Η ΟΜΑΔΑ

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

«Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Θα πρέπει να βρεθεί μια νέα λέξη που θα χαρακτηρίζει αυτό που πραγματικά παίζουν οι Βραζιλιάνοι» είχε δηλώσει εκστασιασμένος ο αρχηγός της Σοβιετικής Ενωσης, Ιγκόρ Νέτο με την ήττα της εθνικής του με 2-0 από την Βραζιλία την τελευταία αγωνιστική των ομίλων. Και πράγματι εκείνη η Βραζιλία ήταν η βάση για το χτίσιμο μιας από της μεγαλύτερες ομάδες που γνώρισε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Οκτώ χρόνια μετά την «τραγωδία του Μαρακανά» η Βραζιλία επέστρεψε στην διεθνή ποδοσφαιρική σκηνή παρουσιάζοντας ο,τι καλύτερο είχε δει μέχρι τότε ο κόσμος στα γήπεδα. Η ομάδα του Βισέντε Φέολα του Ομοσπονδιακού τεχνικού της Βραζιλίας λάνσαρε ένα νέο θεαματικό κι επιθετικό σύστημα παίζοντας με 4-2-4 προκειμένου να χωρέσει όλα τα αστέρια που διέθετε στην αρχική ενδεκάδα. Με έναν ικανότατο γκολκίπερ τον Ζίλμαρ, δυο απίθανους ακραίους μπακ (προπομπούς των φουλ μπακ) τους Τζάλμα και Νίλτον Σάντος, με δυο ικανότατα στόπερ τον αρχηγό Μπελίνι και τον Ορλάντο, ο Φέολα έδωσε βάρος στη μεσοεπιθετική του γραμμή. Είχε τους Ντιντί και Μάριο Ζαγκάλο να οργώνουν τον αγωνιστικό χώρο να κόβουν και να δημιουργούν. Και μπροστά την τετράδα των «μάγων» (Πελέ, Βαβά, Γκαρίντσα, Ζίτο) να πετάει φωτιές και να οργιάζει.

Το ποδόσφαιρο που έπαιξε η Βραζιλία σε εκείνη τη διοργάνωση, πολλοί υποστηρίζουν ότι την ανέδειξε καλύτερη ομάδα ακόμα και από εκείνη του 1970 στο Μεξικό. Όπως και να έχει η «σελεσάο» έφτασε στο πρώτο της τρόπαιο με εμφατικό τρόπο. Στον όμιλο νίκησε 3-0 την Αυστρία, 2-0 την Σοβιετική Ενωση κι έφερε 0-0 με την Αγγλία. Αυτό ήταν και το πρώτο 0-0 στην ιστορία τελικής φάσης των Μουντιάλ! Στον προημιτελικό κέρδισε 1-0 με γκολ του Πελέ την Ουαλία που έπαιξε μαζική άμυνα για να γλιτώσει τα χειρότερα και στον ημιτελικό η παρέα του Βαβά έκανε πάρτι απέναντι στη Γαλλία (5-2) με χατ τρικ του Πελέ. Σκορ που επανέλαβε και στο τελικό με τους Σουηδούς. Τι άλλο να κάνει…

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Ζιστ Φοντέν

Ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην ιστορία και ο οποίος ψηφίστηκε 30ός καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στην ψηφοφορία της Παγκόσμιας Στατιστικής Υπηρεσίας (IFFHS).

Γεννημένος στο Μαρακές του Μαρόκου (την εποχή της Γαλλικής αποικιοκρατίας) από Γάλλο πατέρα και Ισπανίδα μητέρα, ο Φοντέν ξεκίνησε την καριέρα του από την Ουνιόν Σπορτίφ Μαροκέν). Το 1953 τον αγόρασε η γαλλική Νις όπου πέτυχε 44 γκολ σε τρεις σεζόν και κατέκτησε το Κύπελλο Γαλλίας το 1954 και το πρωτάθλημα το 1956. Εκείνη τη χρονιά μετακόμισε στη Σταντ ντε Ρενς. Ο Φοντέν σημείωσε 121 γκολ σε έξι σεζόν στη Ρενς. Συνολικά, σημείωσε 165 τέρματα σε 200 αγώνες στην πρώτη κατηγορία και κέρδισε δύο φορές το πρωτάθλημα το 1958 και το 1960. Αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1958–59 απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης (0–2) και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 10 γκολ. Στην εθνική Γαλλίας έκανε ντεμπούτο με τρία γκολ κατά του Λουξεμβούργου το 1953. Στη συνέχεια πέτυχε ένα εκπληκτικό ρεκόρ καθώς σε 7 χρόνια σημείωσε μαζί της 30 γκολ σε 21 αγώνες, έχοντας μία από τις υψηλότερες αναλογίες τερμάτων ανά αγώνα.

Στο παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας ο Φοντέν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 13 γκολ σε μόλις έξι αγώνες. Από αυτά, τα 4 τα σημείωσε στον μικρό τελικό κόντρα στην κάτοχο του προηγούμενου τίτλου Γερμανία (6-3). Και το επίτευγμα του γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αφού προερχόταν από τραυματισμό και κινδύνεψε να χάσει τη διοργάνωση. Μετά τη νίκη στο μικρό τελικό, οι συμπαίκτες του τον μετέφεραν στους ώμους τους στον αγωνιστικό χώρο σε ένα γύρο τιμής. «Μόνο τότε κατάλαβα τι είχα κάνει», δήλωσε ο ίδιος.

