Πάλι θέμα με τον Μαρσέλο προέκυψε στον Ολυμπιακό, όπως έμμεσα –αλλά ξεκάθαρα- αποκάλυψε ο Βραζιλιάνος σταρ, ανεβάζοντας στα social media βίντεο με τελειώματα του στην προπόνηση και σχολιάζοντας από κάτω «νιώθω πολύ καλά».

Ο Μίτσελ άφησε πάλι τον Μαρσέλο εκτός αποστολής από το αποψινό παιχνίδι με τον Ιωνικό και ο κόσμος των «ερυθρολεύκων» πήρε φωτιά στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπου παρουσιάζεται διχασμένος, αφού άλλοι είναι με το μέρος του παίκτη κι άλλοι με τον προπονητή.
Πέρα από το ποιος έχει ή δεν έχει δίκιο, στην παρούσα φάση, υπάρχουν πολλά δεδομένα στη θέση του αριστερού μπακ, μια θέση που πονάει τους Πειραιώτες από τη μέρα που έφυγε ο Κώστας Τσιμίκας. Ας τα δούμε λοιπόν ένα-ένα…

                1.Ο Μαρσέλο

Ο Μαρσέλο αποκτήθηκε κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους τον περασμένο Σεπτέμβριο, έχοντας αγωνιστεί τις δύο τελευταίες σεζόν σε ελάχιστα ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης –κι αυτά αδιάφορα- σαν αλλαγή, καθώς η «βασίλισσα» τον είχε θέσει ουσιαστικά στο περιθώριο. Ο Μαρσέλο είχε να παίξει κανονικά 90λεπτα περισσότερο από 8 μήνες όταν αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό και στην ηλικία των 35 χρόνων (τα κλείνει σε 4 μήνες) που βρισκόταν, ήταν πολύ δύσκολο να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς. Κι αυτό φάνηκε από τα πολλά περιττά κιλά που είχε. Ο ερχομός του όμως, συσπείρωσε τον κόσμο του Ολυμπιακού, έφερε στον σύλλογο και τον τεράστιο Χάμες Ροντρίγκες (δεν πιστεύω ότι αλλιώς θα ερχόταν ο Κολομβιανός άσος), τα χαμόγελα επέστρεψαν, η ψυχολογία άλλαξε, και στον οργανισμό «Ολυμπαικός» κάτι άρχισε να κινείται πάλι, μετά τα «ναυάγια» με Μαρτίνς και Κορμπεράν. Παράλληλα ο Μαρσέλο δούλεψε σκληρά, έχασε κιλά, μπήκε ξανά σε ρυθμούς ομάδας, όπως όλοι υπολόγιζαν ότι αυτό θα συνέβαινε μετά τη διακοπή λόγω Μουντιάλ. Ο Ολυμπιακός έκανε ντόρο στην Ευρώπη και όχι μόνο, τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με τον σύλλογο, το πρεστίζ της ομάδας ανέβηκε κι άλλο, με ότι αυτό συνεπάγεται στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Αγωνιστικά ο Μαρσέλο έδειξε όμως ότι δεν μπορεί να σταθεί πια σαν αριστερός μπακ όπως τον γνωρίσαμε από την μυθική καριέρα του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Και δεν μπορεί γιατί δεν έχει τις απαιτούμενες δυνάμεις (και είναι φυσιολογικό αυτό) αλλά δεν φαίνεται κι ο ίδιος να θέλει κάτι τέτοιο γιατί ξέρει πολύ καλύτερα από τον καθένα τον οργανισμό του. Κλασικό παράδειγμα ήταν το ματς Κυπέλλου με τον Ατρόμητο όπου οι Περιστεριώτες έχασαν τεράστιες ευκαιρίες για γκολ στο πρώτο μέρος, αφού χτυπούσαν στις αντεπιθέσεις που εκδήλωναν από την πλευρά του Μαρσέλο που δεν γύριζε πίσω γιατί δεν μπορούσε, με αποτέλεσμα η πλευρά των «ερυθρολεύκων» να μένει ολόγυμνη. Όμως στο β’ μέρος με τον Μαρσέλο πιο μπροστά και τους χαφ να κλείνουν στην πλευρά του ο Ατρόμητος σταμάτησε να παράγει ευκαιρίες και ο Μαρσέλο «απάντησε» με δύο καταπληκτικά γκολ. Γιατί σε στιγμές ενός αγώνα, παίζει με την κλάση και την πείρα του από τις τεράστιες παραστάσεις που έχει. Όμως αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει συχνά. Κι ο Μίτσελ, προκειμένου να χωρέσει ο Βραζιλιάνος στην ενδεκάδα θα πρέπει να τον βάλει πιο μπροστά ώστε να έχει παίκτη πίσω του να καλύπτει τις μη επιστροφές του. Ετσι θα πρέπει να χαραμίσει κάποιον από τους ακραίους (πχ Μπιελ, Φορτούνης, Μασούρας) ή σε 4-3-3 κάποιον από τους χαφ (πχ Χουάνγκ, Χάμες και άλλους). Μπορεί λοιπόν ο Μαρσέλο να μανουριάζει γιατί δεν παίζει αλλά και ο Μίτσελ έχει τα δίκια του αφού θέλει παίκτες να κάνουν δουλειά στο γήπεδο, ειδικά όταν στην ενδεκάδα βρίσκονται οι Χάμες, Φορτούνης και Μπιέλ που δεν είναι και φανατικοί στο να μαρκάρουν…

