Η δίκη για τη δολοφονία του Αλκη Καμπανού συνεχίστηκε σήμερα με τις απολογίες του 10ου και του 11ου από τους 12 κατηγορούμενους.

Ο 10ος κατηγορούμενος μίλησε για την δική του συμμετοχή στο φονικό επεισόδιο. Ο 22χρονος επιβάτης του τρίτου οχήματος ισχυρίστηκε ότι τραυμάτισε με το δρεπάνι τον έναν από του δύο φίλους του Άλκη και ότι είδε τον 19χρονο πεσμένο στο έδαφος αλλά δεν είδε ποιος τον χτύπησε. «Πρώτα απ’ όλα να πω ότι έχω μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που βρέθηκα εκεί. Θέλω να ζητήσω μια συγνώμη. Ξέρω ότι δεν φέρνει πίσω το παιδί. Συγγνώμη στην οικογένεια, στη μητέρα και στον πατέρα του Άλκη. Και στους δύο φίλους του», είπε στην αρχή της απολογίας του. Στην συνέχεια τόνισε ότι είναι οπαδός του ΠΑΟΚ και μίλησε για τις σχέσεις του με τους συνδέσμους: 

«Εκείνη την ημέρα, στο σύνδεσμο, είχα ακούσει τη συζήτηση για το Ωραιόκαστρο. Ότι έγινε επίθεση στους ΠΑΟΚτσήδες. Σε μια στιγμή είδα τους συγκατηγορούμενούς να σηκώνονται. Μου είπαν ότι θα πάνε στο Χαριλάου, να μαλώσουν, να κυνηγήσουν. Δεν είχα ξανασυμμετάσχει σε τέτοιο επεισόδιο. Μόνο όταν με είχαν χτυπήσει. Έψαξα σε μια γωνιά που είχε μια σακούλα με σίδερα και βρήκα το δρεπάνι. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν σίδερο αλλά μετά το είδα. Ήρθα να πω την αλήθεια σήμερα. Ασυναίσθητα το πήρα. Ειλικρινά πήγα παρορμητικά. Κανένας δεν είχε στο μυαλό του ότι θα γίνει αυτό πού έγινε. Μέσα στο αμάξι είδα επίσης ένα στειλιάρι».

Για το περαστικό επισήμανε τα εξής: «Φτάσαμε στην Πλαστήρα. Είδα τα παιδιά πριν στρίψουμε, ήταν 5 -6 άτομα. Είδα κάποιον από το 1ο αυτοκίνητο να βγαίνει και να μας κάνει νόημα. Τον μπέρδεψα, στην ανακρίτρια και ανέφερα ότι ήταν ο οδηγός αλλά πρέπει να ήταν ο 2^οςκατηγορούμενος. Τον μπέρδεψα. Το αμάξι σταμάτησε 20 μέτρα μακριά από το σημείο. Άνοιξα την πόρτα και κατέβηκα πρώτος, ενώ ακολούθησαν ο 9ος και ο 11ος. Είδα να ξεκινάει η συμπλοκή με το κράνος που χτύπησε τον 2ο. Είχαν φτάσει κι από το άλλο αυτοκίνητο 1 -2 άτομα. Ανέβηκα τα σκαλάκια και είδα ένα παιδί που προσπάθησε να πηδήξει το πεζούλι. Τότε σήκωσα το δρεπάνι και τον χτύπησα ασυναίσθητα. Ήταν λάθος μου. Μετά έφτασα στο τοιχάκι και δέχτηκα χτύπημα με το κράνος. Εδώ και 1,5 χρόνο στη φυλακή σκέφτομαι αυτό το πράγμα. Έχει αλλάξει όλη μου η ζωή, η ζωή της οικογένειας μου και των οικογενειών των θυμάτων. Ένιωσα ότι κάποιος με έσπρωξε και μου έπεσε το δρεπάνι. Κάποιον άλλον δεν είδα . Δεν πρόσεξα καθόλου τον Άλκη.

Μετά έψαξα το δρεπάνι γιατί αγχώθηκα όταν το έχασα. Φοβήθηκα όταν έχασα αυτό που είχα στα χέρια μου, γιατί είχα μνήμες από την εις βάρος μου επίθεση. Έκανα βήματα πίσω. Φώναζα «πάμε, πάμε» και απομακρυνθήκαμε. Πάνω από 30″ δεν έχω καθίσει στο σημείο. Ήθελα να μπω στο αμάξι και δεν το είδα εκεί. Νόμιζα ότι μας παράτησε ο οδηγός αλλά μετά το είδα, πιο μακριά. Περίμενα τα παιδιά και φύγαμε».

Και κατέληξε λέγοντας ότι «είδα ένα παιδί πεσμένο στο πεζοδρόμιο. Όταν επιστρέψαμε στο αυτοκίνητό, ο οδηγός μας ρώτησε τι έγινε. Έκανα λάθος όταν είπα στην ανακρίτρια για τον 9ο ότι ήταν πάνω από τον Άλκη. Υπήρχε τεράστια πίεση εκείνες τις μέρες, έκανα λάθος. Έχω εικόνα από αυτό το παλικάρι να είναι πεσμένο. Είδα κάποιον από πάνω του αλλά δεν κρατούσε κάτι. Είδα και δυο παιδιά προς τη ζαρντινιέρα, να έρχονται αλλά είχαμε καλυμμένα τα χαρακτηριστικά των προσώπων μας».