Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο Γιόχαν Κρόιφ, τα Πάντσερ και οι ιπατάμενοι Ολλανδοί. Ένα Μουντιάλ που είχε το φρέσκο ποδόσφαιρο των Οράνιε, οι οποίοι έφτασαν στον τελικό, αλλά δεν τα κατάφεραν απέναντι στην διοργανώτρια Γερμανία που κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο της μετά από είκοσι χρόνια.

Η ΟΜΑΔΑ

Ολλανδία

Την δεκαετία του ’50 η Ουγγαρία είχε αποκτήσει (και δίκαια» τον τίτλο της «βασίλισσας δίχως στέμμα», καθώς είχε την καλύτερη ομάδα αλλά δεν μπόρεσε να κατακτήσει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. 20 χρόνια μετά την Ουγγαρία, ήταν η σειρά της Ολλανδίας να πάρει τον τίλο από τους Ούγγρους. Αιτία; Και πάλι η Γερμανία που πανηγύρισε τα δυο πρώτα της Παγκόσμια Κύπελλα απέναντι σε ομάδες που άλλαξαν το ποδόσφαιρο. Η Ολλανδία με τον Ρίνους Μίχελς, στον πάγκο και με ένα ρόστερ παικτών κυρίως του Άγιαξ (αλλά και των Φέγενορντ, Αϊντχόφεν) καθήλωσε τους πάντες στα γήπεδα της Γερμανίας.

«Η ιδέα του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου ήταν ότι κάθε παίκτης μπορούσε να παίξει σε κάθε θέση και μπορούσε να πάει όπου θέλει μέσα στο γήπεδο. Χρειαζόταν πολύ πειθαρχία. Είχες την ελευθερία να βγεις μπροστά γνωρίζοντας ότι η θέση πίσω σου θα καλυφθεί. Χρειαζόταν ποιοτικούς παίκτες. Εκείνη την περίοδο είχαμε έναν σούπερ παίκτη και πέντε με έξι παίκτες παγκόσμιας κλάσης και οι υπόλοιποι υψηλού ευρωπαϊκού επιπέδου» έχει πει ο Ρούντι Κρόολ. Για τον σούπερ παίκτη δεν χρειάζεται φυσικά να πούμε εμείς πολλά. Ο λόγος για τον «Ιπτάμενο Ολλανδό» Γιόχαν Κρόϊφ, ο οποίος με αέρινο στιλ ήξερε που βρισκόταν και τι ήθελε να κάνει στη μπάλα πριν αυτή καταλήξει στα πόδια του. Ήταν πιο μπροστά από όλους και από όλα. Δίπλα του ο εξεπέραστος Γιόχαν Νέεσκενς και οι Ρέζερμπρινκ, Κάϊζερ, Κρολ, Άρι Χάαν, Ρεπ, Φαν ντε Κέρκοφ. Στην α’ φάση δεν κερδίζει τη Σουηδία (0-0) και νικά εύκολα Ουρουγουάη (2-0), Βουλγαρία (4-1). Στην επόμενη φάση, το πλήθος απλά παρακολουθεί. 4-0 την Αργεντινή, 2-0 τη Βραζιλία και 2-0 την Ανατολική Γερμανία και πανάξια πρόκριση στον τελικό εκεί όπου ο Μπεκενμπάουερ και η παρέα του έχουν αντίθετη άποψη.

Λέγεται πως το…χεράκι της για την «κούπα» έβαλε και η «Bild» που κυκλοφόρησε στις 2 Ιουλίου με τίτλο: «Ο Κρόιφ, σαμπάνιες, γυμνά κορίτσια και βουτιές». Το άρθρο έκανε λόγο για όργια ενώ ανέφερε και την ύπαρξη φωτογραφιών, που κανείς όμως ποτέ δεν είδε! Η δουλειά βέβαια…έγινε και στο «στρατόπεδο» των Ολλανδών υπήρξε μια σχετική αναστάτωση με τις συζύγους των περισσοτέρων παικτών (όχι πάντως του Κρόιφ, Ντάνι) να καταφθάνουν στη Γερμανία για να έχουν από…κοντά τους άντρες τους. Ο «Ιπτάμενος» Ολλανδός για να ηρεμήσει τη γυναίκα του από το τηλέφωνο, της υπόσχεται πως δεν λείψει ξανά από κοντά της για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Για την ιστορία απλά να πούμε πως οι περισσότεροι παίκτες της Εθνικής Ολλανδίας του 1974 χώρισαν τα χρόνια που ακολούθησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Όχι όμως ο Κρόιφ με τη Ντάνι…

