Ο χειρότερος τελικός στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων είχε προσωπικότητες που άφησαν το στίγμα τους στην διοργάνωση, όπως ο Λόταρ Ματέους, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Τότο Σκιλάτσι που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και πολλά άλλα γεγονότα που έσωσαν την “τιμή” του Μουντιάλ.

ΠΡΟΣΩΠΟ

Λόταρ Ματέους

Ένα όνομα άρρηκτα συνδεδεμένο με την Εθνική Γερμανίας και τα Παγκόσμια Κύπελλα. Έλαβε μέρος σε 5 Μουντιάλ (1982, 1986, 1990, 1994, 1998) και είναι μαζί με τον Μεξικανό γκολκίπερ Καρμπαχάλ οι ρέκορντμεν συμμετοχών στην τελική φάση της διοργάνωσης.

Αγωνίστηκε σε τρεις συνεχόμενους τελικούς (1982, 1986, 1990) και έμελλε στον τρίτο να κατακτήσει και το βαρύτιμο τρόπαιο, σε μια διοργάνωση όπου αποτέλεσε το Α και το Ω της Γερμανίας. Από τη φάση των ομίλων και την πρεμιέρα απέναντι στην εξαιρετική Γιουγκοσλαβία μέχρι και τον τελικό κόντρα στην Αργεντινή ήταν ο ηγέτης της «Νασιονάλμανσαφτ». Με το… καλημέρα έδειξε τις διαθέσεις του, στο…δικό του δεύτερο σπίτι στο Μιλάνο (φορούσε ήδη τη φανέλα της Ίντερ), εκεί όπου η Γερμανία με δυο δικά του γκολ συνέντριψε 4-1 την Γιουγκοσλαβία, ενώ σκόραρε και στο 5-1 επί των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Στον ημιτελικό απέναντι στην Αγγλία είναι ένας από τους τέσσερις που δεν λαθεύει στη διαδικασία των πέναλτι.

Στον τελικό, η παρουσία του είναι κομβική και είναι εκείνος που επιτίθεται κατά μέτωπο και πασάρει όμορφα στον Φέλερ που κερδίζει το πέναλτι, με το οποίο ευστόχησε ο Μπρέμε κι έτσι ο Ματέους σήκωσε το πολυπόθητο τρόπαιο ως αρχηγός των «πάντσερ».Την ίδια χρονιά το «δεκάρι» της Γερμανίας, θα πάρει τη «χρυσή μπάλα» ενώ έναν χρόνο μετά, έγινε ο πρώτος κάτοχος του Βραβείου του Καλύτερου Παίκτη της ΦΙΦΑ. Έφτασε τις 25 συμμετοχές στη διοργάνωση ενώ είναι και ο ρέκορντμαν συμμετοχών της «Νάσιοναλμανσαφτ» με 150 αγώνες! Γεννημένος το 1961 ξεκίνησε ως δεκάρι και τα τελευταία χρόνια διακρίθηκε ως λίμπερο. Σε συλλογικό επίπεδο (Γκλάντμπαχ, Μπάγερν, Ίντερ) κατέκτησε τα πάντα εκτός από το Τσάμπιονς Λιγκ.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Ο Μαραντόνα προσπάθησε να διχάσει την Ιταλία

Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα μπορούσε να ήταν διαφορετική εάν στην πρεμιέρα το Καμερούν δεν έκανε το «μπαμ», κερδίζοντας 1-0 την κάτοχο του τίτλου Αργεντινή. Εκείνο το αποτέλεσμα έγινε η αιτία περίπου ένα μήνα μετά να… διχαστεί η Ιταλία. Η Αργεντινή τερμάτισε δεύτερη στον όμιλό της και…έπεσε πάνω στην Ιταλία στον ημιτελικό που ήτανπρογραμματισμένος για τις 3 Ιουλίου στη Νάπολη.

