Τι έμεινε από το ντέρμπι Ολυμπιακού – ΑΕΚ 1-3; Η νίκη του «δικεφάλου» που αγωνιστικά ήταν κατά πολύ ανώτερος από τον αντίπαλο του, που σε ένα ακόμη ματς έδειξε ότι δεν έχει τρεξίματα, δεν έχει δυνάμεις να αντέξει σε μεγάλη ένταση ολόκληρο 90λεπτο και φυσικά πληρώνει τα πολλά και μεγάλα λάθη όλης της σεζόν.

Από την άλλη η ΑΕΚ έδειξε για πολλοστή φορά φέτος ότι και δουλεμένη ομάδα είναι και αντοχές έχει και τρεξίματα και αυτοματισμούς και παίκτες με ποιότητα για να διεκδικήσει τον τίτλο. Σε πλήρη αντίθεση με τον Ολυμπιακό που έχει μόνο ποιότητα…

Κατά τα λοιπά, ο Ιταλός Μάσα τα θαλάσσωσε στο Ν. Φάληρο. Ηταν κατώτερος των περιστάσεων και μου έδωσε τη εντύπωση του αλαζόνα που ήρθε να παίξει σε μια τριτοκοσμική χώρα. Μαζί του και ο συμπατριώτης του στο VAR, αφού και στη φάση του πέναλτι, δεν υπάρχει κανένα πέναλτι παρά μόνο η βουτιά του Βίντα και ακόμη χειρότερα το μαρκάρισμα του Σιμάνσκι στον Βαλμπουενά όπου υπάρχει άσχημο πάτημα διαρκείας στον Γάλλο είναι αποβολή και όχι κίτρινη κάρτα. Όμως σε καμία από τις δύο περιπτώσεις ο Ιταλός στο VAR κάλεσε τον συμπατριώτη του ρέφερι να δει τις φάσεις στο μόνιτορ και καταλήξαμε στο επεισοδιακό φινάλε.

Πράγμα που έδωσε στους Πειραιώτες το δικαίωμα να φωνάζουν (δίκαια) για τη διαιτησία. Όμως όταν σε κάθε αγωνιστική φωνάζει για τους διαιτητές είτε πριν είτε μετά τα ματς, χάνει και το δίκιο του. Κι αυτό ακριβώς πλήρωσε χθες ο Ολυμπιακός.

Όμως πριν από όλα οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει να καθίσουν κάτω και να σχεδιάσουν την ομάδα που θα χτίσουν τα επόμενα χρόνια. Να ξεκαθαρίσουν πολλά. Προπονητή, πρόσωπα και στελέχη σε Ρέντη και ΠΑΕ, μεταγραφικό σχεδιασμό. Κι όλα αυτά πριν λήξει η σεζόν. Για να μην επαναληφθούν φαινόμενα με τέσσερις προπονητές, 47 παίκτες να έχουν αγωνιστεί και πολλά ακόμα…

Όσο για τα όσα συνέβησαν στο φινάλε, με το «ντου» οπαδών στον αγωνιστικό χώρο, τα σπασμένα καθίσματα, τις μπάλες που έπεφταν στον αγωνιστικό χώρο (και από τον Β. Μαρινάκη), τη διακοπή, τις διαμαρτυρίες του μεγαλομετόχου των «ερυθρολεύκων» στον ρέφερι, ξανά στη γραμμή του πλαγίου άουτ (όπως συνέβη και στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό) και τις μάχες οπαδών-ΜΑΤ, μόνο θλίψη κι επιστροφή δεκαετίες πίσω. Όμως το πλέον στενόχωρο είναι ότι όλα αυτά, όσο κι αν πιστεύουν στον Ολυμπιακό ότι αδικήθηκαν από τη διαιτησία, δεν τιμούν έναν τόσο μεγάλο σύλλογο…

Για την ΑΕΚ, το πρώτο διπλό στο «Καραϊσκάκη» μετά από 5 χρόνια, η πρώτη νίκη σε αγώνα πρωταθλήματος μετά από 16 αγώνες με τον Ολυμπιακό, ήταν μια… παράταση στην ελπίδα! Κι αυτό γιατί μπορεί να παίζει πολύ πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο από τον Παναθηναϊκό, όμως οι «πράσινοι» πιστεύω έχουν τον πρώτο λόγο για τον τίτλο. Κι αυτό γιατί είναι καλύτεροι στην ισοβαθμία με τον «δικέφαλο» και κυρίως τον έχουν στην έδρα τους (την ερχόμενη Κυριακή).

Αν δεν χάσουν πιστεύω ότι θα αγκαλιάσουν το πρωτάθλημα, αφού θα τους απομένουν (μεθαύριο αγωνίζονται στον Βόλο) τρία ματς με ΠΑΟΚ εντός, Ολυμπιακό εκτός και Αρη εντός. Με τον Ολυμπιακό δε, πιθανότατα θα παίξουν χωρίς κόσμο στο φαληρικό γήπεδο μετά τα όσα συνέβησαν στο χθεσινό ντέρμπι με τον «δικέφαλο».

Για τον Παναθηναϊκό τι να πει κανείς; Εχει χαθεί ο μέτρημα πόσους βαθμούς έχει κερδίσει μόνο από πέναλτι! Και πόσους από γκολ από το 85’ μέχρι το… 110’! Όμως αυτό δείχνει (πέρα από το ότι η διαιτησία τον πάει πρίμα, δίνοντας του, ακόμη και τα σπόρια…), το πείσμα, το πάθος και την υπομονή του ως τη λήξη των αγώνων προϊόν της δουλειάς στο ψυχολογικό κομμάτι από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς…

Οι «πράσινοι» μόνο στα ματς με τους μεγάλους, νίκησαν φέτος δύο φορές στην Τούμπα με πέναλτι. Ισοφάρισαν τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο με πέναλτι. Νίκησαν στην έδρα τους την ΑΕΚ με δύο πέναλτι! Πήραν δηλαδή τρεις νίκες και μια ισοπαλία, άρα 8 βαθμούς από τους βασικούς ανταγωνιστές τους μόνο από τα 11 βήματα. Ταυτόχρονα εκείνοι έχασαν 4 (ΠΑΟΚ), τρεις (ΑΕΚ) και 2 (Ολυμπιακός) αντίστοιχα! Χώρια τα υπόλοιπα πέναλτι με Αστέρα κλπ…

Όμως άλλο η στατιστική κι άλλο η εικόνα στο γήπεδο. Μπορεί οι «πράσινοι» να μην παίζουν το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ ή ακόμη και (κατά διαστήματα) του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ, όμως είναι η πιο συμπαγής ομάδα του πρωταθλήματος, η πιο σκληροτράχηλη και η πιο πειθαρχημένη. Αυτή που υπηρετεί αυστηρά το πλάνο του προπονητή της και που αν θέλετε μπορεί να είναι ομάδα του 7 ή του 8, αλλά παίζει πάντα για το 8.

Και εννοείται ότι έχει το πιο ισχυρό κίνητρο για την επιστροφή στον τίτλο μετά από 13 χρόνια φθοράς, πολλά από αυτά ανυπαρξίας και πολλών προβλημάτων, διοικητικών, οικονομικών και αγωνιστικών. Και από τη στιγμή που είναι πρώτος μετά από 31 αγώνες, είναι και το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα πέντε αγωνιστικές από τη λήξη του…