις στην ιταλική τηλεόραση ο διεθνής γκολκίπερ των νικητών, Ντίνο Τζοφ.

Η ρεβάνς όμως, δεν έγινε στη Φλωρεντία λόγω της ανακατασκευής του γηπέδου ενόψει του Μουντιάλ 1990. Μάλιστα όλοι ετοιμάζοναν για την γειτονική Περούτζια, αλλά προς έκπληξη όλων, η ρεβάνς ορίστηκε στο Αβελίνο, μια πόλη που φημιζόταν για τα αισθήματα που έτρεφαν οι φίλαθλοι της προς τη Γιουβέντους, που έπαιξε έτσι σε φιλικό περιβάλλον. Αυτό προκάλεσε νέα έκρηξη αντιδράσεων στο ήδη τεταμένο κλίμα αλλά η απόφαση της UEFA δεν άλλαξε και με το τελικό 0-0 η «Γηραιά Κυρία» κατέκτησε τον τίτλο…