Η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1934 σημαδεύτηκε από τον φασισμό, αλλά είχε πολλά στοιχεία και την ανάδειξη της Ιταλίας και του Μεάτσα που ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστης με προσωπικούς χορηγούς πολύ πριν μπει στον αθλητισμό η εμπορική πλευρά.

Η ΟΜΑΔΑ

ΙΤΑΛΙΑ

Τρεις μεγάλες ομάδες κυριαρχούσαν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο την δεκαετία του ΄30. Η Ισπανία του μεγάλου Θαμόρα, η Αυστρία του Ούγκο Μέισλ και η Τσεχοσλοβακία. Κατά σύμπτωση και τις τρεις τις νίκησε η Ιταλία στον δρόμο για την κατάκτηση του 2ου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία…Όμως για να φτάσει η «Σκουάντρα Ατζούρα» να κατακτήσει το τρόπαιο δεν έφτανε μόνο το αγωνιστικό της πάθος αλλά χρειάστηκε λίγο νωρίτερα να βάλει το χεράκι του το φασιστικό καθεστώς της χώρας. Το οποίο καθεστώς στην προσπάθεια του να εκμεταλλευτεί και το παραμικρό στη διοργάνωση και να στείλει τα δικά του ακραία μηνύματα στον κόσμο, ξεκίνησε να πολιτογραφεί ξένους άσους ως Ιταλούς προκειμένου να δυναμώσει κι άλλο την εθνική ομάδα ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει απέναντι στα φαβορί. Ετσι χορήγησε την ιταλική υπηκοότητα στους Αργεντινούς Λουϊζίτο Μόντι της Γιουβέντους και Ατίλιο Ντεμαρία της Ιντερ, καθώς και στους Ουρουγουανούς Ενρίκε Γκουαϊτα (Ρόμα) και Ραϊμούντο Ορσι (Γιουβέντους).

Η βάση για τον Ομοσπονδιακό προπονητή Βιτόριο Πότσο ήταν η Γιουβέντους που είχε και οκτώ Ιταλούς διεθνείς. Στο πρώτο ματς η Ιταλία έκανε επίδειξη ισχύος απέναντι στους Αμερικάνους (7-1) και στον προημιτελικό χρειάστηκε δύο ματς για να υποτάξει την Ισπανία. Στο πρώτο παιχνίδι (1-1) τραυματίστηκε ο μυθικός Θαμόρα και τα σενάρια συνωμοσίας μιλούσαν για εσκεμμένο χτύπημα στον Ισπανό γκολκίπερ για να μην μπορεί να αγωνιστεί. Όπως κι έγινε.

Στον επαναληπτικό η Ιταλία νίκησε 1-0 και πήρε το εισιτήριο για την 4άδα υπό τις έντονες διαμαρτυρίες των Ισπανών που φώναζαν για το υπέρμετρα σκληρό παιχνίδι των γηπεδούχων.Στον ημιτελικό σε ένα γήπεδο βούρκο η Ιταλία νίκησε 1-0 την μεγάλη «Βούντερτιμ» την Αυστρία και βρέθηκε στον τελικό κόντρα στους Τσεχοσλοβάκους που προηγήθηκαν αλλά δεν γλίτωσαν την ήττα.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Τζουζέπε ΜεάτσαΤο όνομα του έγινε γνωστό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο από την ονομασία του γηπέδου του Μιλάνου. Όμως λιγότεροι ξέρουν ότι ο Μεάτσα υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Ιταλίας και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ηγετική φυσιογνωμία, ένας επιθετικός για όλες τις θέσεις, με άριστη τεχνική κατάρτιση, σουτ και ντρίμπλες για τις οποίες όπως είχε δηλώσει τον βοήθησε το γεγονός ότι ήταν πτυχιούχος χορευτής του τανγκό! Στην εθνική ομάδα, ο Πότσο του έδωσε τον ρόλο του επιτελικού καθώς είχε τρομερή αντίληψη του παιχνιδιού και ο Μεάτσα τον δικαίωσε στο 100%. Εκτός των άλλων ήταν εκείνος που έδωσε τις ασίστ για τα γκολ του ημιτελικού και του τελικού…

Ο Μεάτσα αγωνίστηκε 53 φορές με την εθνική σημειώνοντας 33 γκολ και κατείχε το ρεκόρ σκοραρίσματος ως το 1973, όταν του το έσπασε ο Τζίτζι Ρίβα. Τον κατηγόρησαν ότι χτύπησε εσκεμμένα τον Θαμόρα στο ματς με την Ισπανία ενώ και στον τελικό σε ένα σκληρό μαρκάρισμα του Κρτσιλ τον κλώτσησε εν ψυχρώ στο στομάχι χωρίς να αποβληθεί. Παρ όλα αυτά αναδείχθηκε MVP της διοργάνωσης.