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Φραντς Μπεκενπάουερ

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει στα γήπεδα «αυτός ο αμυντικός νομίζει ότι είναι ο Μπεκενπάουερ» όταν κάποιος στόπερ κάνει το κάτι παραπάνω σε ένα ματς και αποτυγχάνει; Οσες εεκαετίες κι αν έχουν περάσει, ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής δεν ξεχνιέται και μέσα από τις ιστορίες και τα βίντεο τον έχουν μάθει και οι νεότεροι. Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, στον οποίο αμέσως…κόλλησαν το παρατσούκλι «Der Kaiser» (Ο Αυτοκράτορας) λόγω του στυλ του μέσα στον αγωνιστικό χώρο και τις ηγετικές του ικανότητες, ήταν ο παίκτης που ανέβασε τη θέση του κεντρικού αμυντικού σε άλλα επίπεδα…Έπαιξε σε τρία σερί παγκόσμια κύπελλα και κέρδισε ένα χρυσό (1974), ένα ασημένιο (1966) και ένα χάλκινο (1970). Το τρίτο ήταν και το φαρμακερό με τον Μπεκενμπάουερ, ως αρχηγού της Δυτικής Γερμανίας να σηκώνει το βαρύτιμο τρόπαιο, ενώ δυο χρόνια νωρίτερα είχε κατακτήσει με τη Γερμανία και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Φόρεσε 103 φορές τη φανέλα της Γερμανίας και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής (1990). Εμφανίστηκε το 1966 στα γήπεδο της Αγγλίας όπου τον είδαμε να «δεσπόζει» στη μεσαία γραμμή, σκοράρει και αμέσως ξεχωρίζει. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μεξικό ως λίμπερο πλέον, οδηγεί τη Γερμανία στους «4» και στο χάλκινο μετά το 1-0 επί της Ουρουγουάης στον μικρό τελικό. Βέβαια το ματς του τουρνουά ήταν ο ημιτελικός με την Ιταλία. Ο «Κάιζερ» υπέστη εξάρθρωση στον ώμο και αγωνίστηκε μέχρι το τέλος (το ματς πήγε στην παράταση) ουσιαστικά, με ένα χέρι, αφού το άλλο (το δεξί) ήταν δεμένο με αυτοσχέδιο νάρθηκα-επίδεσμο! Το 1974 γιόρτασε την κατάκτηση της «κούπας» στο…σπίτι του στο Μόναχο. Έχει ψηφιστεί από την Παγκόσμια Ομοσπονδία στην κορυφαία ενδεκάδα όλων των Μουντιάλ αλλά το σημαντικότερο είναι πως έδωσε μια άλλη διάσταση της θέσης του λίμπερο.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Ο «εμφύλιος» του Τείχους

Στις 22 Ιουνίου 1974 για την φάση των ομίλων διεξήχθη ένας από τους πιο πολυσυζητημένους αγώνες στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Κι αυτό γιατί, 13 χρόνια μετά την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου, είχαμε το Γερμανικό…εμφύλιο ανάμεσα στην «οικοδέσποινα» Δυτική και την Ανατολική Γερμανία. Σε ένα ματς που ήταν φυσικά κάτι παραπάνω από ένα απλό ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Η Δυτική Γερμανία ως κάτοχος του Ευρωπαϊκού τίτλου αλλά και ως διοργανώτρια ήταν το φαβορί ενώ η Ανατολική Γερμανία παρατάχθηκε στο γήπεδο του Αμβούργου ως χάλκινη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972.Τελικά η έκπληξη έγινε και η Αν. Γερμανία με σκόρερ τον Γιούργκεν Σπαρβάσερ στο 77’ επικράτησε με 1-0 μέσα στο Volkspark Stadion του Αμβούργου, με ένα τέρμα που είναι γνωστό ως «το γκολ του Σπάρβασερ» που είχε πει «εάν στον τάφο μου γράφει Αμβούργο, 1974, όλοι θα ξέρουν ποιος κείτεται από κάτω».