Το… διάγγελμα του «Ντιεγκίτο» στο λαό της ομάδας που την είχε οδηγήσει στα δύο μοναδικά πρωταθλήματα της ιστορίας της (το τελευταίο την ίδια χρονιά…) εξουδετέρωσε το πλεονέκτημα της έδρας των «ατσούρι»! «Δε μου αρέσει που τώρα όλοι ζητούν από τους Ναπολιτάνους να φερθούν σαν Ιταλοί και να υποστηρίξουν την εθνική τους ομάδα. Η Νάπολη ήταν πάντα περιθωριοποιημένη από την υπόλοιπη Ιταλία. Είναι μια πόλη που αντιμετωπίζεται με τον πιο άδικο ρατσισμό. Για 364 μέρες το χρόνο, θεωρείστε ξένοι στην ίδια σας τη χώρα και σήμερα σας ζητούν να κάνετε το σωστό υποστηρίζοντας την εθνική σας ομάδα.

Αντιθέτως, εγώ είμαι Ναπολιτάνος 365 μέρες το χρόνο» είχε πει ο Ντιέγκο και το σκοπό του τον πέτυχε. Οι Ιταλοί δεν υποστήριζαν την Αργεντινή αλλά σίγουρα η ατμόσφαιρα δεν ήταν «εχθρική» για τους Λατινοαμερικάνους. Η Ιταλία προηγήθηκε με τον Τότο Σκιλάτσι στο 17ο λεπτό, αλλά ισοφαρίστηκε με γκολ του Κλαούντιο Κανίγια στην επανάληψη, βάζοντας τέλος στο ρεκόρ του Βάλτερ Τζένγκα, ο οποίος διατήρησε απαραβίαστη την εστία του για 5 ματς και 517 λεπτά συνολικά!

Στην παράταση, παρά την αποβολή του Ρικάρντο Χιούστι στο 103‘, η Αργεντινή άντεξε και πήγε στα πέναλτι εκεί όπου ο απίθανος Γκοϊγκοετσέα είπε όχι σε Ντοναντόνι και Σερένα και άρισε στην Αργεντινή την πρόκριση στον τελικό. Ο σπουδαίος Ιταλός αμυντικός Τζουζέπε Μπέργκομι είχε πει μετά τον χαμένο ημιτελικό: «Μόλις μπήκαμε στο γήπεδο για ζέσταμα, αμέσως νιώσαμε παράξενα. Ορισμένοι φίλαθλοι ήταν με την Αργεντινή ενώ ο κόσμος δεν ήταν τόσο ζεστός όσο στο Ολίμπικο της Ρώμης…».

Η ΟΜΑΔΑ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η δεκαετία του 80’ ξεκίνησε με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος αλλά η συνέχεια δεν ήταν ονειρική για τα «πάντσερ» που μέτρησαν δυο σερί χαμένους τελικούς σε Παγκόσμια Κύπελλα (1982, 1986) ενώ το 1988 ως «οικοδέσποινα» τότε του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος έχασε από την Ολλανδία στα ημιτελικά και μαζί την ευκαιρία να κατακτήσει το Euro. Όλα αυτά όμως μέχρι και το καλοκαίρι του 1990 και το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας όπου οι Γερμανοί πιο έτοιμοι από ποτέ, εκμεταλλεύτηκαν την ήττα των διοργανωτών από την Αργεντινή στα ημιτελικά και κατάφεραν να στεφθούν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές. Είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για μια «χρυσή» φουρνιά Γερμανών που καθοδηγούνταν από τον κορυφαίο αμυντικό στην ιστορία του «βασιλιά των σπορ», τον Φραντς Μπεκενμπάουερ!

Ο «Κάϊζερ» κι οι Γερμανοί, μετά από 2 χαμένους τελικούς Μουντιάλ, κατάφεραν να φτάσουν δίκαια στην κορυφή. Κάτω από τα δοκάρια ήταν ο Μπόντο Ίλγκνερ, γνωστός για τον πανηγυρισμό του με τη σφιγμένη γροθιά υψωμένη, στον συγκλονιστικό ημιτελικό με τους Άγγλους που κρίθηκε στα πέναλτι. Στην άμυνα δέσποζε η μορφή του Μπούχβαλντ, του Κόλερ που δεν άφηνε τον αντίπαλο επιθετικό να πάρει ανάσα ενώ ξεχώριζαν και οι Ρόιτερ, Άουγκεντάλερ, Μπέρτχολντ.

