Αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο τελείωσε, όχι όπως έπρεπε, που γράφτηκε κατά κόρον από χθες βράδι σχεδόν σε όλα τα ΜΜΕ αλλά όπως ακριβώς ονειρευόταν ο τεράστιος Λιονέλ Μέσι  και οι ρομαντικοί της μπάλας. Με τον «Pulga» να δίνει την τελευταία του (;) παράσταση στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση και να παίρνει τελικά το τρόπαιο που έλειπε από τη συλλογή του και την τεράστια καριέρα του. Αυτό το χρυσό αγαλματάκι που ονειρεύεται κάθε ποδοσφαιριστής να κρατήσει κάποτε στα χέρια του. Του άξιζε και το πήρε με το σπαθί του γράφοντας ένα μοναδικό ρεκόρ αφού ήταν αυτός που πέτυχε γκολ σε όλα τα νοκ άουτ παιχνίδια και δύο μάλιστα στον τελικό! Και του άξιζε όχι τόσο γιατί έκανε μεγάλο τουρνουά αλλά γιατί έφτασε σε ηλικία 35 χρονών κι έπρεπε να δώσει ακόμα απαντήσεις για το αν του άξιζει μια θέση στο πλάι του μυθικού Πελέ και του αξεπέραστου Ντιέγκο Μαραντόνα. Αδικία για τον ίδιο αλλά και για το ποδόσφαιρο… 

Όμως, ο Λιονέλ Μέσι δεν χρειαζόταν το τρόπαιο του Μουντιάλ για να μπει στο πάνθεον της ιστορίας στο ίδιο κάδρο με τους κορυφαίους της ιστορίας. Όχι! Η αξία αυτού του τροπαίου έχει να κάνει για τον ίδιο τον Μέσι, περισσότερο με την υστεροφημία του (ότι τα πήρε όλα στη καριέρα του…) και κατόπιν για όλους τους πιτσιρικάδες που αμφιταλαντεύονταν στο δίλημμα Μέσι ή Ρονάλντο. Το κατέκτησε και αμέσως έκανε εκατομμύρια νέους φίλους κι έδωσε κίνητρα και όνειρα σε πολλούς μικρούς θαυμαστές του που θα το συνδέσουν με το μεγαλύτερο σε αξία έπαθλο. Καμία κατάκτηση ενός τροπαίου δεν σε βάζει από μόνη της στη κορυφή του κόσμου. Όλα είναι συνδυασμός. Ταλέντο, δύναμη, κουράγιο, τέχνη, τύχη, σοβαρότητα, υγεία, σεμνότητα, υγεία, ρεαλισμός, κυνισμός, συμπεριφορά μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Επονται οι αριθμοί, τα στατιστικά, τα τρόπαια, οι ατομικές και ομαδικές διακρίσεις. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Και το πιο βασικό; Δεν γίνεται να μπαίνει κάποιος και δυστυχώς μπαίνουν οι περισσότεροι, στη διαδικασία να συγκρίνει Μαραντόνα, Μέσι, Πελέ, Ντι Στέφανο, Σκιαφίνο. Μιλάμε για εντελώς διαφορετικές εποχές στο ποδόσφαιρο. Για διαφορετικές συνθήκες. Δεν γίνεται να συγκρίνεις πχ την εποχή που δεν επιτρέπονταν οι αλλαγές σε έναν αγώνα παρά μόνο λόγω τραυματισμού, με τη σημερινή εποχή που γίνονται πέντε κι έξι αντικαταστάσεις παικτών στη διάρκεια ενός αγώνα. Δεν γίνεται να συγκρίνεις παίκτες που οι μεν έπαιζαν σε κάρβουνο ή σε γήπεδα για… βοσκή, με παίκτες που αγωνίζονται σε γήπεδα-χαλιά. Είναι πολλά. Οι διαφορές της εποχής Μαραντόνα με του Μέσι είναι τεράστιες. Με τον Πελέ χαώδεις. Πώς να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα; Να συγκρίνεις Μέσι με Ρονάλντο, ναι. Παίζουν μπάλα τη ίδια εποχή στις ίδιες συνθήκες. Αλλά να συγκρίνεις τον Πελέ με τον Κριστιάνο, πως; Πως γίνεται να κρίνεις τον Πελέ του ’60 με κριτήρια 2020; Δε γίνεται. Για αυτό λέω ότι ο Πελέ, ο Κρόιφ, ο Μπεκενπάουερ, ο Μαραντόνα, ο Μέσι είναι σε διαφορετικές εποχές και ο καθένας άφησε τη δική του τεράστια κληρονομιά στο ποδόσφαιρο. Ολοι αξίζουν να βρίσκονται μεταξύ των κορυφαίων στην ιστορία του ποδοσφαίρου και δεν έχει να κάνει με το ποιος ήταν καλύτερος του άλλου…

