Μπορεί πολλοί θαυμαστές της παλιάς των πλάβι σχολής να αποκαλούσαν την τέως Γιουγκοσλαβία «Βραζιλία της Ευρώπης», όμως τουλάχιστον από την διάσπαση της, οι περισσότερες χώρες που προέκυψαν (με εξαίρεση την Κροατία), δεν έχουν δείξει στο ελάχιστο ότι μπορούν να συνεχίσουν εκείνη την παράδοση. Η Σερβία μπορεί να εμφανίζεται σε ορισμένες μεγάλες διοργανώσεις όμως σε καμία περίπτωση δεν δείχνει ότι μπορεί να φτάσει σε υψηλό επίπεδο. Γιατί; Γιατί ήταν και παραμένει αφερέγγυα. Το ταλέντο δεν της λείπει. Της λείπει όμως, η συνοχή, η σοβαρότητα, η πειθαρχία και το οργανωμένο αγωνιστικό πλάνο που θα την βγάλει από την αφάνεια και θα δικαιολογήσει τον τίτλο της. Με ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο (το πρώτο με την Βραζιλία) η Σερβία ξεγυμνώθηκε στα επόμενα τρία. Στο χθεσινό ματς με το Καμερούν έδειξε πόσο ασόβαρη και μη ομάδα είναι. Τι κι αν ο Ζίφκοβιτς του ΠΑΟΚ ή ένας δύο ακόμα έκαναν ο,τι καλύτερο μπορούσαν; Μηδέν εις στο πηλίκον!

Στο καθοριστικό ματς με το Καμερούν η Σερβία έβγαλε πάλι τις… παιδικές ασθένειες χρόνων, αυτές που την κρατούν πίσω. Επιπολαιότητα, αφέλεια, σοβαρότητα ούτε για δείγμα. Τι κι αν προηγήθηκε 3-1; Σχεδόν έφυγε από το ματς, το Καμερούν ισοφάρισε το παιχνίδι και λίγο έλειψε να το πάρει και ολόκληρο. Πλέον κόντρα στην Ελβετία, τα πράγματα θα είναι πολύ-πολύ δύσκολα.

Στο Γκάνα-Νότια Κορέα, δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από αυτό που περιμέναμε. Δυο κάτω του μετρίου ομάδες, έβγαλαν ένα συγκλονιστικό ματς. Κι αυτό συμβαίνει συχνά στο ποδόσφαιρο. Ομάδες, όπου η μια ήθελε αλλά δεν μπορούσε και η άλλη έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να χάσει! Η Ν. Κορέα ήταν συνολικά καλύτερη αλλά για να κάνει γκολ θέλει έξι ημίχρονα. Ωρες-ώρες σου δίνει την εντύπωση πως αν την αφήσεις μόνη της στο παιχνίδι, γκολ δεν θα βάλει! Η Γκάνα από την άλλη έχει ταλέντο, έχει δύναμη αλλά δεν ξέρει ποδόσφαιρο. Ο,τι κάτσει κι ό,τι βρεθεί στο δρόμο της. Κι αν στην επίθεση βγάζει άκρη, στην άμυνα είναι άθλια. Πέντε γκολ έχει δεχθεί σε δύο ματς και βλέπω απέναντι στην Ουρουγουάη, οι Νοτιοαμερικάνοι να πετυχαίνουν τα πρώτα τους γκολ στη διοργάνωση…

Η Βραζιλία μπορεί να δυσκολεύτηκε απέναντι στην Ελβετία χωρίς τον Νεϊμάρ, όμως έχει παίκτες και λύσεις να ξεπερνάει ομάδες όπως την μετριότατη Ελβετία που έβαλε το πούλμαν μπροστά από τον Ζόμερ για να κρατήσει το μηδέν στην εστία της. Και μπορεί η Βραζιλία να μην έθελξε με την απόδοση της, όμως και ουσιαστική είναι και (κυρίως) σοβαρή στην άμυνα της που χρόνια τώρα αποτελούσε αχίλλειο πτέρνα της. Και με το ρόστερ που έχει, βγάζει λαγούς από το καπέλο. Σαν αυτόν με τον Καζεμίρο σε ένα γκολ ποίημα από την αρχή ως το τέλος, σε μια φάση που αδικείται η ασίστ του Ροντρίγκο.

Ο Νεϊμάρ δεν θα προλάβει σίγουρα το παιχνίδι με τον Καμερούν στην τελευταία μέρα των ομίλων, όμως ακόμη κι αν δεν είναι έτοιμος στη φάση των «16» και μόνο η παρουσία του στην ενδεκάδα θα τονώσει κι άλλο την ψυχολογία της ομάδας…

Στο ντέρμπι Πορτογαλίας – Ουρουγουάης, τα πάντα έκρινε ο τεράστιος Μπρούνο Φερνάντες. Και είναι κρίμα τα φώτα να πέφτουν τόσο πολύ στον (πρώην κατ’ εμε) ποδοσφαιριστή Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο οποίος Ρονάλντο ήταν εκ των κορυφαίων την τελευταία 20ετία στο ποδόσφαιρο, μάγεψε, μας χάρισε απίθανες στιγμές, κέρδισε δεκάδες τίτλους, έγραψε δεκάδες ρεκόρ στο βαρύτατο βιογραφικό του, όμως ο χρόνος του νικάει όλους. Και του έχουν απομείνει μόνο τα πέναλτι. Και αυτό φαίνεται σε κάθε του κίνηση. Ο Φερνάντες από τη ν άλλη, είναι το βαρόμετρο της Πορτογαλίας. Δύο ασίστ στο ματς με την Γκάνα και έλυσε τον γόρδιο δεσμό της Πορτογαλίας για το 2-1 και το 3-1. Δύο γκολ, ένα δοκάρι, ένα κερδισμένο πέναλτι και πολλά τρεξίματα στο χθεσινό ματς με την Ουρουγουάη. Σχεδόν μόνος του έστειλε την Πορτογαλία στους «16». Αν δεν μπορεί ο Μπρούνο, δεν μπορεί κανείς. Ούτε ο Κριστιάνο, ούτε ο Μπερνάντο Σίλβα που κάνει για την ώρα, μετριότατο Μουντιάλ, ούτε το «αιώνιο» ταλέντο ο επιπόλαιος Ζοάο Φέλιξ…