Βέβαια ο «χρυσός» σκόρερ (το 1988 κατέφυγε στη Δυτική Γερμανία πριν από την πτώση το Tείχος του Βερολίνου) ύστερα από χρόνια είχε εξομολογηθεί «έλεγαν πως ανταμείφθηκα πλουσιοπάροχα γι αυτό το γκολ, με αυτοκίνητο, σπίτι και χρήματα, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια». Ο Σπαρβάσερ, είχε πετύχει γκολ και στον τελικό του κυπέλλου Κυπελλούχων με το Μαγδεβούργο εναντίον της Μίλαν, στο μοναδικό ευρωπαϊκό τρόπαιο που κατέκτησε κλαμπ της Ανατολικής Γερμανίας ενώ δυο χρόνια μετά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976, η ίδια σπουδαία ομάδα της Ανατολικής Γερμανίας κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο. Ο Μπεκενμπάουερ από την πλευρά του, μπορεί μετά την ήττα να έκανε λόγο για «ναυάγιο» αλλά ήξερε κι εκείνος πολύ καλά, πως στην επόμενη φάση η ομάδα του θα απέφευγε τις Ολλανδία, Βραζιλία, Αργεντινή. Εκεί όπου πήγε η Ανατολική Γερμανία μετά τη νίκη της με 1-0 αλλά δεν τα κατάφερε απέναντι στους Λατινοαμερικάνους και φυσικά στην παρέα του Γιόχαν Κρόιφ.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…

• Ηταν η 10η διοργάνωση, που διεξήχθη για πρώτη φορά στη Δυτική Γερμανία από τις 13 Ιουνίου μέχρι τις 7 Ιουλίου.
• Το γερμανικό Μουντιάλ είχε ένα νέο τρόπαιο, το οποίο ονομαζόταν Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA. Το παλαιό τρόπαιο «Ζιλ Ριμέ» είχε πλέον εγκατασταθεί μόνιμα στην Βραζιλία αφού το κατέκτησε τρεις φορές. Το νέο έπαθλο είναι ένα ολόχρυσο τρόπαιο 18 καρατίων που αναπαριστά δύο ποδοσφαιριστές να σηκώνουν τον πλανήτη Γη, ύψους 36 εκατοστών και βάρους 4,97 κιλών και είναι έργο του Ιταλού καλλιτέχνη, Σίλβιο Γκατζανίκα.
• Η απόφαση για τον οικοδεσπότη του 1974 πάρθηκε στις 6 Ιουλίου 1966. Την ίδια μέρα συναποφασίστηκε και το ποιος θα διοργανώσει τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978 (Αργεντινη) και του 1982 (Ισπανία).
• Στα προκριματικά συμμετείχαν 98 εθνικές ομάδες και διαγωνίστηκαν για τις 16 θέσεις που δόθηκαν για την τελική φάση των Μουντιάλ. Για πρώτη φορά στην διοργάνωση συμμετείχαν η Ανατολική Γερμανία, η Αϊτή, η Αυστραλία και το Ζαΐρ (σημερινό Κονγκό).
• Οι αγώνες έγιναν σε εννέα γήπεδα σε ισάριθμες πόλεις (Μόναχο, Δυτ. Βερολίνο, Ντόρτμουντ, Αμβούργο, Στουτγκάρδη, Ντίσελντορφ, Φρανκφούρτη, Αννόβερο, Γκελζενκίρχεν)
• Στη διοργάνωση δεν υπήρξαν προημιτελικοί και ημιτελικοί. Από την πρώτη φάση των ομίλων οι δύο πρώτοι κάθε γκρουπ σχημάτισαν πάλι δύο ομίλους των τεσσάρων ομάδων και οι δύο πρώτοι έπαιξαν τελικό και οι δύο δεύτεροι για την 3η θέση.
• Στον μικρό τελικό η Πολωνία με γκολ του Λάτο στο 76’ νίκησε 1-0 την Βραζιλία από την οποία είχαν απομείνει από τον θρίαμβο του ’70, μόνο οι γερασμένοι πλέον Ριβελίνο και Ζαϊρζίνιο που πέτυχαν τα πέντε από τα έξι γκολ (3 ο πρώτος, 2 ο δεύτερος) σε έξι αγώνες της «σελεσάο» στη διοργάνωση.
• Η Γιουγκοσλαβία συνέτριψε 9-0 το Ζαϊρ με χατ τρικ του Ντούσαν Μπάγεβιτς και αυτό παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα σκορ στην ιστορία του παγκοσμίου κυπέλλου.
• Πρώτος σκόρερ αναδείχθηκε ο Πολωνός Γκρέγκορζ Λάτο με 7 γκολ και ακολούθησαν με 5 γκολ ο Ολλανδός Νέεσκενς και ο Πολωνός Σάρμαχ.