2.Ο Μίτσελ

Ο Ισπανός καλείται να κρατήσει ισορροπίες σε στιγμές μεγάλης πίεσης για το αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να χρίσει ένα σερί νικών για να φτιάξει ψυχολογία και το αποτέλεσμα αποτελεί πλέον αυτοσκοπό. Αν η ομάδα ήταν 10-15 βαθμούς μπροστά από τους αντιπάλους της, όπως στα χρόνια του Μαρτίνς τότε θα μπορούσε ο Μαρσέλο να είναι βασικός και αναντικατάστατος. Από τη στιγμή όμως που δεν έχει πλέον δυνάμεις, ο Μίτσελ δεν μπορεί να ρισκάρει. Εκείνο που μπορεί να κάνει είναι να διαχειριστεί τον Βραζιλιάνο, εξηγώντας του γιατί παίζει γιατί δεν παίζει, γιατί θα τον βάλει αλλαγή γιατί θα τον κάνει αλλαγή και πότε. Κυρίως θα έπρεπε από την αρχή να του έχουν δώσει να καταλάβει ποιος ο ρόλος του στην ομάδα. Και όχι ότι «εδώ που ήρθε θα είναι βασιλιάς (αγωνιστικά μιλώντας) οπότε θα παίζει όπου και όποτε θέλει. Στην το αφεντικό είναι ο προπονητής κι εκείνος παίρνει τις αποφάσεις και κρίνεται. Το αν είναι καλός ή κακός προπονητής ή διαχειριστής, είναι μια άλλη συζήτηση και ουδεμία σχέση έχει με το αν παίζει ή δεν παίζει ο Μαρσέλο.

3.Τα μυστήρια

Αν κάποιος έχει πάντως την ευκαιρία να «τα χώσει» του Μίτσελ, η ευκαιρία αυτή δεν είναι ο Μαρσέλο. Είναι γενικότερα η «πολιτική» του κλαμπ στο θέμα του αριστερού μπακ. Πρώτα, γιατί από τη μέρα που έφυγε ο Τσιμίκας, δυόμιση σεζόν δηλαδή, ο Ολυμπιακός παιδεύεται όχι με μόνο με τη ανεύρεση ισάξιου αριστερού μπακ αλλά ακόμα και για ένα δεξί μπακ, που θα αντικαθιστούσε επάξια τον Ομάρ Ελαμπντελαούι.

