Κάθε φορά με το ελληνικό ποδόσφαιρο λέμε πως τα έχουμε δει και ακούσει όλα…

Κάθε φορά, κυρίως δια ασήμαντη αφορμή όλα τινάζονται στον αέρα…

Κάθε φορά από τη μέρα που το ρημαδο-ποδόσφαιρο στην Ελλάδα πέρασε σε (ο Θεός να το κάνει) επαγγελματικά επίπεδα, όλοι και όλα εξευτελίζονται καθημερινά.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που στον χώρο μπήκαν ισχυροί οικονομικοί παράγοντες της χώρας, το ποδόσφαιρο πνέει τα λοίσθια. Γιατί κάθε ισχυρός επιχειρηματίας έχει μια ποδοσφαιρική ομάδα, που ναι μεν αγαπάει αλλά πάνω από όλα, τη χρησιμοποιεί για να προωθεί άλλα συμφέροντα  του, οικονομικά και πολιτικά, αφού από το ελληνικό ποδόσφαιρο κανείς δεν μπορεί να βγάλει κέρδη. Και σε ο,τι έχει να κάνει με το ίδιο το σπορ, ο ένας κοιτάει να βγάλει το μάτι του άλλου, να κάνει επίδειξη ισχύος ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί, επειδή αξιοποιούν κάθε τους κίνηση ή δήλωση επικοινωνιακά, να αποθεώνονται από τους «ηρωικούς και ένδοξους λαούς» των ομάδων τους. Να τα χώνουμε στον απέναντι και να φωνάζουν οι οπαδοί «μπράβο προεδράρα»….

Μετά από αυτό την εικόνα, σε τι μπορεί να προσβλέπει το ελληνικό ποδόσφαιρο; Φτάσαμε στο 2023, ο κόσμος έχει προχωρήσει μπροστά σε όλα τα επίπεδα. Κι όμως στο… Ελλαδιστάν της διαφθοράς και της μιζέριας πολλοί επιμένουν σε τριτοκοσμικές νοοτροπίες και πρακτικές, σε ξεπερασμένες από δεκαετίες μεθόδους για να κάνουν τις δουλειές τους στον χώρο. Δωροδοκίες, δολοπλοκίες, λυκοφιλίες, επεισόδια, ξύλο, δολοφονίες, εκβιασμοί, πρόσκαιρες συμμαχίες, καταστρατήγηση κανονισμών, μη εφαρμογή νόμων και κανόνων που οι ίδιες οι ομάδες υπογράφουν πριν ξεκινήσουν τα πρωταθλήματα, διαφθορά μέχρι το μεδούλι, διάλογοι πεζοδρομίου, πιστόλια, ενέδρες, πυροβολισμοί, φωτοβολίδες, εμετικά πανό, χυδαία συνθήματα, ντου, απαγόρευση μετακινήσεων οπαδών που… μετακινούνται, μαχαιρώματα σε απευθείας συνδέσεις, δημοσιογράφοι –κάφροι που όταν θίγεται ή πιστεύουν ότι θίγεται η ομάδα τους, λειτουργούν μιλούν και γράφουν σαν τους χειρότερους χούλιγκαν και αλληλοβρίζονται στα social media δίνοντας μέχρι και ραντεβού για ξύλο σε τελικό Κυπέλλου. Μέσα σε αυτό τον ζόφο, εννοείται ότι οι πρακτικές μαφιόζων έχουν προτεραιότητα. Ενέδρες και ξυλοδαρμοί διαιτητών και παραγόντων. Ξύλο σε συνεδριάσεις της Λίγκας που θέλει να λέγεται Σούπερ Λίγκα αντί για… Σούπερ Λίγδα! Οπότε, το ότι στο Περιστέρι έφτασαν να κοντύνουν τα δοκάρια, δεν προξενεί εντύπωση σε κανέναν! Αυτό που εντυπωσιάζει είναι οι δηλώσεις του μεγαλομετόχου του Ατρομήτου που ήθελε να γίνει το ματς με την ΑΕΚ «γιατί τα φτιάξαμε, αλλά κι αν ήταν μετά σε κάποια σημεία ένα ή δύο πόντους πιο κοντά, δεν έγινε και τίποτα»! Δεν βαριέσαι, για έναν πόντο; Μας ξεφτίλισαν σε όλο τον πλανήτη τα χθεσινά αίσχη στο γήπεδο του Ατρομήτου.

