Η διοργάνωση του Μεξικό, το 1986, ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο που έβαλε στο κάδρο των κορυφαίων όλων των εποχών τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Η διοργάνωση που ο Βαλερί Λομπανόφσκι απέδειξε με την Σοβιετική Ένωση πως μπορεί το ποδόσφαιρο να γίνει πιο… ολοκληρωτικο από αυτό που έδειξε η Ολλανδία.

Η ΟΜΑΔΑ

Σοβιετική Ενωση

Μπορεί η Αργεντινή να είχε τον Μαραντόνα, μπορεί η Γερμανία να έφθασε στον τελικό, μπορεί η Αγγλία να έμεινε να παραπονιέται για τη διαιτησία, όμως η ομάδα έκπληξη του τουρνουά ήταν η… υπερηχητική ΕΣΣΔ. Η Σοβιετική Ενωση του Βαλερί Λομπανόφσκι με βασικό κορμό την εξίσου υπερηχητική Ντιναμό Κιέβου (είχε 12 παίκτης στο ρόστερ της εθνικής), εντυπωσίασε τον κόσμο με τους αυτοματισμούς και το ταχύτατο παιχνίδι της που έκοβε την ανάσα του αντιπάλου. Μια ομάδα που τελειοποίησε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο της μεγάλης Ολλανδίας και του Αγιαξ.

Ένα κράμα, τεχνικής, δύναμης, ταχύτητας και αντοχής, βγαλμένη θαρρείς από κομπιούτερ, η Σ. Ενωση έκανε πράγματα και θαύματα στο Μεξικό. Στην ενδεκάδα της είχε τον νικητή της «Χρυσής Μπάλας» του 1986 Ιγκόρ Μπελάνοφ, τον μεγάλο Ολεγκ Μπλαχίν, τον ηγέτη Αλεκσάνταρ Ζαβάροφ που μεταγράφηκε στη Γιουβέντους, τον «μαραθωνοδρόμο» Βασίλι Ρατς και τους μετέπειτα άσους του Ολυμπιακού, Γκενάντι Λιτόφτσενκο και Ολεγκ Προτάσοφ.

Η ΕΣΣΔ ήταν εντυπωσιακή στον όμιλο όπου σκόρπισαν 6-0 την Ουγγαρία σε μια μοναδική παράσταση. Αρχισαν να προβάλουν ως ένα από τα φαβορί για τον τελικό με το θεαματικό ποδόσφαιρο που έπαιζε, όμως λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Τον ανεκδιήγητο Σουηδό ρέφερι Φρέντρικσον, που την «έσφαξε» χωρίς αναισθητικό στη φάση των «16» κόντρα στο Βέλγιο. Η ομάδα του Λομπανόφσκι ηττήθηκε 4-3 από τους Βέλγους στην παράταση αφού ο άθλιος Σουηδός κατακύρωσε δυο εμφανέστατα γκολ οφσάιντ των «διαβόλων» στο ματς, σε μια από τις μεγαλύτερες διαιτητικές σφαγές στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο…Η Σοβιετική Ενωση πάντως, έφτασε στον τελικό του Euro 1988 στη Γερμανία, όπου ηττήθηκε από την μεγάλη Ολλανδία των Γκούλτι και Φαν Μπάστεν με 2-0.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Ντιέγκο Μαραντόνα

Το 1970 στα γήπεδα του Μεξικό, ο Πελέ αναδείχθηκε «βασιλιάς του ποδοσφαίρου». Δεκαέξι χρόνια μετά, στα ίδια γήπεδα έμελλε να αναδειχτεί ο διάδοχος του και ο μεγαλύτερος σφετεριστής του θρόνου, ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

Ο άνθρωπος που 4 χρόνια νωρίτερα αποδείχθηκε μοιραίος για την Αργεντινή με την αποβολή του στο ματς με την Βραζιλία, ματς που η «αλμπισελέστε» αποκλείστηκε από εκείνη τη διοργάνωση, ήταν αυτός που την έστεψε πρωταθλήτρια κόσμου το 1986 και όπως έγραψε ο παγκόσμιος Τύπος «θα έπρεπε να πάρει αυτό το τρόπαιο σπίτι του γιατί ήταν η ομάδα του ενός»!

Πράγματι εκείνη η εθνική Αργεντινής εκτός από τον Ντιέγκο είχε να παρουσιάσει μόνο δυο πολύ καλούς επιθετικούς τον Μπουρουσάγκα και τον Βαλντάνο και από κει και πέρα ήταν μια ομάδα μετρίων παικτών, δυναμικών και ενίοτε σκληροτράχηλων.

