Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας έμεινε στην ιστορία για ένα γκολ που κανείς δεν γνωρίζει με σιγουρία αν υπήρξε, αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή. Αλλά υπάρχουν και άλλα στοιχεία, όπως η παρουσία του Εουσέμπιο, το 4-4-2, με το οποίο αγωνίστηκε η Αγγλία και η κλοπή του τροπαίου.

ΑΓΓΛΙΑ

Αφού πρώτα σνομπάρισε τη διοργάνωση, στη συνέχεια (1950) αποφάσισε να πάρει μέρος για πρώτη φορά αλλά… τιμωρήθηκε για την αλαζονεία της (το κάζο από τις ΗΠΑ), τελικά, η εθνική Αγγλίας κατάφερε να διοργανώσει η ίδια τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1966 και να το κατακτήσει εν μέσω αμφισβήτησης. Κι αυτή παραμένει η μοναδική επιτυχία της μέχρι σήμερα σε μεγάλη διοργάνωση…

Στη κορυφή του κόσμου (τι ειρωνεία…) την οδήγησε ένας παλιός ποδοσφαιριστής της ο πρώην αμυντικός Αλφ Ράμσεϊ μέλος της ομάδας που ντροπιάστηκε από τους Αμερικάνους το ‘50 (μετά την κατάκτηση του τροπαίου έγινε Σερ), ο οποίος ανέλαβε τις τύχες της εθνικής το 1963. Ο Ράμσεϊ ξεκίνησε κοσμογονικές αλλαγές στην εθνική, τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο κυρίως στο αγωνιστικό πλάνο της ομάδας, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη των Αγγλων ποδοσφαιρόφιλων και μη, που δεν αρέσκονται σε αλλαγές και παραμένουν πιστοί σε ότι ξεκίνησαν πριν δεκαετίες ή και πιο πίσω. Οι συντηρητικοί Αγγλοι δεν είδαν με καλό μάτι τον Ράμσεϊ, καθώς άφησε στην άκρη το 4-2-4 και μονιμοποίησε το 4-4-2. Το οποίο παρά τις σφόδρες αντιδράσεις που προκάλεσε, μετά την κατάκτηση του «Ζιλ Ριμέ» υιοθετήθηκε και μονιμοποιήθηκε από την εθνική και τους συλλόγους!

Σε επίπεδο επιλογών προσώπων οι Αγγλοι πέρασαν γενεές δεκατέσσερις τον Ομοσπονδιακό τεχνικό τους ο οποίος προτίμησε να καλέσει παίκτες εργάτες στο γήπεδο που έκαναν πολλές δουλειές και μπορούσαν να ανταποκριθούν σε πολλούς ρόλους και θέσεις, αφήνοντας εκτός, αρκετές φίρμες της εποχής. Κι εν τέλει έφτιαξε πανίσχυρο σύνολο που με τη βοήθεια της έδρας, έφτασε στη κορυφή του κόσμου. Κάτω από τα δοκάρια δέσποζε ο Γκόρντον Μπανκς κορυφαίος γκολκίπερ στα χρονικά του αγγλικού ποδοσφαίρου. Στην άμυνα υπήρχε ο στιλοβάτης κεντρικός αμυντικός και αρχηγός Μπόμπι Μουρ και στα χαφ δέσποζε ενας άλλος Μπόμπι, ο Μπόμπι Τσάρλτον δημιουργικός, ηγέτης αλλά και εκτελεστής. Αυτή η διοργάνωση άλλωστε του χάρισε και τη «Χρυσή Μπάλα» εκείνης της σεζόν. Στη μεσαία γραμμή υπήρχαν ακόμη ο Νόμπι Στάιλς ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών και κυρίως αυτός που θα περνούσε… χειροπέδες στο καλύτερο παίκτη του αντιπάλου. Από κοντά και ο περίφημος Αλαν Μπολ ο μαραθωνοδρόμος της ομάδας. Τέλος στην επίθεση υπήρχε το δίδυμο-φωτιά των Μάρτινς Πίτερς (αποκάλυψη του τουρνουά) και ο μεγάλος Τζεφ Χαρστ που έκτοτε έγινε εθνικός ήρωας με τα τρία γκολ που σημείωσε στον τελικό…

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Ο Εουσέμπιο Φερέιρα ντα Σίλβα, όπως ήταν το πλήρες όνομα του γεννήθηκε στη Μοζαμβίκη (πρώην πορτογαλική αποικία) κι έγινε γνωστός στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο με το προσωνύμιο «μαύρος πάνθηρας». Ο Εουσέμπιο έγραψε τη δική του χρυσή ιστορία το Πορτογαλικό αλλά και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους άσους που ανέδειξε ο «βασιλιάς των σπορ».