Κομβικοί στην πορεία τηςΓερμανίας και οι Τόμας Χέσλερ (κοντός αλλά αυματουργός), Αντρέας Μέλερ, Καρλ Χάϊντζ Ρίντλε, Πιερ Λιτμπάρσκι, Όλαφ Τον. Για το φινάλε αφήσαμε το φοβερό Γερμανικό καρέ. Ρούντι Φέλερ, Λόταρ Ματέους, Αντρέας Μπρέμε και Γιούργκεν Κλίνσμαν. Τους τέσσερις που έβαλαν το δικό τους…λιθαράκι στην κατάκτηση της «κούπας» με τους τρεις πρώτους μάλιστα να είναι εκείνοι που αποτέλεσαν τον «ομφάλιο λώρο» της ομάδας του 1990 με τις προηγούμενες ομάδες της Γερμανίας. Στα αξιοσημείωτα το γεγονός ότι τα πρώτα έξι ματς τα έδωσε στο «Τζιουζέπε Μεάτσα».

Το δεύτερο «σπίτι» των Μπρέμε, Ματέους, Κλίνσμαν που εκείνη την περίοδο προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην Ίντερ και γνώριζαν κάθε σπιθαμή του αγωνιστικού χώρου και των αποδυτηρίων. Σε αυτό το γήπεδο έδωσαν τα ματς της α’ φάσης αλλά και τον μεγάλο νοκ άουτ αγώνα με την Ολλανδία (2-1). Ακολούθησε ο προημιτελικός κόντρα στην Τσεχοσλοβακία, επίσης στο Μιλάνο με τον Ματέους να σκοράρει από την άσπρη βούλα.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…

• Ηταν η 14η διοργάνωση Παγκοσμίου Κυπέλλου και διεξήχθη στην Ιταλία από τις 8 Ιουνίου έως τις 8 Ιουλίου. Η Ιταλία έγινε η δεύτερη χώρα μετά το Μεξικό που διοργάνωσε δύο φορές τη διοργάνωση.
• Ενδιαφέρον για την διοργάνωση δήλωσαν Αγγλία, Ιταλία, Ελλάδα και Σοβιετική Ένωση. Πριν την διαδικασία της ψηφοφορίας, η Ελλάδα και η Αγγλία απέσυραν την υποψηφιότητα τους. Στην τελική ψηφοφορία, που έγινε στην Ελβετία το 1984, η Ιταλία κατάφερε να συγκεντρώσει τις 11 από τις 16 ψήφους.
• Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1990 συμμετείχαν 116 εθνικές ομάδες. Για πρώτη φορά εξασφάλισαν συμμετοχή στην τελική φάση, η Κόστα Ρίκα, η Ιρλανδία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
• Δώδεκα πόλεις φιλοξένησαν τους αγώνες (Ρώμη, Μιλάνο, Φλωρεντία, Νάπολη, Γένοβα, Μπάρι, Βερόνα, Μπολόνια, Τορίνο, Κάλιαρι, Παλέρμο, Ούντινε).
• Σημειώθηκε ο χαμηλότερος μέσος όρος τερμάτων ανά αγώνα (2,21 γκολ) και σε 52 ματς βγήκαν 164 κίτρινες κάρτες (η Αργεντινή είχε 22) και 16 κόκκινες (ρεκόρ), δύο εξ αυτών στον τελικό (πρώτες αποβολές σε τελικό).
• Η Ιρλανδία έφτασε στα προημιτελικά (εκεί έχασε από την Ιταλία) δίχως να έχει νικήσει σε κάποιο ματς…
• Η Αργεντινή έφτασε στον τελικό έχοντας σκοράρει μόλις 5 φορές.
• Το 5-1 ήταν το μεγαλύτερο σκορ και σημειώθηκε δύο φορές στους αγώνες Τσεχοσλοβακίας-ΗΠΑ και Γερμανίας
• Εμιράτων.Στον μικρό τελικό στο Μπάρι, η Ιταλία νίκησε 2-1 την Αγγλία (70’ Ρ. Μπάτζο, 86’ πεν. Σκιλάτσι – 81’ Πλατ).
• Πρώτος σκόρερ αναδείχθηκε ο Ιταλός Σαλβατόρε Σκιλάτσι με 6 γκολ και ακολούθησε ο Τόμας Σκούχραβι (Τσεχοσλοβακία) με πέντε.-Ο Σκιλάτσι κέρδισε την «Χρυσή Μπάλα» εκείνης της χρονιάς, ενώ η Αγγλία πήρε το βραβείο του Fair Play…