Σε εκείνη τη διοργάνωση η Αργεντινή σημείωσε 14 γκολ εκ των οποίων τα πέντε ο Μαραντόνα και άλλα πέντε σέρβιρε επίσης ο ίδιος! Και τι δεν έκανε σε εκείνο το Μουντιάλ ο Ντιέγκο. Γκολ, ασίστ, θέμα, υψηλή τεχνική και ακόμα υψηλότερη ποδοσφαιρική ευφυία. Γκολ που έμειναν στην ιστορία είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Γκολ νόμιμα και …παράνομα. Τα πάντα! Ακόμα κι σήμερα πολλές στιγμές του παραμένουν ακλόνητες στο πάνθεον των αξέχαστων στιγμών στην ιστορία του παγκοσμίου Κυπέλλου, με πρώτες και καλύτερες φυσικά, τα δύο γκολ του απέναντι στη μισητή για τους συμπατριώτες του, Αγγλία. Το «χέρι του Θεού» ήταν εκεί…

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Το «χέρι του Θεού»

Αυτός ο προημιτελικός Αργεντινής – Αγγλίας 2-1 έμεινε στην ιστορία για λόγους εκτός ποδοσφαίρου αλλά και για το ίδιο το ποδόσφαιρο. Οι δυο ομάδες είχαν πολλά προηγούμενα. Αθλητικά και πολιτικά. Η αντιπαλότητα τους ξεκίνησε στο παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 όπου έπαιξαν έναν άκρως επεισοδιακό παιχνίδι με σύρραξη, ύβρεις, ξύλο, σχισίματα φανέλας κλπ. Σε ένα ματς όπου οι διοργανωτές Αγγλοι νίκησαν και προκρίθηκαν στην τετράδα, αποκαλώντας παράλληλα τους νοτιοαμερικάνους, «ζώα».

Ομως το ματς του 1986 έγινε τέσσερα μόλις χρόνια μετά τον πόλεμο των δύο χωρών στα νησιά Φόκλαντς. Συνεπώς το κλίμα ήταν όχι απλά φορτισμένο αλλά σε… εμπόλεμη κατάσταση. Οι Αγγλοι που θεωρούσαν τους αντιπάλους τους υποδεέστερους ήθελαν να κάνουν μια ακόμη επίδειξη ισχύος. Οι Αργεντίνοι από την πλευρά τους ζητούσαν από τον Μαραντόνα και την παρέα του εκδίκηση για όλα! Και ο μεγάλος «πίμπε ντ’ όρο» τους την προσέφερε… κι έτσι και αλλιώς! Στο 51’ ο Μαραντόνα κυνήγησε μια βαθιά χαμένη μπαλιά στην αγγλική περιοχή. Πρόλαβε την έξοδο του Σίλτον αλλά επειδή δεν προλάβαινε και την μπάλα ύψωσε το χέρι του και με γροθιά την έστειλε στα αγγλικά δίχτυα.

Ολος ο πλανήτης είδε το άκυρο γκολ, εκτός από τον Τυνήσιο ρέφερι Αλί Μπιν Νασέρ που το κατακύρωσε παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των Αγγλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και οι συμπαίκτες του Μαραντόνα δεν πανηγύρισαν γιατί ήταν σίγουροι ότι θα ακυρωνόταν. Μάλιστα ο Ντιεγκίτο έτρεξε να πανηγυρίσει καλώντας ταυτόχρονα τους συμπαίκτες του να πάνε να τον αγκαλιάσουν φωνάζοντας τους «ελάτε να με αγκαλιάσετε αλλιώς θα το ακυρώσει»!

Μετά το ματς οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Μαραντόνα για το πώς έβαλε το γκολ και αυτός απάντησε: «Το γκολ μπήκε λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα, λίγο με το χέρι του Θεού». Κι έκτοτε έμεινε στην ιστορία ως «το χέρι του Θεού»…Όμως, τέσσερα λεπτά αργότερα ο Μαραντόνα σημείωσε και το 2-0 με ένα γκολ που διεκδικεί μέχρι σήμερα τον τίτλο για «το γκολ του αιώνα»!. Με μια κούρσα 11 δευτερολέπτων διήνυσε απόσταση 60 μέτρων ντριμπλάροντας ενδιάμεσα και κατά σειρά τους Μπίρτσλι, Μπούτσερ, Ριντ, Μπούτσερ και πάλι, Φένγουικ και Σίλτον, στέλνοντας την ώρα που έπεφτε στο χορτάρι την μπάλα στα δίχτυα, αφήνοντας άναυδο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Όπως έγραψε την επόμενη μέρα η γαλλική «Εκίπ» στον βασικό τίτλο της «μισός άγγελος, μισός διάβολος»…