Το 1958 ο βραζιλιάνος πρώην διεθνής Κάρλος Μπόουερ, προπονητής τότε στη μικρή Φεροβιάνο σε ένα ταξίδι του στην πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης το Μαπούτο ανακάλυψε τον μικρό Εουσέμπιο σε ένα ματς ερασιτεχνικών ομάδων και τον πήγε στη Σπόρτινγκ Κλουμπ. Εκεί ο Εουσέμπιο αγωνίστηκε δύο σεζόν και ο Μπάουερ τον συνέστησε στον προπονητή της Μπενφίκα τον μεγάλο Ούγγρο Μπέλα Γκούντμαν, ο οποίος τον είδε και τον πήρε αμέσως στους «Αετούς». Η μεταγραφή ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων καθώς η Σπόρτινγκ Κλουμπ ήταν θυγατρική της Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Τελικά η Μπενφίκα κέρδισε τον παίκτη το 1960 και σε ηλικία 18 ετών ξεκίνησε μια εντυπωσιακή καριέρα. Αγωνίστηκε 15 χρόνια στους Λουζιτανούς (1960-1975), κερδίζοντας 12 πρωταθλήματα!

Οδήγησε δε την Μπενφίκα στις δύο κατακτήσεις Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1961 και το 1962. Στο Μουντιάλ του 1966, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 9 γκολ, ήταν ο μεγάλος ηγέτης της εθνικής που την έφτασε στην κατάκτηση της 3ης θέσης, που είναι και η κορυφαία που πήρε ποτέ σε παγκόσμιο Κύπελλο η Πορτογαλία. Συνολικά με την εθνική Πορτογαλίας αγωνίστηκε 64 φορές και πέτυχε 41 γκολ. Εφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2014 σε ηλικία 71 ετών.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η κλοπή του «Ζιλ Ριμέ». Η διοργάνωση ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει στις 11 Ιουλίου και περίπου 4 μήνες νωρίτερα, στα μέσα Μαρτίου, το τρόπαιο «Ζιλ Ριμέ» έφτασε στην Αγγλία και φιλοξενήθηκε στον εκθεσιακό χώρο του Γουέστμινστερ στο Λονδίνο κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας, προκειμένου να το βλέπουν από κοντά σε ώρες επισκεπτηρίου όσοι φίλαθλοι ήθελαν. Στις 20 Μαρτίου όμως, το σύστημα συναγερμού στο χώρο, άρχισε να χτυπάει δαιμονισμένα και οι υπεύθυνοι ανακάλυψαν ότι το τρόπαιο είχε κλαπεί! Η κινητοποίηση της Σκότλαντ Γιάρντ ήταν άμεση, τα σύνορα έκλεισαν για παν ενδεχόμενο και οι εξονυχιστικές έρευνες ξεκίνησαν άμεσα μπροστά σε ένα ακόμα μεγαλύτερο κάζο για τους υπερόπτες Αγγλους…Την επόμενη της κλοπής ο πρόεδρος της Αγγλικής Ομοσπονδίας Τζο Μιρς έλαβε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα από κάποιον άγνωστο που του συστήθηκε ως «Τζάκσον» και του είπε πως το επόμενο πρωινό έξω από την κεντρική θύρα του γηπέδου της Τσέλσι του «Στάμφορντ Μπριτζ» θα βρισκόταν ένα πακέτο.

Οι αστυνομικές αρχές πήγαν το πρωί στο γήπεδο, βρήκαν το πακέτο το οποίο όμως περιείχε μόνο ένα σημείωμα το οποίο έγραφε τις απαιτήσεις του «Τζάκσον» για να παραδώσει το «Ζιλ Ριμέ». Ο άγνωστος άντρας ζητούσε 15.000 λίρες. Οι αστυνομικοί επικοινώνησαν μαζί του, δήθεν ως άνθρωποι της Ομοσπονδίας κι έδωσαν ραντεβού για την ανταλλαγή. Το ραντεβού έγινε, ο «Τζάκσον» συνελήφθη αλλά χωρίς το τρόπαιο και τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν μέλος μιας εγκληματικής οργάνωσης και ο οποίος είχε μάθει για την κλοπή και σκέφτηκε να την εκμεταλλευτεί. Τελικά ο Εντουαρντ Μπέτσλεϊ όπως ήταν το πραγματικό όνομα του, καταδικάστηκε για άλλες παράνομες πράξεις του και ο πραγματικός κλέφτης δεν βρέθηκε ποτέ……

