Πιστεύω ότι πλέον και ο πλέον αφελής φίλος του ποδοσφαίρου να κατάλαβε επιτέλους, ότι ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχει. Όλα όσα επαναλήφθηκαν για πολλοστή φορά μεταξύ των νονών της μπάλας, μόνο σε αστυνομική ταινία παραπέμπουν και σε καμία περίπτωση σε ποδόσφαιρο…

Πλέον είναι άστοχο να μιλάμε για συναρπαστικό πρωτάθλημα, γιατί κανείς στην Ελλάδα δεν αντέχει το σασπένς, την αγωνία, την αξιοπιστία. Ολοι θέλουν ο πρωτάθλημα με οποιοδήποτε τρόπο, με οποιοδήποτε τίμημα. Κι επειδή όλοι ξέρουν πως παίζεται το παιχνίδι στην Ελλάδα, για αυτό δεν εμπιστεύεται κανείς κανέναν και όλοι διαλαλούν την σωτηρία του! Στα λόγια. Γιατί στην ουσία κανένα ποδόσφαιρο δεν ενδιαφέρει κανέναν, πέρα από την επίδειξη δύναμης στους απέναντι. Και πλέον δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα, με μόνιμη καραμέλα ότι νοιάζονται για την εξυγίανση του χώρου. Μα αν πραγματικά ήθελαν την εξυγίανση του χώρου, πρώτοι οι ίδιοι αρνητικοί πρωταγωνιστές, όσων άθλιων διαλόγων ή ενεργειών ζήσαμε χθες σε μια ακόμα πολυδιαφημισμένη σύσκεψη των βαρόνων της μπάλας, θα είχαν αποχωρήσει. Υβρεις, απαξίωση, αθλιότητες, φούστες, φτυσίματα, διάλογοι πεζοδρομίου, μαγκιές, ψευτομαγκιές, κολαούζοι, παρατρεχάμενοι των ισχυρών να κάνουν δηλώσεις κατηγορώντας ο ένας τον άλλον, το μισό «Κοριόπολις» επί σκηνής. Ελληνική τραγωδία που ουδεμία σχέση έχει με την αρχαία ελληνική τραγωδία. Και από κοντά ένα σωρό δημοσιογράφοι τους οποίους ο πρόεδρος της Super league αποκάλεσε «σκατά μαζεμένα» αλλά παρ’ όλα αυτά περίμεναν να πάρουν και δηλώσεις….

Από όπου και να το πιάσεις πιά, το ελληνικό ποδόσφαιρο βρωμάει και ζέχνει. Λερώνεσαι και μόνο που αναφέρεσαι σε αυτό. Για ποιο ποδόσφαιρο να μιλήσουμε; Μόνο τρομοκρατία, μπράβοι, αποκλεισμοί από ρεπορτάζ, ενέδρες, μαχαιρώματα παντού, επεισόδια. 

Ποιο ποδόσφαιρο; Φοβάσαι να πας σε γήπεδο μη σου την πέσουν! Φοβάσαι να κυκλοφορήσεις μη σου έρθουν τα… τάγματα θανάτου να σε σφάξουν! Φοβάσαι να κάνεις κριτική γιατί θα βρεθείς στο στόχαστρο από παρατρεχάμενους κουραδόμαγκες που «εντυπωσιάζουν» συνοδεία πανάκριβων τζιπ και φουσκωτών Ελλήνων, Ρώσων, Ρωσοπόντιων, Τσετσένων, Σέρβων και άλλων κατάλοιπων του υποκόσμου…

Αν μη τι άλλο, το ελληνικό ποδόσφαιρο έδειξε και πάλι το επίπεδο του. Από τον φυτευτό πρόεδρο της Ομοσπονδίας μέχρι τους Big-5. Από τους συνοδούς τους μέχρι τους «χτιστούς» που παραδόξως έμειναν εκτός αιθούσης και από τα πρόθυμα αρδάκια μέχρι τις αστυνομικές δυνάμεις που ήταν έξω από τα γραφεία της ΕΠΟ για παν ενδεχόμενο, όλοι ένα τσουβάλι. Και τους ακούς όλους να μιλούν για «εξυγίανση» και να κατηγορούν τον απέναντι για τα δεινά του αθλήματος στη χώρα. Και σε αυτό τον… βόθρο, τι κάνει η πολιτεία; Παρακολουθεί τους ασύδοτους παράγοντες να κάνουν ο,τι γουστάρουν. Γιατί; Γιατί ή την βολεύει αυτή η κατάσταση ή δεν τολμάει να τους πειράξει επειδή εξαρτάται από αυτούς. Και ενώ ο βόθρος ξεχείλισε, ο πολιτικός άρχων του ελληνικού αθλητισμού, το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει από τον φόβο του, ήταν να ευχηθεί να έρθουν οι καλύτεροι διαιτητές προκειμένου να τελειώσει το πρωτάθλημα. Οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι διαιτητές να έρθουν σε τούτο τον βόθρο! Απίστευτα πράγματα…

Όμως, σε τι να διαφέρει το ποδόσφαιρο από αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία, στην πολιτική, στην οικονομία; Παντού σκάνδαλα, παντού αδιευκρίνιστα, παντού ρεμούλες και μίζες. Παντού η ανομία της ελίτ, η θεότυφλη δικαιοσύνη των ισχυρών. Παντού εγκλήματα, παιδεραστές, βιαστές, φονιάδες. Και από πάνω όλοι οι ένοχοι σου κουνάνε το δάχτυλο, να φοβηθείς, να το βουλώσεις και να σκύψεις το κεφάλι. Ακριβώς ότι συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Και αφήνω ασχολίαστο το γεγονός ότι ξαφνικά χάνονται άνθρωποι των σιδηροδρόμων σε τροχαία…

Ποιο ποδόσφαιρο λοιπόν; Μια τεράστια χαβούζα μέσα στην οποία πνίγονται οι πρωταγωνιστές. Οι πραγματικοί, όχι εκείνοι σαν του Σταύρου Θεοδωράκη. Οι κανονικοί: ο Κωνσταντέλιας, ο Φορτούνης, ο Ιωαννίδης, ο Λιβάι Γκαρσία, ο Πάλμα, ο Πήλιος, ο Τσιρίνος, ο Καρέλης, ο Μπάκιτς, ο Μάντζης, ο Νούνιες, ο Ρομπάιγ, ο Μπαρτόλο, ο Νίκας, ο Μίτσελ, ο Λουτσέσκου, ο Αλμέιδα, ο Γιοβάνοβιτς ο Μπράτσος ο Νταμπράουσκας και πόσοι άλλοι. Σωτηρία καμία…