«Είχαμε προβλέψει ότι εάν είναι στον τελικό μία ομάδα από την Αθήνα και μία από τη Θεσσαλονίκη τότε ο τελικός του Κυπέλλου, θα γίνονταν στο Πανθεσσαλικό, που είναι στη μέση της απόστασης. Το ότι δεν δέχονταν οπαδούς των δύο ομάδων στο Πανθεσσαλικό εμένα με ξενίζει. Έγινε ένας αγώνας χωρίς φιλάθλους, κάτι που δεν θα επαναληφθεί».

Τάδε έφη Παναγιώτης Μπαλτάκος, πρόεδρος Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και δη της ελληνικής, της ΕΠΟ και ο οποίος αντί να κρυφτεί για το ρεζιλίκι των δύο τελευταίων μηνών ανά τον κόσμο -δηλαδή εντός και εκτός συνόρων, εντός και εκτός Ευρώπης- βγαίνει και μιλάει (σχεδόν καυχιέται) για το… κατόρθωμα της ΕΠΟ να διεξαγάγει τελικά ένα παιχνίδι-ντροπή χωρίς θεατές και παράλληλα να πουλάει νέες υποσχέσεις για του χρόνου…

Είπε λοιπόν, ένας εκ των χειρότερων προέδρων στην ιστορία της ΕΠΟ για την επόμενη σεζόν: «Δεν θα πούμε κάποια συγκεκριμένη πόλη, που θα γίνει ο τελικός, αλλά θα δούμε ανάλογα με τις δυο φιναλίστ και θα βγάλει απόφαση η Εκτελεστική. Θα είναι όλα στο τραπέζι. Δεν θα βάλουμε μόνο το Πανθεσσαλικό. Ή διπλός τελικός ή θα πάμε στο εξωτερικό».

Αμετανόητος! Γενικολογίες για το που θα γίνει ο επόμενος τελικός, πάλι αστειότητες για πιθανή διεξαγωγή του στο εξωτερικό, όπως φέτος! Που ταξίδεψε σε ΗΠΑ, Αυστραλία, Αγγλία, Γερμανία, Πολωνία, Αλβανία, Κύπρο, αλλά γήπεδο δεν βρήκε! Το πάθημα δεν έγινε μάθημα…

Προφανώς ο διορισμένος πρόεδρος έχει κατά νου, για του χρόνου, την άλλη πλευρά του παγκόσμιου χάρτη. Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Ιαπωνία, Κίνα, Σιγκαπούρη, ή εξωτικά νησιά στο Νότιο Ειρηνικό, Νησιά Φίτζι, Βανουάτου Τουβαλού. ‘Η που ξέρετε; Μπορεί να πιάσει και Νότιο Αμερική, με την οποία φέτος δεν ασχολήθηκε διόλου.

Όλα αυτά λέγονται στα σοβαρά, από τον πρόεδρο της λοβοτομημένης εδώ και δεκαετίες Ομοσπονδίας, που απέτυχε οικτρά να τηρήσει τους κανονισμούς και την προκήρυξη του Κυπέλλου. Η οποία ως είθισται στη Ελλάδα υπάρχει απλά για να υπάρχει και όχι για να ισχύει…

Και φυσικά το «κλειδί» των δηλώσεων του Μπαλτάκου, βρίσκεται στο τέλος. Εκεί που αναφέρει ότι υπάρχει πιθανότητα για διπλό τελικό του χρόνου. Δηλαδή από το 2024, επιστροφή στο μακρινό 1990 ή 1992, μόλις 34 χρόνια πίσω! Δεν μπορεί να διοργανώσει έναν αγώνα και θέλει να διοργανώσει δύο! Μόνο και μόνο για να αποφύγει η ΕΠΟ νέες… κακοτοπιές, βρήκε τον εύκολο δρόμο με τους διπλό τελικό (για να μη πέφτει και ξαναπέφτει στα πόδια του Μπέου) αδυνατώντας να κατανοήσει πως η ιδιαιτερότητα ενός τελικού έχει να κάνει με το ότι είναι μονός αγώνας, όπως θα έπρεπε να είναι και όλοι οι αγώνες του κυπέλλου Ελλάδας. Και όχι διπλοί ή τετραπλοί μόνο και μόνο για να βγει από τα δύσκολα η Ομοσπονδία. Όμως, από το να βλέπουμε άδειες εξέδρες δεν βαριέσαι. Θα γίνεται ο αγώνας μόνο με 20-30 ανίκανους γραβατωμένους, που καμαρώνουν στα επίσημα σαν ανδρείκελα για τις φωτογραφίες και τις λεζάντες…

Αλλα θα μου πείτε, ότι για λίγα χιλιάρικα περισσότερα, κάνουν όλα τα ματς της διοργάνωσης διπλά αντί μονα και νοκ άουτ, για να έχει το οποιοδήποτε κανάλι με τα τηλεοπτικά δικαιώματα,  να δείχνει περισσότερα ματς αλλά κυρίως να έχει στους ημιτελικούς από 2 έως 4 μεγάλους για σίγουρα ντέρμπι και τηλεθέαση. Τόσο καλά. Αντί να δώσουν ευκαιρίες και στους μικρούς να ελπίζουν για εκπλήξεις, γιατί αυτό είναι το κίνητρο της διοργάνωσης, ΕΠΟ και «ισχυροί», σχεδόν ορίζουν τους ημιτελικούς. Γιατί πόσες φορές μπορεί ένας μικρός σύλλογος να νικήσει έναν μεγάλο; Σε ένα παιχνίδι όλα γίνονται, ειδικά αν φτάσει στα πέναλτι. Όμως με δυο παιχνίδια στη πλάτη, αυτά δεν γίνονται, ειδικά στην Ελλάδα. Οι «εγκέφαλοι» όχι απλά δεν συζητούν για νοκ άουτ παιχνίδια στο κύπελλο αλλά θέλουν τώρα, να κάνουν διπλό και τον τελικό! Να δούμε λοιπόν, μια ομάδα να κερδίζει το τρόπαιο στην έδρα του αντιπάλου της και η απονομή να γίνει στα… αποδυτήρια, ή τρεις μήνες μετά, στη πρεμιέρα του επόμενου πρωταθλήματος στο πρώτο εντός έδρας ματς της Κυπελλούχου! Ωδή στην ανικανότητα την οποία μας τη βαφτίζουν «κανονικότητα»…