Τι αποδείχθηκε περίτρανα και από τα χθεσινά παιχνίδια του Μουντιάλ; Οτι οι φανέλες δεν κερδίζουν μόνες τους. Οσο βαρύ όνομα ή φανέλα κι αν έχει μία ομάδα, αν δεν δείξει τις ικανότητες της στο χορτάρι, δεν μπορεί να πετύχει το παραμικρό. Τη πάτησαν αρκετές φορές οι “μεγάλοι” στο φετινό Μουντιάλ και θα την ξαναπατήσουν. Ας πρόσεχαν… Πριν από 4 χρόνια, στα γήπεδα της Ρωσίας, το Βέλγιο έφτασε στους “4” του θεσμού, αφού απέκλεισε τη Βραζιλία. Αποκλείστηκε στον ημιτελικό δύσκολα από τη Γαλλία και τελικά πήρε την 3η θέση του Μουντιάλ, αφού νίκησε στον μικρό τελικό την Αγγλία με 2-0. Αυτή η ομάδα χθες, έμεινε εκτός Μουντιάλ αδυνατώντας να προκριθεί από έναν βατό όμιλο με αντιπάλους το Μαρόκο και τον Καναδά. Και μπορεί στο 0-0 με την Κροατία να είχαν στο τέλος μοιραίο παίκτη τον Λουκάκου, όμως αυτό δεν αποτελεί άλλοθι.

Οι Βέλγοι κοιμήθηκαν όπως έστρωσαν, παίζοντας στο ματς με την γηραιότερη ενδεκάδα του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου, με μέσο όρο ηλικίας 31 χρόνια και 95 ημέρες! Το είπε άλλωστε έγκαιρα πριν λίγες μέρες ο Ντε Μπρόινε που έβλεπε μετά τις κακές εμφανίσεις με Καναδά και Μαρόκο την καταστροφή να έρχεται. “Δεν θα πάμε μακριά γιατί είμαστε μια γερασμένη ομάδα”. Και δικαιώθηκε πάραυτα. Και μόνο το γεγονός ότι το Βέλγιο ήταν η 3η χειρότερη ομάδα σε ακρίβεια στις πάσες στο αντίπαλο μισό του γηπέδου μετά την Κόστα Ρίκα και το Μαρόκο, τα λέει όλα… Στην άλλη μεγάλη δύναμη του θεσμού τη Γερμανία, συνέβη το ίδιο και χειρότερο. Σε έναν όμιλο με αντιπάλους την Ιαπωνία και την Κόστα Ρίκα, κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να μείνει εκτός της φάσης των «16».

Ποιος να το έλεγε, ειδικά από τη στιγμή που το ίδιο έπαθαν για 2ο σερί Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού είχε προηγηθεί το κάζο του Μουντιάλ 2018. Με την εμμονή στον Νόιερ που κάποτε ήταν ο κορυφαίος γκολκίπερ του πλανήτη (η αντίδραση του ειδικά στο 2ο γκολ της Κόστα Ρίκα, τραγική). Με μόνη αξιόπιστη λύση στην άμυνα τον Ράουμ και με τρία στόπερ για κλάματα. Χωρίς καθαρό δεξί μπακ. Με σέντερ φορ τον γηραιό Μίλερ και χωρίς αξιόπιστο πάγκο, οι Γερμανοί του Φλικ τα περίμεναν σχεδόν όλα μεσοεπιθετικά από τον Μουσιάλα. Καλοί και ταλαντούχοι οι διάφοροι Γκνάμπρι και Σανέ αλλά μέχρι εκεί. Λιγόψυχοι, χωρίς πάθος, ναυαγούν μόλις το ματς στραβώσει. Οσο για τους παίκτες από Φράιμπουργκ, Χόφενχαϊμ, Βόλφσμπουργκ κλπ, που μάζεψε ο Φλικ στην εθνική ομάδα, μπορεί να είναι αρκετά καλοί για την Μπουντεσλίγκα αλλά όχι για επίπεδο Μουντιάλ. Καλή επιστροφή λοιπόν…

Οσον αφορά τα… θαύματα Αυστραλίας, ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Μαρόκου, μεταφυσικά φαινόμενα δεν υπάρχουν στο ποδόσφαιρο. Η απόδειξη του πόσο καλός είσαι φαίνεται στο γήπεδο. Και οι «μικροί» έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Και τα όνειρα πραγματοποιούνται όταν πιστεύεις σε αυτά. Όταν δουλεύεις σκληρά, και μπορείς να αντισταθμίσεις τα πολλά μειονεκτήματα σου απέναντι στους ισχυρούς με λογική, πάθος και πίστη… Υ.Γ. Σενάριο συνωμοσίας. Γιατί έχω την αίσθηση ότι τελικά η Ισπανία διάλεξε αντίπαλο; Προτίμησε δηλαδή το λιγότερο ισχυρό Μαρόκο αντί της πάντα επικίνδυνης, πιο μπαρουτοκαπνισμένης και φιναλίστ του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου, Κροατίας; Και στην τελική, προτίμησε να αφήσει εκτός τη Γερμανία παρά να την «τραβήξει» μαζί της στους «16» και την οποία μπορεί να ξανάβρισκε μπροστά της στη συνέχεια του Μουντιάλ;