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…

• Αυτή ήταν η 13η διοργάνωση του θεσμού και διεξήχθη από τις 31 Μαΐου μέχρι τις 29 Ιουνίου με το Μεξικό να γίνεται η πρώτη χώρα που διοργάνωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το 1970).
• Την νύχτα της Τρίτης 20 Δεκεμβρίου 1983, άγνωστος παραβίασε την πόρτα των γραφείων της Βραζιλιάνικης Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και έκλεψε το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ, το οποίο είχε δοθεί μόνιμα στην εθνική της χώρας το 1970, όταν αναδείχθηκε νικήτρια για τρίτη φορά. Η Βραζιλιάνικη Αστυνομία δεν μπόρεσε να ανακαλύψει ούτε τον κλέφτη ούτε το τρόπαιο. Έτσι, στις 10 Ιανουαρίου του 1984 η FIFA αποφάσισε το νέο τρόπαιο να μη δοθεί μόνιμα σε καμία ομάδα, όσες φορές και αν το κερδίσει.
• Η διοργάνωση ανατέθηκε αρχικά στην Κολομβία, αλλά το τεράστιο εξωτερικό χρέος της και τα καρτέλ της κοκαΐνης είχαν δημιουργήσει σοβαρές ανησυχίες. Σύντομα έγινε φανερό στη κυβέρνηση της χώρας ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει το οικονομικό κόστος και στις 5 Νοεμβρίου 1982 η Κολομβία δήλωσε παραίτηση. Δεύτερη επιλογή ήταν η Βραζιλία. Όμως, ο ίδιος ο πρόεδρος της FIFA, ο Βραζιλιάνος Ζοάο Χαβελάνζε, σαμποτάρισε την ανάληψη της διοργάνωσης, λόγω προσωπικής έχθρας με τον πρόεδρο της βραζιλιάνικης ομοσπονδίας. Έτσι, τρίτη και οριστική επιλογή ήταν το Μεξικό, που επελέγη στις 20 Μαΐου 1983.
• Το Μεξικό που, όπως είχε συμβεί και με τον σεισμό του 1960 λίγο πριν τη διοργάνωση της Χιλής το 1962, δέχτηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1985 ένα τρομερό σεισμό 8 Ρίχτερ, όμως τα στάδια δεν επλήγησαν και τελικά με δάνεια, διεθνείς δωρεές και σκληρό αγώνα των Μεξικανών, η χώρα κατάφερε να διοργανώσει για δεύτερη φορά τους αγώνες.
• Στα προκριματικά συμμετείχαν 116 εθνικές ομάδες από 5 ηπείρους. Για πρώτη φορά εξασφάλισαν συμμετοχή στην τελική φάση ο Καναδάς, η Δανία και το Ιράκ.
• Από αυτή τη διοργάνωση, στην μνήμη έχουν μείνει πολλά γεγονότα όπως η απεργία των παικτών της εθνικής ομάδας της Πορτογαλίας, αλλά και η αποβολή του Χοσέ Μπατίστα της εθνικής Ουρουγουάης σε λιγότερο από ένα λεπτό στον αγώνα με τη Σκωτία, ένα ρεκόρ που παραμένει ακόμα.
• Η Δυτική Γερμανία νίκησε (2-0) τη Γαλλία για δεύτερη συνεχόμενη φορά σε ημιτελικό και έχασε μόνο στον τελικό.
• Στον μικρό τελικό η Γαλλία νίκησε 4-2 το Βέλγιο στην παράταση (27’ Φερερί, 43’ Παπέν, 104’ Ζεγκινί, 111’ πεν. Αμορός – 11’ Σάουλμανς, 73’ Κλάσεν).
• Η νίκη της Σοβ. Ενωσης με 6-0 επί της Ισπανίας και το 6-1 της Δανίας επί της Ουρουγουάης, ήταν τα μεγαλύτερα σκορ στη διοργάνωση.
• Πρώτος σκόρερ τα διοργάνωσης με 6 γκολ αναδείχτηκε ο Αγγλος Γκάρι Λίνεκερ και ακολούθησαν με πέντε οι Μαραντόνα, Μπουντραγκένιο και Καρέκα.