Ομως βρέθηκε το τρόπαιο! Και το ανακάλυψε ένα μικρόσωμος σκύλος ονόματι «Πικλς» επτά ημέρες μετά την κλοπή. Το ασπρόμαυρο τετράποδο πήγανε βόλτα με τον ιδιοκτήτη του στο πάρκο Νόργουντ Γκάρντεν στο νοτιοδυτικό Λονδίνο όταν μέσα σε κάτι θάμνους βρήκε το τρόπαιο τυλιγμένο σε κάτι εφημερίδες. Ο ιδιοκτήτης ειδοποίησε την Σκότλαντ Γιαρντ που παρέλαβε το τρόπαιο. Ο ιδιοκτήτης του «Πικλς» πήρε εύρετρα 6.000 λίρες και ο μικρόσωμος σκύλος έγινε σταρ του σινεμά καθώς πρωταγωνίστησε στην ταινία «Ο κατάσκοπος με την κρύα μύτη»!Από την πλευρά της η Αγγλική Ομοσπονδία για να μην την ξαναπάθει έφτιαξε ένα πιστό αντίγραφο του «Ζιλ Ριμέ» για να το χρησιμοποιεί στις διάφορες εκδηλώσεις ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μάλιστα μετά τον τελικό, ο αρχηγός της εθνικής Αγγλίας και οι άλλοι διεθνείς δεν παρέλαβαν το γνήσιο τρόπαιο αλλά την… ρεπλίκα του! Γεγονός που δεν γνώριζε κανείς εκείνη τη μέρα και οι Αγγλοι διεθνείς το έμαθαν μερικές μέρες αργότερα…

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΆΛΛΑ…

• Η Πορτογαλία στις 28 Ιουλίου νίκησε 2-1 τη Σοβιετική Ένωση στον μικρό τελικό και πήρε την 3η θέση.-Η Βόρεια Κορέα στην πρώτη συμμετοχή σε τελική φάση έκανε την πολύ μεγάλη έκπληξη στον όμιλο της όπου νίκησε 1-0 την Ιταλία και την απέκλεισε από τη συνέχεια του τουρνουά! Και μιλάμε για μια Ιταλία που είχε στις τάξεις της αστέρες όπως οι Ματσόλα, Ρίβα, Μπονσένια, Μπούρνιτς. Το ιστορικό για τους Ασιάτες γκολ σημείωσε ο Πακ Ντου-Ικ στο 42’. Στη επιστροφή των Ιταλών στη Ρώμη, εκατοντάδες συμπατριώτες τους τους περίμεναν με άγριες διαθέσεις και χρειάστηκε η παρέμβαση της αστυνομία για να φυγαδεύσει τους διεθνείς…
• Ο μεγάλος άτυχος της διοργάνωσης ήταν ξανά ο Πελέ. Τραυματίστηκε στην πρεμιέρα από τον Βούλγαρο Ζέτσεφ, ενώ είχε σημειώσει ένα γκολ (το μοναδικό που έβαλε στη διοργάνωση αυτή) και μία εβδομάδα αργότερα τον αποτελείωσε ο Πορτογάλος Μοράις.
• Ο Μεξικανός τερματοφύλακας Αντόνιο Καρμπαχάλ μετείχε για πέμπτη φορά σε τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου, από το 1950 έως το 1966 κι έγραψε το δικό του ρεκόρ εκείνη την εποχή.
• Πρώτος σκόρερ αναδείχθηκε ο Πορτογάλος Εουσέμπιο, με 9 γκολ, έναντι 6 του Δυτικογερμανού Χέλμουτ Χάλερ.
• Συνολικά στη διοργάνωση σημειώθηκαν 89 τέρματα σε 32 παιχνίδια, δίνοντας έτσι μέσο όρο 2,78 γκολ ανά αγώνα. -Αποβλήθηκαν 5 παίκτες και δόθηκαν 6 πέναλτι
• Κόπηκαν συνολικά 1.563.135 εισιτήρια, με μέσο όρο 48.848 εισιτήρια ανά αγώνα.
• Για την διοργάνωση του 1966 είχαν καταθέσει υποψηφιότητα τρεις χώρες (Αγγλία, Δυτική Γερμανία, Ισπανία). Η Ισπανία απέσυρε τελικά την υποψηφιότητα της και στην τελική ψηφοφορία που έγινε στην Ρώμη, η Αγγλία πήρε το χρίσμα με 34 ψήφους έναντι 27 της Δυτ. Γερμανίας-
• Στα προκριματικά συμμετείχαν 74 εθνικές ομάδες. Αρνήθηκαν να συμμετάσχουν οι χώρες της Αφρικής που μποϊκόταραν την διοργάνωση λόγω της απόφασης της FIFA να συμμετάσχουν σε κοινά προκριματικά με την Ασία και την Ωκεανία όπου θα δικαιούνταν μόλις μία θέση και οι 3 ήπειροι μαζί. –
• Για πρώτη φορά στην τελική φάση συμμετείχαν η Βόρεια Κορέα και η Πορτογαλία.