Ο Μέσι είναι ο Μέσι και είναι ο κορυφαίος της εποχής  του. Μαζί, για τα δικά του επιτεύγματα, ο Ρονάλντο. Αν ντε και καλά πρέπει να τους συγκρίνουμε αν και παίζουν σε διαφορετικές θέσεις κι έχουν διαφορετικούς ρόλους στο παιχνίδι, τότε θεωρώ τον Αργεντινό πολύ καλύτερο του Πορτογάλου, όχι γιατί ο Μέσι κατάκτησε ένα Μουντιάλ και ο Κριστιάνο όχι, αλλά γιατί ο άσος της Παρί, έχει όλο το πακέτο και όχι μόνο επιδόσεις. Ναι ο Ρονάλντο είναι πολύ πιο αθλητικός αλλά μιλάμε για τον πιο νάρκισσο, αλαζόνα και κακομαθημένο που κυκλοφόρησε τα τελευταία 20 χρόνια στα γήπεδα. Το «εγώ» μόνο και πάνω από όλους και όλα.  Το δικό του «εγώ» περνούσε πάντα μέσα από τις ομάδες του. Δυστυχώς ο Κριστιάνο θεωρεί ακόμα ότι «η ομάδα είμαι εγώ»! Για αυτό πιστεύω, ότι η χθεσινή μέρα ήταν για αυτόν μια… αποφράδα ημέρα. Γιατί δεν είναι μόνο ότι το αντίπαλον δέος ο Μέσι σήκωσε το κορυφαίο τρόπαιο που κυκλοφορεί στο ποδόσφαιρο, είναι ότι σε αυτόν τον αξέχαστο τελικό που παρακολουθήσαμε σημείωσε και δύο γκολ, μαχαιριές στη ψυχολογία του CR7. Πράγματα, που δεν θα μπορέσει να κάνει πλέον ο 37χρονος Πορτογάλος. Κι αυτό τον «σκοτώνει» σίγουρα…

Οσο για τον τελικό, θα έλεγα πως ούτε ο Χίτσκοκ ούτε ο Σπίλμπεργκ θα μπορούσαν να σκηνοθετήσουν τέτοιο σενάριο. Μόνο κάποιος παρανοϊκός θα μπορούσε να σκεφτεί να γράψει και να σκηνοθετήσει. Από το 75’ και μετά να εξηγούμαστε. Γιατί ως τότε η Γαλλία ήταν απού από τον τελικό. Όμως μετά το 75’ και μέχρι τις καθυστερήσεις της παράτασης τα νεύρα μας έγιναν τσατάλια (με την καλή έννοια) κι όλοι ευχόμασταν να μη τελειώσει το θρίλερ που παρακολουθούσαμε. 

Δεν ξέρω αν ήταν το καλύτερο Μουντιάλ όλων των εποχών που βιάστηκαν πολλοί να πουν με πρώτο τον Τζιάνι Ινφαντίνο. Όταν έχεις δει μόνο στιγμιότυπα ή έχεις διαβάσει ιστορίες από τα Μουντιάλ του 1930 ως το 1978 και δεν έχεις παρακολουθήσει αγώνες όπως τη σύγχρονη εποχή, δεν μπορείς να λες για το καλύτερο όλων των εποχών! Τα ίδια έλεγαν και τότε. Οι παλιότεροι δεν δέχονταν κουβέντα και υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι το παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 ήταν το κορυφαίο όλων. Ισως γιατί στην Ελλάδα ήταν το πρώτο που είδαν τηλεοπτικά. Εζησαν και μεγάλωσαν με εκείνες τις αναμνήσεις κι δεν αλλάζουν άποψη. Οι νεότεροι θα έχουν το Μουντιάλ του Κατάρ, αργότερα οι πιο νέοι θα έχουν ένα Μουντιάλ του μέλλοντος. Το βέβαιο είναι πως ήταν το καλύτερο από όσα πρόλαβε να παρακολουθήσει οποιοσδήποτε. Μη γυρνάμε πάλι στις συγκρίσεις Πελέ ή Μαραντόνα ή Μέσι. Είπαμε διαφορετικές εποχές, άλλο ποδόσφαιρο, άλλες συνθήκες. 

Παρ’ όλα αυτά το φετινό Μουντιάλ τα είχε όλα. Πολλά ωραία παιχνίδια, όμορφο θέαμα, πολλές εκπλήξεις, τα περισσότερα γκολ, στον τελικό έφτασαν οι καλύτερες ομάδες. Και το φινάλε ιδανικό. Ο παλιός (Μέσι) έκλεισε όπως έπρεπε την αυλαία, ο νέος (Εμπαπέ) ήταν εκπληκτικός και πάλι. Με χατ τρικ στον τελικό, που είχε να συμβεί από το μακρινό 1966 με τα τρία γκολ του Τζεφ Χαρστ στο 4-2 της Αγγλίας επί της Δ. Γερμανίας.

Ραντεβού το 2026 στα γήπεδα των ΗΠΑ, του Μεξικού και του Καναδά με νέα αστέρια που εμφανίστηκαν στα γήπεδα της ερήμου. Από τον νέο σταρ Εμπαπέ μέχρι τον Κολομουανί, από τον Εντσο Φερνάντες και τον Αλβαρες μέχρι τον Γκονσάλο Ράμος και τον Γκβάρντιολ…