Στην έδρα της FIFA διεξήχθη το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 με τον Γκούσταβ Σέμπες να παρουσιάζει την Ουγγαρία με ένα σύστημα που έφερε επανάσταση στο άθλημα, ωστόσο το πρόσωπο που έλαμψε ήταν ο «πατριάρχης» των αρχηγών στην ιστορία της εθνικής Γερμανίας, Φριτζ Βάλτερ.

ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Αήττητη 5 χρόνια από το 1950 έως το 1954 σε 32 παιχνίδια. Συνολικά από το 1950 έως το 1956 η Ουγγαρία έπαιξε 50 αγώνες και είχε 42 νίκες, 7 ισοπαλίες και μόλις μια ήττα αυτή στον τελικό της Βέρνης από την Γερμανία. Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952. Η Ουγγαρία αποτελούσε τον φόβο και τον τρόμο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο . Ο προπονητής της και ταυτόχρονα υπουργός αθλητισμού της χώρας, Γκούσταβ Σέμπες και ο βοηθός του ο θρυλικός Μάρτον Μπούκοβι που αργότερα δημιούργησε την μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού, έφεραν επανάσταση στο άθλημα με το σύστημα 2-3-3-2, τον προπομπό του 4-2-4. Σύστημα ευέλικτο σε άμυνα κι επίθεση με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι κάθε ποδοσφαιριστής μπορούσε να αγωνιστεί σε περισσότερες από μια θέσεις και κανείς πλην του γκολκίπερ δεν είχε σταθερή θέση στο παιχνίδι. Όλοι αμύνονταν κι όλοι έβγαιναν στην επίθεση.

Ηγέτης αυτής της υπερομάδας ήταν ο Φέρεντς Πούσκας με 598 γκολ στην εθνική, τη Χόνβεντ και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ακόμη, ο Χιντεγκούτι με τα 400 γκολ σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, ο Κόκσις (350 γκολ στην καριέρα του), ο Τσίμπορ και άλλοι.

Στην Ελβετία η Ουγγαρία διέλυσε 9-0 την Νότια Κορέα και 8-3 τη Γερμανία. Στον προημιτελικό νίκησε 4-2 την Βραζιλία σε μια από τις πιο επεισοδιακές αναμετρήσεις σε Μουντιάλ, που ονομάστηκε «η μάχη της Βέρνης». Με συρράξεις παικτών, σκληρά μαρκαρίσματα, διαμαρτυρίες, ξύλο στην εξέδρα μεταξύ επισήμων, ξύλο στη φυσούνα και επιδρομή Βραζιλιάνων στα αποδυτήρια σε βάρος των Ούγγρων. Μετά την κατάπνιξη της ουγγρικής επανάστασης από τον Κόκκινο Στρατό το 1956 η μεγάλη ομάδα διαλύθηκε και οι περισσότεροι παίκτες αυτομόλησαν στο εξωτερικό, 