Ειδικά σε ό,τι αφορά στον αριστερό ακραίο αμυντικό τα πράγματα έχουν φτάσει σε φάση… ανεξήγητου και αποτελούν άλυτο μυστήριο για τον κόσμο της ομάδας. Τα ερωτήματα πολλά. Πως γίνεται δυόμιση χρόνια τώρα, ο Ρέαμπτσιουκ να είναι ο μόνος αναντικατάστατος στην ομάδα; Δεν υπάρχουν άλλοι αριστεροί μπακ στα ρόστερ 2,5 χρόνια; Γιατί ο Κούτρης δεν πήρε τόσες πολλές ευκαιρίες; Να δεχτούμε ότι αμυντικά ο Μολδαβός είναι ο πιο φιλότιμος από όλους; Ας το πούμε. Όμως πέρα από το φιλότιμο δεν γίνεται ένα ποδοσφαιριστής να παίζει διαρκώς βασικός και οι υπόλοιποι να είναι αλλαγή του! Ούτε τις μεγάλες μέρες του Μαρσέλο στη Ρεάλ δεν συνέβαινε αυτό. Επαιζαν κι άλλοι, προκειμένου να παίρνει ανάσες. Εδώ έχουμε το φαινόμενο ο Ρέαμπτσιουκ να θεωρείται ότι πιο πολύτιμο έχει στην ενδεκάδα του ο Ολυμπιακός. Για να βγει από αυτήν θα πρέπει να τραυματιστεί, να αποβληθεί ή να συμπληρώσει κάρτες. Δεν συμβαίνει με κανέναν άλλον παίκτη στον σύλλογο. Και στην τελική, τι ρόλο έχει παίξει σε αυτό ο ατζέντης του, ο παλιός άσος της Πόρτο, ο Ντέκο;
Ο Ρεάμπτσιουκ έχει φιλότιμο δεν δημιουργεί προβλήματα αλλά αμυντικά έχει εκτεθεί από τους αντιπάλους του ουκ ολίγες φορές. Επιθετικά ας μη το συζητήσουμε καλύτερα. Είναι απίστευτο πως ένας ποδοσφαιριστής έχει άδεια ολόκληρη την πλευρά του, σπριντάρει λίγα μέτρα και χωρίς λόγο αντί να πλαγιοκοπήσει, σταματάει και γυρίζει τη μπάλα πίσω. Και οι σέντρες του; Καμία βελτίωση. Καμία προσπάθεια να τις βελτιώσει! Η συνεισφορά του στο δημιουργικό κομμάτι σε 2,5 χρόνια αρχίζει και τελειώνει σε δύο φάσεις στο «Καραϊσκάκη». Στη σέντρα του στο γκολ του Τικίνιο στη νίκη επί της Φενέρμπαχτσε και το γκολ του στο ματς με την Αντβέρπ. Που αλλού τον θυμάται κάποιος;

Όμως τα ερωτήματα δεν σταματούν εδώ. Ο Κούτρης γιατί δεν πήρε ποτέ τις ευκαιρίες του Μολδαβού; Και κυρίως, αυτός ο Λάιντνερ, που αποκτήθηκε από τους πρώτους το καλοκαίρι, τι ακριβώς κάνει στην ομάδα; Αποκτήθηκε ως ένας από τους κορυφαίους νέους αριστερούς μπακ στην Ευρώπη και ο καλύτερος στο πρωτάθλημα του Ισραήλ. Που είναι έξι μήνες μετά; Γιατί δεν τον έχουμε δει σε επίσημο παιχνίδι; Γιατί δεν του δόθηκαν ευκαιρίες; Αρχικά υπήρχε η πληροφόρηση ότι δεν είχε εκδοθεί το κοινοτικό του διαβατήριο και στη συνέχει ότι υπήρξε κάποια εμπλοκή με αυτό για αυτό δεν αγωνιζόταν. Μα, κι άλλοι δεν ήταν κοινοτικοί στην ομάδα αλλά έπαιζαν στο πρωτάθλημα ή σε φιλικά. Το πρόβλημα με το διαβατήριο λύθηκε αλλά ο Ισραηλινός παραμένει άφαντος. Επαιξε στην μίνι προετοιμασία του χειμώνα στην Ισπανία σε δύο φιλικά όπου τραυματίστηκε κιόλας και μετά ξανά στα αζήτητα. Αφού ο Ρέαμπτσιουκ πρέπει να πάρει ανάσες, γιατί ο Λάιντνερ δεν παίζει έστω σαν αλλαγή; Ειδικά όταν έχουν παίξει εκεί, ο Αβιλα και ο Ανδρούτσος που αγωνίζονται στη δεξιά πλευρά, ή ακόμα ο Ρέτσος, μέχρι και ο Βρουσάι.
Και η σύμπτωση είναι πως οι Πειραιώτες αναζητούν πάλι αριστερό μπακ. Και αν αποκτήσουν τον Λάτο της Βαλένθια ή κάποιον άλλον, τότε δεν θα έχουν τον Ρέαμπτσιουκ στον πάγκο αφού φέρεται να τον θέλει έστω ως δανεικό η Μπολόνια. Να μείνει πάντως στον πάγκο με τίποτα! Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο.