«Το όνομά μου είναι Ρόναλντ Ρίγκαν και είμαι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Εσείς δεν χρειάζεται να συστηθείτε επειδή όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο Πελέ».

Η ατάκα του Αμερικανού προέδρου τη δεκαετία του 1980 στη συνάντηση του με τον Πελέ στον Λευκό Οίκο, τα λέει όλα και περικλείει όλα όσα εκπροσώπησε ο θρυλικός Βραζιλιάνος άσος στη μυθική καριέρα του στο ποδόσφαιρο που περιλάμβανε τρεις δεκαετίες (‘50, ’60, ’70) και στην παγκόσμια κληρονομιά που άφησε όχι μόνο στο ίδιο σπορ αλλά σε ολόκληρο τον αθλητισμό…

Είναι ο ποδοσφαιριστής θρύλος στην ιστορία του αθλήματος, εκείνος που παραμένει ο πρώτος των πρώτων, αυτός που ενέπνευσε γενιές και γενιές ποδοσφαιριστών, από τον Ντιέγκο Μαραντόνα (τον μοναδικό που συγκρίνουν μαζί του) μέχρι τον Γιόχαν Κρόιφ και τον Ζίκο ή τον Εουσέμπιο και τον Μπεκενπάουερ και από τον Μέσι μέχρι τον Ρονάλντο.

Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο ή κατά κόσμο Πελέ, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1940 κι έμελλε να γίνει το… ίδιο το ποδόσφαιρο. Έχει αναγνωριστεί ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών από τη FIFA και τη ΔΟΕ και δικαίως με τα απίστευτα επιτεύγματα του ευρέως θεωρείται ως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος. Το προσωνύμιο του «ο βασιλιάς του ποδοσφαίρου» μόνο τυχαίο δεν είναι. Κατέχει επίσης τον τίτλο «Αθλητής του Αιώνα» από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Τα ατομικά του επιτεύγματα και οι διακρίσεις του τον κατατάσσουν ως τον πιο διάσημο και δημοφιλή όχι μόνο στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία αλλά και σε όλα τα σπορ.
Ο Πελέ έχει αναδειχθεί ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου (IFFHS), το 1999 εξελέγη «ποδοσφαιριστής του αιώνα» μετά από ψηφοφορία των νικητών (1956–1999) της Χρυσής Μπάλας του περιοδικού France Football.

Εκατοντάδες τα γκολ και τα ρεκόρ του και παρά τις πιέσεις που ασκούσαν οι μεγάλοι σύλλογοι της Ευρώπης για να τον αποκτήσουν, ο Πελέ παρέμεινε στη Σάντος σχεδόν 18 χρόνια και δεν μπόρεσε να φύγει για την Ευρώπη επειδή το απαγόρευσε η κυβέρνηση της χώρας. Η οποία για να τον κρατήσει στη Βραζιλία, εφάρμοσε στο πρόσωπο του νόμο, με τον οποίο τον χαρακτήριζε εθνικό θησαυρό και συνεπώς δεν μπορούσε να βγει εκτός συνόρων, παρά μόνο μετά το 34 ο έτος της ηλικίας του όταν και πήρε μεταγραφή τον Κόσμο της Νέας Υόρκης…

Ο μυθικός Βραζιλιάνος κέρδισε όλους τους ομαδικούς και ατομικούς τίτλους που διεκδίκησε και απέκτησε παγκόσμια φήμη ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που είχε μέχρι τότε παρουσιαστεί ήδη από τα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής του.

Έκλεισε την καριέρα του στις ΗΠΑ το 1977, όπου αγωνίστηκε για τρεις σεζόν αυξάνοντας κατακόρυφα τη δημοτικότητα του ποδοσφαίρου στη χώρα και τη κίνηση του ακολούθησαν στη συνέχεια κι άλλοι μεγάλοι άσοι των ευρωπαϊκών γηπέδων. Λειτούργησε ως παγκόσμιος πρέσβης για το άθλημα από την αρχή της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας και οι δύο σύλλογοι που αγωνίστηκε (Σάντος και Κόσμος Νέας Υόρκης) έκαναν περιοδείες σε πολυάριθμες χώρες για να συμμετάσχουν σε φιλικά παιχνίδια…

«Το μαύρο διαμάντι» όπως τον αποκαλούσαν αγωνιζόταν ως δεύτερος επιθετικός ή και ως επιθετικός μέσος. Η τεχνική κατάρτιση και η αλτικότητα του έγραψαν ιστορία. Χαρακτηριστικά του ήταν η άριστη ντρίμπλα και πάσα, η ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι, η δημιουργικότητά του, αλλά και η μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα, στοιχεία που τον προσδιορίζουν ως τον πληρέστερο όλων των εποχών. Σύμφωνα με την RSSSF σημείωσε συνολικά 1.303 γκολ σε 1.392 αγώνες κατά τη διάρκεια της καριέρας του…

Η καταξίωσή του στο ανώτατο επίπεδο ήρθε με τη συμμετοχή του στα Παγκόσμια Κύπελλα με την εθνική Βραζιλίας, κατακτώντας τον τίτλο τρεις φορές, ο μόνος ποδοσφαιριστής που έχει πετύχει κάτι τέτοιο. Ελαμψε πρώτη φορά στη διοργάνωση του 1958 στη Σουηδία όπου ανέβηκε στη κορυφή του κόσμου πριν τη συμπλήρωση των 18 χρόνων του και ακολούθησε η απίστευτη καριέρα του. Το 1962 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής, τραυματίστηκε στον αγώνα με την Τσεχοσλοβακία και δεν συνέχισε στη διοργάνωση. Το 1966 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας είχε ανάλογη τύχη στον αγώνα με την Πορτογαλία. Το 1970 στο Μεξικό εκτοξεύτηκε καθώς σκόραρε σε τέταρτο σερί διοργάνωση και ήταν ο κορυφαίος παίκτης της, οδηγώντας τη Βραζιλία στον 3 ο της παγκόσμιο τίτλο και ισάριθμο δικό του.

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας παρέμεινε κοντά στο άθλημα ως πρεσβευτής του αλλά και πρεσβευτής διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΗΕ και η UNICEF. Για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο και στο χώρο του αθλητισμού γενικότερα τιμήθηκε μεταξύ άλλων με το Τάγμα Αξίας της FIF και με το Ολυμπιακό Τάγμα. Περισσότερο από τα γκολ, τα τρόπαια, τις διακρίσεις, τα δεκάδες ρεκόρ κόσμου, τη λατρεία του κόσμου παγκοσμίως ακόμα και δεκαετίες μετά την αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο, είναι η τεράστια κληρονομιά του στο ποδόσφαιρο. Αυτή που ενέπνευσε όλους του μεγάλους του αθλήματος…