Ότι αρχίζει με πόνο τελειώνει με δράμα, για να παραφράσω το γνωστό λαϊκό τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη, βρίσκει το απόλυτο ταίριασμα στον… Κριστιάνο Ρονάλντο. Οι φωτογραφίες που ανέβηκαν στα social media με το κλάμα του Ρονάλντο, με διαφορά 18 χρόνων αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Η μία είναι μετά τη λήξη του τελικού του EURO 2004, όπου με την Πορτογαλία βρέθηκαν ηττημένοι (και μάλιστα δύο φορές στη διοργάνωση) από την Ελλαδίτσα και η άλλη μετά τη λήξη του χθεσινού προημιτελικού του Μουντιάλ 2022 Μαρόκου – Πορτογαλίας 1-0, που έβαλε τέλος στα όνειρα της Πορτογαλίας αλλά και του CR7 για την κατάκτηση του τροπαίου.

Κι αν για το 2004 τα δάκρυα ήταν πραγματικά, έβγαιναν από την ψυχή του καθώς μόλις τότε ξεκινούσε την τεράστια καριέρα του, τα χθεσινά δάκρυα –κατ’ εμέ- ήταν κροκοδειλίσια. Και την ίδια άποψη έχουν πολλοί φίλαθλοι ανά τον κόσμο. Οι οποίοι τον χλευάζουν για όσα (δεν) έκανε στο Κατάρ. Αλλοι πάλι ζητούν σεβασμό για έναν ποδοσφαιριστή που αναδείχθηκε εκ των κορυφαίων στην ιστορία και αφήνει σπουδαία κληρονομιά στις επόμενες γενιές. Όμως για να σε σεβαστεί κάποιος, πρώτα από όλα πρέπει ο ίδιος να μάθεις να σέβεσαι τον εαυτό σου και μετά τους άλλους. Μάθημα που δεν πήρε ποτέ ο Κριστιάνο και αναδείχθηκε παράλληλα ο πλέον κακομαθημένος, νάρκισσος ποδοσφαιριστής στην ιστορία. Το απόλυτο ΕΓΩ! Δεν είναι τυχαίο ότι έκανε την Πορτογαλία που έδειχνε να πηγαίνει τρένο στον τελικό, άνω-κάτω χωρίς ουσιαστικό λόγο, παρά μόνο γιατί η ενδεκάδα δεν ξεκινούσε από αυτόν. Εβαλε στο κόλπο και όλη την οικογένεια του, να λένε και να γράφουν για τον Σάντος, την ομάδα και άλλα γραφικά. Και δεν μπήκε για τα μάτια του κόσμου στον κόπο να τους σταματήσει. Που ξανακούστηκε αρχηγός ομάδας να αποχωρεί για τα αποδυτήρια τη στιγμή που οι συμπαίκτες του πανηγύριζαν την πρόκριση στους «8» μετά το εμφατικό 6-1 επί της Ελβετίας;

Για να επιστρέψουμε όμως στα χθεσινά δρώμενα, να πούμε πως το Μαρόκο, πήγε με τη μαγκιά του στην τετράδα και μπορεί πλέον να ονειρεύεται πράγματα που μέχρι πριν 3-4 μήνες ούτε μπορούσε να φανταστεί. Όμως πέρα από το πάθος, τη θέληση, το κίνητρο, οι Μαροκινοί ξέρουν πολλά καντάρια μπάλα. Είναι ίσως η πιο ταχυδυναμική ομάδα του τουρνουά. Με πόση ταχύτητα βγάζει τη μπάλα από τη μια περιοχή και φτάνει ως την άλλη είναι απίστευτο! Με Ζίγιετς, Χακίμι, Μπουφάλ, Σάις, Μπόνο, Αμραμπατ, Μαζράουι, Ενεσίρι αλλά κι αυτόν τον παίκτη αποκάλυψη τον Ουνάχι (ή όπως αλλιώς προφέρεται), το Μαρόκο, αμυντικά μου θυμίζει Εθνική Ελλάδας στο έπος του 2004. Αμυντικά μόνο. Γιατί όταν αποφασίζει να βγει στην επίθεση θυμίζει την Σοβιετική Ενωση του Λομπανόφσκι το 1986. Υστερεί σίγουρα σε τελειώματα φάσεων αλλά οκέι ουδείς τέλειος. Χθες εξαφάνισε από το γήπεδο τους Ράμος, Φέλιξ, Σίλβα, Κανσέλο, φυσικά τον Ρονάλντο και μόνο ο Μπρούνο Φερνάντες πάσχιζε ουσιαστικά για την πρόκριση, άντε και ο Λεάο που μπήκε αλλαγή κι έδωσε ενέργεια. Όμως δεν έφταναν για να γυρίσουν το ματς και δικαίως πήγαν σπίτι τους. Οσο για τις φωνές περί διαιτησίας, τις ακούω βερεσέ, γιατί μου θυμίζουν ελληνική Σούπερ Λίγκα…

Στο ευρωπαϊκό «κλάσικο» τώρα, η Γαλλία μπορεί να μην ήταν καλύτερη της Αγγλίας, ήταν όμως πολύ πιο ουσιαστική. Με τον παίκτη ορχήστρα που δεν σου γεμίζει το μάτι (δεν είναι αστραφτερός όπως ο Ζιντάν για παράδειγμα), τον Γκριεζμάν να κάνει και πάλι μεγάλο τουρνουά και ρεκόρ ασίστ για τη Γαλλία, οι Μπλε πήραν μεγάλη πρόκριση και πάνε να κάνουν το repeat με 2η σερί πρόκριση σε τελικό Μουντιάλ απέναντι στο θαυματουργό Μαρόκο. Δεν ξέρω τι θα σκαρφιστεί ο Ντεσάν για να υποτάξει τους βορειοαφρικάνους, ξέρω όμως ότι η Γαλλία ξεχειλίζει ποιότητα κι έχει ένα σωρό παίκτες που μπορεί να την φθάσουν ως το τέλος. Αρκεί να μη μπλοκάρουν όπως Ισπανοί και Πορτογάλοι κόντρα στα παιδιά του Ρεντραγί…

Οσο για τους Αγγλους που διψούν για παραδοσιακές ιστορίες μιζέριας, θα έχουν να λένε μια νέα για τα επόμενα 20-30 χρόνια, με το ίδιο μάλιστα σενάριο, Τα χαμένα πέναλτι! Το 1998 ήταν ο Μπέκαμ στη διαδικασία των πέναλτι, το 2022 ο Χάρι Κέιν σε πέναλτι αγώνα που θα έδινε το δικαίωμα στα «λιοντάρια» να διεκδικήσουν τη πρόκριση στην παράταση. Όμως με τα «θα» και τα «αν», ποδόσφαιρο δεν παίζεται και η Αγγλία μένει με άδεια χέρια σε μια ακόμη μεγάλη διοργάνωση…