Η εθνική ομάδα διεκπεραίωσε την αποστολή της στο Φάρο της Πορτογαλίας με εύκολη νίκη επί του Γιβραλτάρ και πάει παρακάτω…

Η ομάδα του Πογιέτ πήρε το τρίποντο, αυτό δα έλειπε και έως εκεί. Γιατί με όσα διαβάζουμε ή ακούμε από το βράδι της Παρασκευής σε βγάζουν από τα ρούχα σου. Η εθνική νίκησε έναν ανύπαρκτο αντίπαλο και διαβάζουμε ή ακούμε, για σπουδαία εμφάνιση, για παίκτες που έδειξαν ότι έχουν κίνητρο και όρεξη για μπάλα, για ιδανική αρχή στον προκριματικό όμιλο του Euro. Παιδιά συγκρατηθείτε και εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε προπονητή και διεθνείς αλλά στα περισσότερα ΜΜΕ, τη μεγαλύτερη πληγή του κακού για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτά που με μια νίκη σε κάνουν θεό και με μια ήττα σε ισοπεδώνουν. Σε αυτά αναφέρομαι. Και είναι τα ίδια ΜΜΕ, τα οποία στη προσπάθεια τους να πουλήσουν φύλλα ή να πάρουν λάικ, σε κάνουν να πιστεύεις ότι η εθνική ομάδα συνέτριψε κάποιο μεγαθήριο ή κάποιον αντίπαλο στα μέτρα της. Εκεί έχουμε φτάσει, από τη στιγμή που το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πλέον ανύπαρκτο στην Ευρώπη ελέω συλλόγων. Οι σφαλιάρες πέφτουν σαν το χαλάζι από μεγαθήρια τύπου Φερόε, Ισλανδίας, Γεωργίας, Ισραήλ ενώ οι ομάδες δεν μπορούν να σταθούν ούτε στη ConferenceLeague. Όμως έχουμε απαιτήσεις από την εθνική ομάδα. Κι όταν κερδίζει το Γιβραλτάρ την αποθεώνουμε, Ιδια στάνη άλλο γάλα δηλαδή!

Η μόνη ειδοποιός διαφορά την εποχή του Πογιέτ είναι ότι είτε εύκολα είτε δύσκολα, τουλάχιστον ομάδες τύπου Λιχτενστάιν, Κοσόβου, Κύπρου, Λουξεμβούργου, Γιβραλτάρ και Σαν Μαρίνο μπορούμε και τις κερδίζουμε. Για το βήμα παραπάνω ας περιμένουμε…

Εχει περάσει ο καιρός που η εθνική είχε εύκολες κληρώσεις. Χάρις στον Οτο Ρεχάγκελ που σχεδόν όλοι κορόιδευαν για το «αντιτουριστικό ποδόσφαιρο που έπαιζε η εθνική» αλλά και τον Φερνάντο Σάντος στη συνέχεια, τον οποίο οι Σαρρήδες και λοιποί βλαχοπρόεδροι της ΕΠΟ δεν ήθελαν με τίποτα γιατί δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν τα παραμάγαζα τους στην εθνική, για αυτόκαι έδιωξαν. Όμως τα μεγαλεία πέρασαν και τα τελευταία εννέα χρόνια η εθνική απλά υπάρχει. Κι επειδή αναζητούμε τις επιτυχίες με το κιάλι, οποιαδήποτε νίκη ακόμα και επί αδύναμου αντιπάλου την πανηγυρίζουμε λες και ξαναφτάσαμε σε τελικό Euro!

Φτάσαμε σε σημείο να πανηγυρίζουμε περίπου ως άθλο ότι η εθνική ανέβηκε κατηγορία στο Nations League. Πανηγυρίσαμε επειδή νικήσαμε… υπερδυνάμεις όπως το Κόσοβο, τη Βόρεια Ιρλανδία και την Κύπρο και όχι μόνο αυτό. Θριαμβολογούμε επειδή πήραμε το Γιβραλτάρ και καμαρώνουμε επειδή την 1^ηαγωνιστική του ομίλου για το Euro 2024 είμαστε –γράφουν- ισόβαθμοι την πρώτη θέση με τη… Γαλλία! Η οποία Γαλλία στο ντέρμπι του ομίλου συνέτριψε την Ολλανδία 4-0…

Ετσι όπως τα έχουμε καταφέρει λοιπόν, βρεθήκαμε σε όμιλο με δύο κανονικά μεγαθήρια, τη Γαλλία και την Ολλανδία, με μια ομάδα στα κυβικά μας την Ιρλανδία και το μικρό Γιβραλτάρ. Και όχι μόνο αισιοδοξούμε αλλά έχουμε το ποδοσφαιρικό θράσος να λέμε (ΜΜΕ και φίλαθλοι) ότι μπορούμε να προκριθούμε παίρνοντας μια από τις δύο πρώτες θέσεις στον όμιλο. Θα μου πείτε, αφού το λέει και ο Γκουστάβο Πογιέτ. Ο προπονητής μπορεί να το κάνει για χίλιους δύο λόγους. Για λόγους επικοινωνιακούς για να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον των διεθνών, για λόγους ψυχολογικούς, για να υπάρχει το κίνητρο ή για πολλούς άλλους λόγους. 

Εν ολίγοις, το γεγονός πως η εθνική νίκησε τον τελευταίο χρόνο, Κόσοβο, Β. Ιρλανδία, Κύπρο και Γιβραλτάρ, δεν αποτελεί δείγμα γραφής για το τι μπορεί πραγματικά να κάνει απέναντι σε «Τρικολόρ» και «Οράνιε». Ας μη βιαζόμαστε και ας αφήσουμε πρώτα να δούμε το επόμενο ματς με την Ιρλανδία τον Ιούνιο και μετά το ξανασυζητάμε…

Για την ώρα ας μείνουμε σε αυτόν τον πίνακα που δείχνει ότι ακόμη η εθνική προσπαθεί να γίνει ομάδα… 

Τα επίσημα ματς με τον Πογιέτ:

Β. Ιρλανδία-Ελλάδα 0-1

Κόσοβο-Ελλάδα 0-1

Ελλάδα-Κύπρος 3-0

Ελλάδα-Κόσοβο 2-0

Κύπρος –Ελλάδα 1-0

Ελλάδα-Β. Ιρλανδία 3-1

Γιβραλτάρ – Ελλάδα 0-3

Τα φιλικά με τον Πογιέτ:

Ρουμανία – Ελλάδα 0-1

Μαυροβούνιο – Ελλάδα 1-0

Μάλτα – Ελλάδα 2-2

Ουγγαρία – Ελλάδα 2-1