Αντώνης Φουντής 
Γεννημένος στο Ζαντάρ τον Σεπτέμβριο του 1985, η παιδική ηλικία του Μόντριτς δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, για να μη πω εφιαλτική, καθώς έπεσε επάνω στον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Κροατίας (ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη, όπως και η Σλοβενία, τον Ιούνιο του 1991) και εν μέσω διάλυσης του Γιουγκοσλαβικού κράτους. Ενας εμφύλιος που σχεδόν ξεκλήρισε την οικογένειά του άσου της Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτό λοιπόν, το φοβισμένο από τα όπλα και τις εχθροπραξίες παιδάκι, μεγάλωσε και μεγαλούργησε σε άλλα πεδία μάχης, τα ποδοσφαιρικά κι έκανε όλη την υφήλιο να μιλάει για τα κατορθώματα του…
Το 2002, σε ηλικία 16 ετών, υπέγραψε στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Πήγε δανεικός στην Ζρίνσκι Μόσταρ και στην Ίντερ Ζάπρεσιτς κι επέστρεψε στη Ντιναμό το 2005 όπου κι έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία 20 χρονών κατακτώντας τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα και μαζί το 2007, τον τίτλο του “Παίκτη της Χρονιάς”. Πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι πάλεψαν να τον αποκτήσουν και τα κατάφερε το 2008 η Τότεναμ, της οποίας ηγήθηκε και κατάφερε να την βγάλει στο Champions League μετά από σχεδόν 50 χρόνια, φτάνοντας μάλιστα στα προημιτελικά τη σεζόν 2010-11. Ωσπου την επόμενη σεζόν εμφανίστηκε η… Ρεάλ Μαδρίτης στην οποία πήγε τη σεζόν 2011-12 αντί 30 εκατ. λιρών κι έκτοτε έγινε ο ηγέτης της, με την οποία τα πήρε όλα! Η καριέρα του εκτοξεύτηκε στην εθνική Κροατίας έγινε αρχηγός κι έφτασε –με τη συμμετοχή του στον μικρό τελικό του φετινού Μουντιάλ στο Κατάρ- να ανέβει 22ος στη λίστα παικτών με τις περισσότερες συμμετοχές στην εθνική τους ομάδα με 163 εμφανίσεις.
Τι κι αν ο Λούκα Μόντριτς βαδίζει το 38ο έτος της ηλικίας του; Αστείρευτος σε δυνάμεις, εξαιρετική τεχνική, ατσάλινος, διαχρονικός, δεν σταματάει να τρέχει, να μαρκάρει, να δημιουργεί, να τα κάνει όλα είτε με τη Ρεάλ εδώ και 12 χρόνια είτε με την εθνική ομάδα, να βρίσκεται παντού στο γήπεδο, όπου βρίσκεται και η μπάλα! Τρομερή προσωπικότητα εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων, είναι ο ποδοσφαιριστής παράδειγμα προς μίμηση για τα νέα παιδιά που θα ήθελαν να κάνουν καριέρα ανάλογη του Μόντριτς και όχι εκείνης του Ρονάλντο. Δικαίως τον λατρεύουν μικροί και μεγάλοι, συμπαίκτες και αντίπαλοι. Πιστός στην ομάδα, χαμηλών τόνων, δεν προκαλεί, δεν πλασάρεται, δεν κάνει ντόρο για τους λάθος λόγους. Είναι ο παίκτης που όλοι οι προπονητές και οι φίλαθλοι θα ήθελαν στην ομάδα τους. Εμπνέει τον σεβασμό όλων γιατί σέβεται όλους…
Βαρύ βιογραφικό
Οι τίτλοι αλλά και οι ατομικές διακρίσεις για αυτόν τον ποδοσφαιριστή – διαμάντι, τον οποίο προσωπικά λατρεύω περισσότερο από όλους τους μεγάλους άσους, πολλοί και ατελείωτοι, ακόμη και στα 38 του χρόνια. Και τι δεν έχει κατακτήσει ο Λούκα Μόντριτς:
Με τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ πήρε τρία σερί πρωταθλήματα, δύο κύπελλα κι ένα Σούπερ καπ.
Με τη Ρεάλ Μαδρίτης σήκωσε 5 φορές το τρόπαιο του Champions League, πήρε 3 ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, 4 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, 1 κύπελλο Ισπανίας, τρία πρωταθλήματα και τρία Σούπερ Καπ Ισπανίας, ενώ πήρε το ασημένιο μετάλλιο με την εθνική Κροατίας στο Μουντιάλ 2018 και φέτος το χάλκινο στο Κατάρ.
Τι κέρδισε σε ατομικό επίπεδο; Θα σας πιάσει ζαλάδα: Τη Χρυσή Μπάλα το 2018, καλύτερος ποδοσφαιριστής στο Μουντιάλ του 2018, παίκτης της χρονιάς UEFA για τη σεζόν 2017-18, ήταν στην καλύτερη ενδεκάδα στο Euro 2008 και στις καλύτερες ενδεκάδες του ChampionsLeague 4 φορές (2013–14, 2015–16, 2016–17, 2017–18). Αναδείχθηκε δύο φορές καλύτερος μέσος του ισπανικού πρωταθλήματος (2013–14, 2015–16). Ηταν στο FIFA FIFPro World 11, πέντε φορές, ήταν στη κορυφαία 11αδα της La Liga τη σεζόν 2015–16, πήρε ασημένιο μετάλλιο το 2016 στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, βρέθηκε τρεις φορές στην καλύτερη 11άδα της χρονιάς της UEFA (2016, 2017, 2018). Αναδείχθηκε δύο φορές καλύτερος μέσος της σεζόν από την UEFA (2016–17, 2017–18), δύο φορές μπήκε στην καλύτερη 11άδα του κόσμου (2017, 2018), πήρε το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων του 2017, πήρε τη Χρυσή μπάλα του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 2018, συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη 11άδα στην ίδια διοργάνωση,. Αναδείχθηκε ο καλύτερος πλέι μέικερ του κόσμου της IFFHS το 2018, Αθλητής της Χρονιάς της AIPS (η Διεθνής Ενωση των αθλητικών συντακτών) το 2018, κέρδισε το βραβείο Golden Foot το 2019 και τελευταίο του επίτευγμα ήταν το χάλκινο μετάλλιο χθες στο Κατάρ.
Τελευταίο είπα;
