Θα ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη για όλα όσα γράφω σήμερα, για αυτό το σύνολο που μαζεύτηκε από τις παμπ με το όνομα «εθνική Αγγλίας» και ας με συγχωρήσουν οι φίλοι της αλλά και οι φίλοι των άλλων ομάδων που δεν θα ασχοληθώ με τα υπόλοιπα ματς της χθεσινής μέρας του Μουντιάλ! Και τι να πω δηλαδή; Σε ματς ανύπαρκτων ομάδων νίκησε ο λιγότερο ανύπαρκτος (Σενεγάλη-Κατάρ). 

Στο ζευγάρι Ολλανδίας – Εκουαδόρ, ξεχάσαμε ο,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για τη μεγάλη Ολλανδία της δεκαετίας του ’70 και του ’80. Μια ΜΗ ομάδα, έργο του ξεπερασμένου Φαν Χάαλ, του προπονητή που διάλυσε ότι είχε απομείνει όρθιο την μετά Φέργκιουσον εποχή στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και που μοναδικό του μέλημα είναι να γράφει ολόκληρες εκθέσεις στα μπλοκάκια που κρατάει την ώρα του αγώνα. 

Για το Ιραν το μόνο που άξιζε απέναντι σε μια καρικατούρα ομάδας ασορτί του γκόλφερ-ηγέτη της την Ουαλία, ήταν το πάθος και οι «απαντήσεις» στο καθεστώς της χώρας…

Το θέμα μου σήμερα είναι η Αγγλία. Ούτε οι Αμερικάνοι που φάνταζαν κάτι σαν αποστολή Ράμπο στο Βιετνάμ ή σαν να έπαιζαν τελικό αμερικάνικου φούτμπολ στο Ροζ Μπόουλ της Πασαντίνα. Το θέμα είναι αυτή η Αγγλία, την οποία από παράδοση υποστηρίζουν οι περισσότεροι Έλληνες φίλαθλοι, γιατί αυτήν έμαθαν από τα χρόνια του Διακογιάννη και του Μαυρομάτη και αυτήν ξέρουν λόγω Πρέμιερ λιγκ. Όμως άλλο πρέμιερ Λιγκ, άλλο Τσάμπιονς Λιγκ, άλλοι οι σύλλογοι που σχεδόν μονοπωλούν τις επιτυχίες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο κι άλλο οι… coming home! Αρκεί να σας πω ότι όταν η Αγγλία πήρε τον μοναδικό τίτλο της, το 1966 στην έδρα της, με το… κλεμμένο τρόπαιο σε βάρος της Γερμανίας, ήμουν 4 χρονών και τώρα είμαι 60. ‘Η να το πω αλλιώς. Έναν διεθνή τίτλο έχει και η εθνική Ελλάδας. Η εθνική μας έχει κατακτήσει Euro η Αγγλία όχι, κι ας έχει γίνει δύο φορές στην έδρα της. Ε, φαντάζεστε τους Ελληνες οπαδούς να φωνάζουν «it’s coming home”; Ανέκδοτο…

Μια ζωή υπερτιμημένη, γιατί; Γιατί ποτέ δεν έβαλαν την εθνική ομάδα πάνω από τους συλλόγους και κυρίως πάνω από τον εαυτό τους. Γιατί στην Πρέμιερ παίζουν δεκάδες ξένοι που έδωσαν άλλο χρώμα κι άλλη φιλοσοφία στο αγγλικό πρωτάθλημα. Στην εθνική είναι αλλιώς. Ποδόσφαιρο μονότονο, με μόνο όπλο την φυσική κατάσταση, όπου υπερτερούν όλων παγκοσμίως. Από κει και πέρα, τι; Έβαλαν έξι  γκολ στους άμοιρους Ιρανούς και πίστεψαν ότι πήραν και το τρόπαιο. Και μόλις βρέθηκε απέναντι τους ομάδα που να γνωρίζει τα στοιχειώδη… φράκαραν. Αν ο αντίπαλος έχει τα ίδια τρεξίματα, το έχασαν το τόπι. Κι όταν έχουν κορυφαίο παίκτη τους τον Μαγκουάιρ, δεν μπορούν να φωνάζουν (πιο πολύ από συνήθεια…) το «It’s coming home». Το ίδιο φώναζαν και στο Euro2021 αλλά ούτε τότε, που πιστεύω ότι είχαν καλύτερη ομάδα από τώρα. 

Πάρτε την άμυνα. Γκολκίπερ ο Πίκφορντ, από ομάδα που παλεύει δύο σεζόν να μην υποβιβαστεί. Δεξιά ο λίγος Τρίπιερ και αριστερά ο Σο που έγινε παγκίτης στη Γιουνάιτεντ. Ο ασταθής Στόουνς και ο γνωστός σε όλους γιός της γκάφας Μαγκουάιρ στο κέντρο άμυνας. Στα χαφ πέρα από… μαραθωνοδρόμους δεν υπάρχουν παίκτες να δημιουργήσουν. Και μένουν οι επιθετικοί με τις εμπνεύσεις τους να βγάζουν το φίδι από την τρύπα. 

Και να σας πω και κάτι; Με Μάουντ, Στέρλινγκ και Σάκα δεν πας πουθενά. Μισοπλέμονοι, που έλεγε και ο Γιώργος Γεωργίου. Παίκτε που το ταλέντο ξεχειλίζει αλλά είναι ποδοσφαιριστές που παίζουν καλά όταν όλη η ομάδα πάει καλά και το ματς πάει καλά. Αν κάτι στραβώσει, το παιχνίδι δυσκολέψει, τους έχασες και τους τρεις! 

Χωρίς ψυχή δεν πας πουθενά όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά στον αθλητισμό γενικότερα. Ποιοι μένουν; Ο Χάρι Κέιν που τα κάνει όλα, προσπαθεί να δημιουργεί, να ανοίγει χώρους και να σκοράρει και ο Φόντεν που μένει στον πάγκο γιατί έτσι την έχει δει ένας παλαίμαχος που παριστάνει τον προπονητή (Σάουθγκεϊτ). Αφησα τελευταίο τον μεγαλύτερο υπερτιμημένο αυτόν τον Γκρίλις, τον σελέμπριτι, που τέσσερις φορές την εβδομάδα γυρίζει τύφλα στο μεθύσι στο σπίτι του αφού έχει πιεί όλο τον Τάμεσι. Άριστη τεχνική κατάρτιση, διεμβολιστής, αλλά φλύαρος και με τις περισσότερες προσπάθειες του να μην έχουν αποτέλεσμα. Και δεν είναι τυχαίο ότι και στην Σίτι και στην εθνική, είναι παγκίτης…

Η εθνική Αγγλίας θα γίνει καλή και θα μπορέσει να φτάσει σε τίτλους αν αλλάξει νοοτροπία. Πετάξει την παραδοσιακή του νησιού και ντυθεί ευρωπαϊκά, όπως έκανε η Πρέμιερ Λιγκ. Όμως Αγγλία και παραδόσεις πάνε πακέτο. Εδώ δεν αλλάζουν προπονητή, νοοτροπία θα αλλάξουν;