Τι μάθαμε στην χθεσινή (27/11) αγωνιστική του 22^ου Μουντιάλ; Ότι η Ιαπωνία έκανε «χαρακίρι» και κράτησε ζωντανούς τους Γερμανούς στο παιχνίδι της πρόκρισης, για να μη πω ότι η αναιμική ομάδα του Φλικ, προκρίθηκε ήδη, αφού με αντίπαλο την Κόστα Ρίκα θα κυνηγήσει σκορ ανάλογο του 7-0 της Ισπανίας με τον ίδιο αντίπαλο. Πόσες φορές ένας αδύναμος κέρδισε σε όμιλο δύο μεγάλες ομάδες; Ποτέ!

Η Ιαπωνία τα φόρτωσε στον… κόκορα μετά τη επική νίκη της επί των «πάντσερ» και πίστεψε ότι μόνο με αυτό θα κέρδιζε και την πιο αδύναμη ομάδα του Μουντιάλ (μαζί με το Κατάρ) και θα εξασφάλιζε τη πρόκριση. Αμ δε! Και δεν μπορώ να ακούω ότι ήταν καλύτερη της Κόστα Ρίκα και το ματς ήταν μαγική εικόνα και άλλα συναφή. Με μόλις δύο καθαρές ευκαιρίες και ρεσιτάλ φλύαρης υπεροχής η Ιαπωνία απείχε κατά πολύ από την ομάδα που είδαμε κόντρα στη Γερμανία. Ούτε τόλμησε ούτε ρίσκαρε. Οσο για την Κόστα Ρίκα; Συνεχίζει την παράδοση που την θέλει να έχει τη τύχη με το μέρος της σε αρκετά κρίσιμα ματς και να παίρνει πολλά περισσότερα από όσα δίνει. Για να μη θυμηθώ το ματς με την εθνική μας στο Μουτνιάλ της Βραζιλίας όπου ο Νάβας κοιμήθηκε με τον Θεό στη παράταση. Με δύο μόλις προσπάθειες στην αντίπαλη περιοχή, όχι μόνο πέτυχε γκολ αλλά νίκησε! Κόντρα στην Ισπανία δεν είχε τελική. Με τη Γερμανία που καίγεται για νίκη με γκολ τι θα γίνει; Οσο υπερβολικός κι αν γίνομαι, το θέμα σε αυτό το ματς είναι που θα σταματήσει το κοντέρ και αν η Κόστα Ρίκα καταφέρει να φτάσει στη σέντρα!

Στο Βέλγιο – Μαρόκο αντίθετα, αποδόθηκε δικαιοσύνη. Ομάδα στιβαρή, πειθαρχημένη και με αγωνιστικό πλάνο, οι Μαροκινοί έβγαλαν τα συκώτια των γερασμένων – όπως με κάθε ειλικρίνεια δήλωσε πριν το ματς ο Κέβιν Ντε Μπρόινε- Βέλγων και τους καθάρισαν στο τέλος με δύο γκολάρες. Κι αν οι Ζίγιετς, Χακίμι, Μπουφάλ και τα άλλα παιδιά του Μαρόκου έχουν μέλλον, για την ομάδα που τερμάτισε 3^η το προηγούμενο Μουντιάλ, ο κύκλος της χρυσής φουρνιάς έκλεισε και θα πρέπει να χτίσει πάλι από την αρχή μια καινούργια εθνική ομάδα.

Στο ποδόσφαιρο -όπως φυσικά σε όλο τον αθλητισμό αλλά και στη ζωή του καθενός ότι κι αν κάνει- αν δεν σέβεσαι τον αντίπαλο (ή τον διπλανό σου), θα τιμωρηθείς. Και όχι μόνο αυτό αλλά δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτα πέρα από κάποιες περιστασιακές επιτυχίες. Όταν έρθει ο λογαριασμός θα έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό. Αυτό ακριβώς έπαθαν οι Καναδοί που δεν φημίζονται κιόλας για το ποδόσφαιρο τους, άσχετα αν (ως αδέλφια με τα Αμερικανάκια) πιστεύουν ότι μπορούν να κατακτήσουν ένα Μουντιάλ. Δυστυχώς για αυτούς, κυρίως δε, για τον προπονητή τους, και ασέβεια έδειξαν στην Κροατία και αμετροέπεια και έπαρση. Καλά τα mind games στο ποδόσφαιρο αλλά να υπάρχει μέτρο. Δεν μπορεί να λέει ο κόουτς των Καναδών, επειδή η ομάδα του έκανε μια καλή εμφάνιση με το πεθαμένο Βέλγιο (από το οποίο έχασαν κιόλας) να λέει σοτυς διεθνείς του «πάμε να γαμ@@@@@@ την Κροατία»! Εδώ δεν το λένε ομάδες και ομάδες για κατώτερους αντιπάλους και το ξεστόμισε ένας… Καναδάς; Ποιος (ποδοσφαιρικός) Καναδάς; Ούτε ο Μουρίνιο που ξεφεύγει πολλές φορές δεν το έχει ξεστομίσει για αντίπαλο τέτοια κουβέντα και την είπε ένας… Χέρντμαν, με μόνη προϋπηρεσία στις εθνικές ομάδες γυναικών της Νέας Ζηλανδίας και του Καναδά; Ημαρτον! Δεν το έχουν πει ομαδάρες και ομαδάρες για τον Καναδά και το είπε ένας… Χερντμαν; Και μόνο με αυτή την ατάκα η ομάδα του ήταν βέβαιο ότι θα έχανε τη μπάλα στο ματς, καθώς συσπείρωσε και πείσμωσε τους Κροάτες που δικαιολογημένα ζήτησαν –προς τιμήν τους- σε πολύ ήπιους τόνους, σεβασμό για την ομάδα τους. Μια ομάδα με μια 3^η θέση σε Μουντιάλ και μια 2^η μόλις στο προηγούμενο Μουντιάλ της Ρωσίας. Οπότε το 4-1 κολακεύει τους Καναδούς που θα μπορούσαν βάσει ευκαιριών να έχουν χάσει με διπλάσιο σκορ αν η Κροατία ήταν πιο συγκεντρωμένη στην τελική προσπάθεια.

Και κάτι τελευταίο για αυτό το ματς: καλός παίκτης αυτός ο Ντέιβις της Μπάγερν αλλά με την εθνική του καβάλησε καλάμι και νόμιζε ότι έγινε… Εμπαπέ! Στο χθεσινό ματς έτρεξε αλόγιστα στο πρώτο 20λεπτο στο ματς και μετά χάθηκε από προσώπου γης. Μυαλό κουκούτσι και μη μπει πει κάποιος ότι είναι μικρός και παρασύρθηκε. Ας τον συμβούλευε ο… Χέρντμαν!

Οσο για το ευρωπαϊκό ντέρμπι Ισπανίας- Γερμανίας δεν είδαμε κάτι που δεν γνωρίζαμε. Αλληλοεξοντώθηκαν, φοβήθηκαν μη χάσουν παρά έπαιξαν για να κερδίσουν. Πάντως οι τρεις πιτσιρικάδες (Πέδρι, Γκάβι, Μουσιάλα) έρχονται με κεκτημένη ταχύτητα να πλαισιώσουν τον Εμπαπέ στη νέα φουρνιά παικταράδων που θα βλέπουμε στο εγγύς μέλλον προς τέρψη ημών των ποδοσφαιρόφιλων…