Φριτζ Βάλτερ

Θεωρείται ο «πατριάρχης» των αρχηγών στην ιστορία της εθνικής Γερμανίας. Ο Φριτζ Βάλτερ ήταν ο ηγέτης της ομάδας του Χεμπέργκερ του οποίου η καριέρα ήταν γεμάτη ταραχές, κακουχίες και περιπέτειες και μέσα από αυτές ατσαλώθηκε. Μπορεί ο πόλεμος να του έκοψε την καριέρα στη μέση όμως επανήλθε δριμύτερος. Κι ας είχε κληθεί στο μέτωπο και πολέμησε ως αλεξιπτωτιστής. Συνελήφθη στην Ουγγαρία και αιχμαλωτίστηκε το 1942 σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλά κατάφερε να επιβιώσει λόγω των ποδοσφαιρικών του ικανοτήτων καθώς οι Ούγγροι φρουροί τον αγάπησαν για αυτό αλλά και για τον χαρακτήρα του. Όταν κατέφθασαν εκεί οι Σοβιετικοί αποφασίστηκε όλοι οι Γερμανοί αιχμάλωτοι να μεταφερθούν στα γκούλαγκ της Σιβηρίας, όμως οι Ούγγροι κατάφεραν να τον κρατήσουν και να τον ελευθερώσουν τελικά το 1945. Επέστρεψε στη Γερμανία αλλά έπασχε ήδη από ελονοσία. Κι όμως κατάφερε να επιβιώσει και πάλι. Ξανάπαιξε ποδόσφαιρο και επέστρεψε στη νεοσύστατη εθνική Γερμανίας το 1951 σε ηλικία 31 χρονών. Ήταν ο οργανωτής του παιχνιδιού αλλά και δεινός σκόρερ ταυτόχρονα. Σημείωσε 33 γκολ σε 61 διεθνείς συμμετοχές και 357 γκολ σε 364 εμφανίσεις με την Καϊζερσλάουτερν. Ήταν ο αρχηγός της εθνικής στα γήπεδα της Ελβετίας και δίκαια μπήκε στην κορυφαία πεντάδα αρχηγών στην ιστορία της εθνικής ομάδας της Γερμανίας μαζί με τους Ούβε Ζέελερ, Φραντς Μπεκενπάουερ, Λοταρ Ματέους και την Μπετίνα Βίγκμαν της εθνικής γυναικών.

Την ημέρα του τελικού  έβρεχε καταρρακτωδώς και ο προπονητής Χερμπέγκερ για να τον φτιάξει ψυχολογικά του είπε «Φριτζ αυτός είναι ο καιρός σου», επειδή όσοι νοσούσαν από ελονοσία υπέφεραν από τον ήλιο και τη ζέστη και αναζητούσαν υγρά μέρη και κλίματα για να ανακουφίζονται. Έκτοτε, κάθε φορά που ο καιρός είναι βροχερός οι Γερμανοί τον αναφέρουν ως «ο καιρός του Βάλτερ»! Έφυγε από τη ζωή το 2002…

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…

-Η απόφαση για την ανάθεση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην 1954 πάρθηκε στις 26 Ιουλίου 1946 στην Πόλη του Λουξεμβούργου την ίδια μέρα όπου αποφασίστηκε ο διοργανωτής για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950. 

-Ο λόγος της επιλογής της Ελβετίας για τη διοργάνωση του 1954 ήταν επειδή η FIFA θα γιόρταζε τα 50 χρόνια από την ίδρυση της και ήθελε να το κάνει στην έδρα της.

-Στα προκριματικά συμμετείχαν 45 ομάδες. Στη συνέχεια η FIFA αρνήθηκε τη συμμετοχή 7 εθνικών ομάδων και έμειναν 37 ομάδες για τη διεκδίκηση των 14 θέσεων της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς οι 2 από τις 16 θέσεις καλύφθηκαν από την προηγούμενή νικήτρια Ουρουγουάη και τη διοργανώτρια Ελβετία. 

-Για πρώτη φορά στη διοργάνωση συμμετείχαν η Τουρκία, η Νότια Κορέα και η Σκωτία.

-Τα 140 γκολ που σημειώθηκαν με μέσο όρο 5,38 γκολ ανά αγώνα, παραμένει ακατάρριπτο ρεκόρ και έχει συμπεριληφθεί στο Βιβλίο ρεκόρ Γκίνες.

-Σε αυτή την διοργάνωση εφαρμόστηκε για πρώτη φορά ο νέος κανονισμός σε περίπτωση ισοπαλίας, η ημίωρη παράταση.

-Έξι πόλεις φιλοξένησαν τους αγώνες: Βέρνη, Βασιλεία, Ζυρίχη, Λουγκάνο, Λοζάνη, Γενεύη.

-Το μεγαλύτερο σκορ στους αγώνες σημειώθηκε στον προημιτελικό Αυστρίας-Ελβετίας 7-5!

-Στον μικρό τελικό η Αυστρία νίκησε 3-1 την Ουρουγουάη.

-Πρώτος σκόρερ αναδείχθηκε ο Ούγγρος Σάντορ Κότσις με 11 γκολ.

-Κορυφαία επίθεση ήταν εκείνη των Μαγυάρων με 27 γκολ σε πέντε αγώνες…