Μιλάνε για ποδόσφαιρο, ένα άθλημα όπως όλα, με υποτιθέμενους κανόνες και κανονισμούς. Τον οποίο ΚΑΠ κάνουν κουρελόχαρτο οι ίδιες οι ομάδες και οι αθλητικοί δικαστές ανάλογα με το όνομα της ομάδας που κάθεται στο σκαμνί. Ακόμη και η ΑΕΚ που έχει όλα τα δίκια με το μέρος της για ο,τι συνέβη χθες στο Περιστέρι, καυχιέται επειδή έσωσε πριν τρία χρόνια τον ΠΑΟΚ με τα αθεώρητα δελτία, δεν έκανε ένσταση κι έχασε τη 2^η θέση από τον αντίπαλο της για την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δηλαδή επειδή έδειξε ήθος, δεν τρέχει τίποτα που έγινε κουρελόχαρτο ο ΚΑΠ. Επειδή εκείνο τον καιρό ήταν κολλητοί οι μεγαλομέτοχοι των δύο ομάδων κόντρα στον κοινό εχθρό (Μαρινάκης), η ΑΕΚ δεν έκανε ένσταση και όλα καλά. Μα, τότε για ποιο λόγο υπάρχει ο ΚΑΠ, υπάρχει η προκήρυξη του πρωταθλήματος που υπογράφουν όσοι μετέχουν σε αυτό; Αν στη θέση του ΠΑΟΚ εκείνο τον καιρό ήταν ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ θα ενεργούσε το ίδιο; Δεν νομίζω! Δεν εφαρμόστηκε ο κανονισμός λόγω φιλίας κι αυτό θεωρείται σωστό. Ενώ το 2008 με την υπόθεση Βάλνερ που εφαρμόστηκε ο κανονισμός, ήταν λάθος του Ολυμπιακού γιατί «πήρε τον τίτλο στα χαρτιά»! Ολες οι μεγάλες ομάδες έχουν πάρει ματς ή τίτλους στα χαρτιά. Βάσει κανονισμών όμως και όχι γιατί έτυχε εκείνη την περίοδο να έχουν καλές σχέσεις οι ομάδες μεταξύ τους! Για αυτό υπάρχουν οι κανονισμοί, αλλιώς ας μηδενίζονται ή τιμωρούνται οι ομάδες ανάλογα με τα κέφια τους και πόσο καλοί ή κακοί φίλοι είναι οι ιδιοκτήτες μεταξύ τους.

Όμως στην Ελλάδα του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» και του «ωχ μωρέ αδελφέ και τι έγινε για έναν δύο πόντους» όλα γίνονται ή ισχύουν στο… περίπου. Λάστιχο ανάλογα με τα συμφέροντα κάθε ομάδας. Εδώ δίνονται φάκελοι αδειοδότησης που είναι κενοί ή λείπουν κάποια χαρτιά και παίρνουν οι ΠΑΕ άδειες συμμετοχής στο πρωτάθλημα με την υπόσχεση ότι κάποια στιγμή θα τα προσκομίσουν οι ομάδες. Ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου, ήταν να υποβιβαστεί για χρέη αλλά εχθροί και φίλοι, μαζί και ο Ολυμπιακός κατάφεραν μεσούσης της σεζόν- κάτι που απαγορεύεται ρητά- να αλλάξουν τον κανονισμό και να μείνουν οι «πράσινοι» στην κατηγορία και να μην υποβιβαστούν. Ναι, ο Παναθηναϊκός που πέρσι και φέτος κάθε αγωνιστική βγάζει ανακοινώσεις για τη διαιτησία…

Σε πολλά γήπεδα υψώνονται χυδαία πανό και κανείς δεν τολμάει να τα κατεβάσει. Μόνο αν θέλουν οι ίδιοι οι οπαδοί, όπως έγινε χθες στην Τούμπα. Όμως πριν δέκα μέρες στη ρεβάνς κυπέλλου Αρη-Ολυμπιακού σε ολόκληρο το πέταλο δέσποζε ένα ελεεινό τεράστιο πανό για τις μάνες, την μέρα μάλιστα που η μητέρα του Αλκη Καμπανού συγκλόνιζε με την κατάθεση της στη δίκη για τη δολοφονία του παιδιού της. Κατά τα λοιπά όλοι πενθούν και θρηνούν. Πάντως, από τον Ολυμπιακό δεν ζήτησαν να κατέβει το τεράστιο πανό και το ματς έγινε κανονικά. Ενώ χθες που αποδέκτης ήταν ο μεγαλομέτοχος των «ερυθρολεύκων», έγινε ολόκληρο θέμα. Στη Τούμπα, ύψωσαν λίγες μέρες μετά τη δολοφονία Καμπανού πανό συμπαράστασης στους δολοφόνους του και το ματς έγινε κανονικά, χωρίς κάποιος από τη διοίκηση ή άλλους αξιωματούχους να τολμήσει να το ακουμπήσει. Τέτοια υποκρισία.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα, λέμε ότι έχουμε ποδόσφαιρο. Για αυτό έχει απαξιωθεί, για αυτό δεν υπάρχει κόσμος στις εξέδρες, για αυτό έχει γίνει ανυπόληπτο στην Ευρώπη και οι σφαλιάρες πέφτουν σαν το χαλάζι. Αλλά ποιος νοιάζεται; Στο χωριό να είναι πρώτοι και να ζητιανεύουν λεφτά από το Στοίχημα και όλα καλά. Κι ακόμη δεν φτάσαμε στα πλέι οφ. Να το χαίρεστε αυτό το παρά-ποδόσφαιρο…