Στον ημιτελικό με τη Βραζιλία ήταν ο πρώτος που σημείωσε γκολ κατά της «σελεσάο». Συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης. Παραμένει ο ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα χατ-τρικ (5) για την Εθνική Γαλλίας και είναι ο 4^ος κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών στο Παγκόσμιο Κύπελλο, πίσω από τους Κλόζε (16 γκολ σε τέσσερις διοργανώσεις), Ρονάλντο (15 γκολ σε τρεις) και Μίλερ (14 γκολ σε δύο). Συνολικά κατά την διάρκεια της καριέρας του σημείωσε 289 γκολ σε 304 επίσημους αγώνες

Το 1994 η FIFA τον τίμησε για τη συνεισφορά του με την ανώτατη διάκριση του αθλήματος, το Τάγμα Αξίας, ο μόνος Γάλλος ποδοσφαιριστής που του έχει γίνει αυτή η τιμή.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Ο πλανήτης μαθαίνει τον Πελέ!

Πέρα από την τέλεια ομάδα που παρουσίασε η Βραζιλία στη διοργάνωση. Πέρα από τα μεγάλα αστέρια της εποχής που γνώριζε ο κόσμος παγκοσμίως (Βαβά, Ντίντι, Γκαρίντσα κλπ). Πέρα από το νέο πολύ επιθετικό σύστημα που έπαιξε ομάδα για πρώτη φορά (4-2-4). Πέρα από τα γκολ και το υψηλό θέμα. Πέρα από όλα αυτά, η Βραζιλία ανέδειξε σε εκείνη τη διοργάνωση έναν θαματουργό πιτσιρικά, τον 17χρονο Πελέ, τον ποδοσφαιριστή εκείνο που για πολλά χρόνια μετά θα δέσποζε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και θα αναδεικνυόταν ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας ήταν το πρώτο μεγάλο δείγμα για το που θα έφτανε ο Εντσον Αράντες ντο Νασιμέντο ή απλά Πελέ! Και ήταν εκείνος που έκανε τους πάντες να μιλούν για το πρόσωπο του σε εκείνη τη διοργάνωση για πρώτη φορά…

Σε ηλικία 16 χρονών, 8 μηνών και 17 ημερών, έγινε ο νεότερος Βραζιλιάνος παίκτης που έκανε ντεμπούτο με την εθνική και μάλιστα σκόραρε στην πρεμιέρα, παραμένοντας μέχρι σήμερα ο νεότερος σκόρερ της. Προτού συμπληρώσει τα 20 χρόνια του είχε ήδη σημειώσει 25 γκολ  σε20 αγώνες, επίδοση που δεν έχει επιτευχθεί ποτέ από άλλο έφηβο πριν ή μετά από αυτόν. Συνολικά, σημείωσε 1.303 τέρματα σε 1.392 αγώνες φιλικούς κι επίσημους. Σημείωσε 92 χατ τρικ (τα 88 σε επίσημα ματς), τέσσερα γκολ σε ένα αγώνα 30 φορές, πέντε γκολ σε ένα παιχνίδι επτά φορές και οκτώ γκολ μία φορά. Το τέλος της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας του Πελέ τον βρήκε κάτοχο 40 επίσημων τίτλων (επίδοση ρεκόρ στην εποχή του).

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…

-Η απόφαση για τον οικοδεσπότη του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958 πάρθηκε στις 23 Ιουνίου 1950 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Ενδιαφέρον για να αναλάβει τη διοργάνωση υπήρξε μόνο από τη Σουηδία.

-Στα προκριματικά συμμετείχαν 56 ομάδες, με πολλές ομάδες να αποχωρούν τελικά χωρίς να αγωνιστούν σε κανένα παιχνίδι, πράγμα αρκετά σύνηθες για την εποχή.

-Για πρώτη φορά στη τελική φάση συμμετείχαν η Β. Ιρλανδία, η Ουαλία και η Σοβιετική Ένωση.

-Στη τελική φάση προκρίθηκαν για πρώτη φορά και οι 4 εθνικές ομάδες της Μεγάλης Βρετανίας (Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία, Β. Ιρλανδία).

-Στην τελική φάση χρησιμοποιήθηκαν 12 γήπεδα αριθμός ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής (Στοκχόλημ, Γκέτεμποργκ, Μάλμε, Νορσέπινγκ, Εσκιστουλνα, Μπορός, Σάντβικεν, Χέλσινγκμποργκ, Χάλμσταντ, Έρεμπρο, Ουντεβάλα, Βεστερός.

-Ο μέσος όρος των γκολ στη διοργάνωση αυτή, ήταν 3,60 ανά αγώνα (126 γκολ σε 35 αγώνες).

-Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης αναδείχθηκε ο Γάλλος Ζιστ Φοντέν με 13 γκολ που παραμένει ρεκόρ στη διοργάνωση.

-Στον μικρό τελικό η Γαλλία συνέτριψε 6-3 τη Γερμανία. Ηταν και το παιχνίδι με τα περισσότερα γκολ (9) στη διοργάνωση.