Το ήθος, η ευγένεια και ο σεβασμός που αποπνέει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς όλα τα χρόνια -όχι μόνο της ποδοσφαιρικής του καριέρας αλλά και της προπονητικής- τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, είναι γνωστή σε όλους. Το ρεσιτάλ ψυχραιμίας του όμως, στην απάντηση που έδωσε στη συνέντευξη Τύπου του μετά τη λήξη του ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, σε ερώτηση αθλητικού συντάκτη και με την οποία απαξίωνε ουσιαστικά τους «πράσινους», έδειξε σε όλους τους εμπλεκόμενους στο τοξικό κλίμα που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πως τελικά, για να διατηρηθείς σε αξιοπρεπέστατα επίπεδα και το να μη παρασυρθείς στον βούρκο, δεν είναι θέμα συγκυριών αλλά χαρακτήρα. «Με τη συμπεριφορά μου δεν έχω δείξει ότι δεν σέβομαι οποιονδήποτε αντίπαλο. Κάποια στιγμή ήμασταν και δώδεκα βαθμούς πάνω από τον Ολυμπιακό, αλλά δεν μου κάνατε αυτές τις ερωτήσεις. Πρέπει να δείτε ολόκληρη την εικόνα του πρωταθλήματος. Δεν μας χάρισε κανείς κάτι. Δίκαια είμαστε μέχρι εδώ. Είναι λίγο προσβλητική η ερώτηση σας γιατί αναφέρεστε μόνο σε ένα παιχνίδι. Εγώ έλεγα ότι ο Ολυμπιακός θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα γιατί αυτό πρέπει να κάνει και αυτό ξέρει να κάνει. Η μόνη ομάδα που δικαιούται το πρωτάθλημα και θα χαρεί είναι η δική μου γιατί όλοι οι άλλοι μιλούν για αλλοιωμένα πρωταθλήματα. Προσπαθούμε να επιστρέψουμε εκεί που ανήκουμε ιστορικά και θα παλέψουμε έχοντας σεβασμό απέναντι στους αντιπάλους μας» είπε ο Γιοβάνοβιτς. Είναι λοιπόν, τι «όπλα» έχει πάρει κάποιος από το σπίτι του, τι εφόδια μάζεψε στην πορεία και πως τα διαχειρίστηκε. Είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το σπορ, η νοοτροπία που απέκτησε μέσα από τις εμπειρίες πολλών χρόνων. Με λίγα λόγια είναι όλα αυτά που δεν έχει ο Ράσβαν Λουτσέσκου. Ο οποίος έχει επιλέξει εντελώς άλλον δρόμο από αυτόν του Γιοβάνοβιτς. Τον εύκολο. Αυτόν της καφρίλας προκειμένου να πετύχει εκείνο που θέλει. Τον εύκολο δρόμο να λαϊκίζει κάποιος, να προκαλεί, να μιζεριάζει, γιατί έτσι έμαθε. Με όλα τα άσχημα που συνεπάγονται από αυτό. Δηλαδή, καφρίλα, φανατισμό, τοξικότητα, μίσος, διχαστικό λόγο, απαξίωση, περιφρόνηση, μίρλα και κουτοπονηριά. Όμως αυτό έχει αντίθετα αποτελέσματα καθώς βγάζει ανασφάλεια, αδυναμία και δείχνει μόνο μια εικονική πραγματικότητα.

Μπορεί ορισμένοι να ισχυριστούν πως ο Γιοβάνοβιτς δεν ξεφεύγει γιατί ο Παναθηναϊκό ευνοείται ή τέλος πάντων δεν έχει αδικηθεί φέτος από την διαιτησία. Μα τα προηγούμενα χρόνια δεν έτυχε να αδικηθεί; Δεν γίνεται! Θυμάστε ποτέ τον Σέρβο όπου κι αν δούλεψε να έχει κάνει εμπρηστικές δηλώσεις, να προκάλεσε αντιπάλους, οπαδούς ή ομάδες; Ποτέ! Και σχεδόν ποτέ δεν έχει αναφερθεί στη διαιτησία. Ακόμη και στις ήττες. Όταν για παράδειγμα οι «πράσινοι» χάλασαν τον κόσμο για την ήττα από την ΑΕΚ, ο Γιοβάνοβιτς μίλησε για ποδόσφαιρο. Μίλησε για άσχημη εμφάνιση της ομάδας του. Ούτε για κροτίδες, ούτε για λανθασμένες διαιτητικές αποφάσεις. Μόνο για ποδόσφαιρο, όπως έκανε και κάνει πάντα. Την τοξικότητα και την καφρίλα την αφήνει σε άλλους. Παράγοντες και δημοσιογράφους. Κι αυτό στην Ελλάδα, το αναγνωρίζουν μόνο οι α λά καρτ «ανεξάρτητοι». Γιατί ως γνωστόν αν δεν το λέει ο δικός μας προπονητής, δεν μας ενδιαφέρει.

Ο Λουτσέσκου για παράδειγμα μετά τον αγώνα του ΠΑΟΚ στα Γιάννινα δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου «το VAR είναι εδώ για να διορθώνει τα λάθη των διαιτητών. Μέχρι τώρα το VAR στην Ελλάδα είναι μόνο για να γαμ…ει τον ΠΑΟΚ! Συγνώμη, αλλά έτσι είναι η κατάσταση». Γιατί; Γιατί λέει δεν του δόθηκε πέναλτι. Και γιατί αυτές τις δηλώσεις δεν τις έκανε όταν ο Βιεϊρίνια έπαιζε βόλεϊ στη Λαμία κι έμενε ατιμώρητος κι αυτός και η ομάδα του; Ξέρει πολύ καλά κι ο ίδιος ότι το να φωνάζει κάποιος για αδικίες είναι δώρο-άδωρο γιατί όταν ευνοηθεί δεν μιλάει και απαξιώνεται. Όμως τον βολεύει, όπως και σχεδόν όλους στο χώρο του ποδοσφαίρου και ειδικά του ελληνικού. Αλλά φωτεινές εξαιρέσεις σαν του Γιοβάνοβιτς σε κάνουν να πιστεύεις ότι τελικά υπάρχει φως μέσα στο σκοτάδι της Σούπερ Λίγκας…