Ο Μεάτσα θεωρείται ως ο πρώτος ποδοσφαιριστής σταρ: Είχε προσωπικούς χορηγούς, του άρεσε η νυχτερινή ζωή και λέγεται πως πριν από αρκετά ματς κοιμόταν σε διάφορα παρακμιακά ξενοδοχεία του Μιλάνου. Είχε πανάκριβο κάμπριο αυτοκίνητο, τον λάτρευε το γυναικείο φύλο και ήταν ο μόνος ποδοσφαιριστής που του επιτρεπόταν το κάπνισμα όπως και να αργεί στις προπονήσεις! Αγωνίστηκε σε Ιντερ, Μίλαν, Γιουβέντους, Βαρέζε και Αταλάντα. Δούλεψε ως προπονητής σε Αταλάντα, Ιντερ, Μπεσίκτας και την εθνική Ιταλίας. Αποσύρθηκε το 1957 κι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών τον Αύγουστο του 1979…

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Η επέλαση του φασισμούΤον Οκτώβριο του 1932 η FIFA συνεδριάζει στη Στοκχόλμη με θέμα την ανάθεση του 2ου Παγκοσμίου Κυπέλλου σε μια από τις δύο υποψήφιες χώρες, την Σουηδία και την Ιταλία. Όμως οι Σουηδοί δεν είχαν βγει ακόμη από το οικονομικό κραχ του 1929, κάτι που έδωσε την ευκαιρία σε απολυταρχικά καθεστώτα να πρωταγωνιστήσουν στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Ετσι, η φασιστική Ιταλία με επικεφαλής τον Μπενίτο Μουσολίνι βρήκε την χρυσή ευκαιρία να προσπεράσει τους Σουηδούς και να πάρει το χρίσμα μετά από ένα πολυήμερο θρίλερ.

Χρειάστηκαν οκτώ συνεδριάσεις της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας (!) για να παρθεί η τελική απόφαση. Ο Μουσολίνι πήρε αυτό που ήθελε για να προπαγανδίσει το καθεστώς του. Παρουσίασε μια ιδανική χώρα στους Ευρωπαίους, σε άριστη οικονομική κατάσταση και πλούσια σε αθλητικές υποδομές, καθώς κι ένα προϋπολογισμό περίπου 4 εκατ. λιρετών ως εγγύηση για την επιτυχία της διοργάνωσης. Αμέσως μόλις πήρε το χρίσμα, ξεκίνησε την κατασκευή σύγχρονων γηπέδων και άλλων εγκαταστάσεων που τελείωσαν σε χρόνο ρεκόρ και έδωσε εντολή όλοι οι αγώνες να μεταδίδονται ραδιοφωνικά, κάτι που έκαναν οι 12 από τις 16 χώρες που πήραν μέρος στη τελική φάση. Απώτερος σκοπός του δικτάτορα να διαφημιστεί η… δική του Ιταλία.

Εννοείται ότι η προπαγάνδα έδωσε και πήρε. Είναι αξιοσημείωτο επίσης ότι το στάδιο «Νατσιονάλε» του τελικού, επισήμως ονομαζόταν «Στάδιο του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος»…Για πολλούς το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934 αποτέλεσε προπομπό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936 στο Βερολίνο, εκεί που ανέλαβε να συνεχίσει την φασιστική προπαγάνδα ο Χίτλερ…

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…

• Για πρώτη φορά είχαμε προκριματική φάση στην οποία πήραν μέρος συνολικά 32 ομάδες-16 ομάδες προκρίθηκαν στην τελική φάση -Η διοργάνωση διήρκεσε 15 μέρες, από 5 έως 19 Ιουνίου
• Η κάτοχος του τροπαίου Ουρουγουάη δεν πήρε μέρος διαμαρτυρόμενη για την άρνηση πολλών ευρωπαϊκών ομάδων να ταξιδέψουν στη χώρα της στην πρώτη διοργάνωση που φιλοξένησε η ίδια.
• 8 πόλεις φιλοξένησαν τους αγώνες της διοργάνωσης: Ρώμη, Φλωρεντία, Μπολόνια, Τζένοα, Μιλάνο, Νάπολη, Τεργέστη, Τορίνο.
• Οι 16 φιναλίστ δεν χωρίστηκαν σε ομίλυος αλλά κληρώθηκαν 8 ζευγάρια σε νοκ άουτ αγώνες.
• Μόλις μια ισοπαλία σημειώθηκε στη διοργάνωση, που ήταν και η πρώτη ισοπαλία στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων. Στις 12 Ιουνίου, Ιταλία και Ισπανία ήρθαν 1-1, μετά και από παράταση. Στον επαναληπτικό, νίκησε η Ιταλία με 1-0.
• 17 αγώνες –όλοι νοκ άουτ- έγιναν συνολικά στη διοργάνωση -69 γκολ σημειώθηκαν στη διοργάνωση με το 7-1 της Ιταλίας επί των ΗΠΑ να είναι η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη.
• Στη διοργάνωση είχαμε και μικρό τελικό όπου η Γερμανία νίκησε την Αυστρία με 3-2.-Με 5 γκολ ο Τσεχοσλοβάκος επιθετικός Όλντσιχ Νεγέντλι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά.