Η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1930 ήταν εκείνη που έκανε πράξη το όνειρο του Ζιλ Ριμέ, το οποίο εξελίχθηκε στη συνέχεια σε πόθο για κάθε φίλο του ποδοσφαίου που κάθε τέσσερα χρόνια ζει έναν μήνα γεμάτο συγκινήσεις σε ένα μήνα γεμάτο ποδόσφαιρο.

Η ΟΜΑΔΑ

ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ

Η πρώτη νικήτρια του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν εμφανίστηκε ως κομήτης στο τουρνουά. Είχε δείξει ήδη τα δόντια της και τις τεράστιες δυνατότητες της από το 1924 στου; Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και μάλιστα έχοντας μόνο νίκες σε όλα τα παιχνίδια! Το ίδιο συνέβη και στους Αγώνες του 1928 στο Αμστερνταμ όπου στον τελικό είχε νικήσει την… Αργεντινή, ενώ είχε κερδίσει και τρία πρωταθλήματα Νοτίου Αμερικής, (ήταν ο προπομπός του Κόπα Αμέρικα) μέσα στην ίδια δεκαετία. Από το 1928 είχε στον πάγκο της τον -πυροσβέστη στο επάγγελμα- Αλμπέρτο Σουπίτσι που έμελε το 1930 να γίνει ο νεότερος προπονητής που κατέκτησε Παγκόσμιο Κύπελλο σε ηλικία μόλις 29 ετών! Ηταν αμείλικτος σε θέματα πειθαρχίας και μάλιστα όταν ετοίμαζε τη λίστα για τη διοργάνωση, άφησε εκτός ομάδας τον βασικό τερματοφύλακα Αντρές Ματσάλι για πειθαρχικό παράπτωμα, αλλά και τον νο1 επιθετικό της χώρας τον Πετρόνε επειδή ήταν ντεφορμέ. Στη θέση του κάλεσε στην εθνική τον «μονόχειρα θεό» όπως τον αποκαλούσαν στη χώρα, Εκτορ Κάστρο (είχε ακρωτηριαστεί το ένα του χέρι από τον αγκώνα όταν κόπηκε ενώ έκοβε ξύλα). Και ο οποίος Κάστρο ήταν ήταν εκείνος που πέτυχε το πρώτο και το τελευταίο γκολ της Ουρουγουάης σε εκείνη τη διοργάνωση,…

Η Ουρουγουάη είχε στη σύνθεση της μεγάλους παίκτες της εποχής όπως τον αρχηγό Χοσέ Νασάτσι, ένας αμυντικός ηγέτης που αναδείχθηκε MVP της διοργάνωσης, καθώς επίσης τον ταχύτατο τεχνίτη Χοσέ Αντράντε. Ο Αντράντε ήταν γιος δραπέτη σκλάβου, μικρός δούλευε ως λούστρος και έκανε το μεγάλο άλμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 όπου ξετρέλανε τους φιλάθλους αλλά και τον γυναικείο πληθυσμό…Από τα βασικά στελέχη ήταν ακόμη ο Αλβάρο Γκεστίδο αδελφός του μετέπειτα προέδρου της χώρας, ο Πέδρο Τσέα, ο Σάντος Ιριάρτε, και ο Εκτορ Σκαρόνε της Μπαρτσελόνα (μετέπειτα και της Ιντερ), ο οποίος μετά θάνατον χαρακτηρίστηκε ως «ο Πελέ της δεκαετίας του ‘20»Η Ουρουγουάη έπαιζε σε όλα τα ματς το σύστημα 2-3-5 και εκτός από την τεχνική της φημιζόταν και για το σκληρό έως αντιαθλητικό παιχνίδι της. Παράδοση που την χαρακτήρισε για πολλές δεκαετίες μετά…

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

ΓΚΙΓΕΡΜΟ ΣΤΑΜΠΙΛΕ

Κι όμως! Ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης δεν ήταν βασικός στη φιναλίστ του πρώτο παγκοσμίου Κυπέλλου, την Αργεντινή! Ο μεγάλος Γκιγέρμο Στάμπιλε ήταν παγκίτης στην ομάδα του Χουάν Τραμούτολα, του Ομοσπονδιακού τεχνικού της Αργεντινής και μάλιστα αποτελούσε μια από τις τελευταίες λύσεις. Τι κι αν δεν είχε στη διάθεση του τον κορυφαίο Αργεντινό επιθετικό Ραϊμούντο Ορσι, ο οποίος προτίμησε να αγωνιστεί με τη φανέλα της Ιταλίας επειδή αγωνιζόταν τότε στη Γιουβέντους. Στο πρώτο παιχνίδι με την Γαλλία ο Στάμπιλε δεν αγωνίστηκε παρά το γεγονός ότι ο βασικός επιθετικός Ρομπέρτο Τσέρο αγχώθηκε όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα της εποχής, τόσο πολύ και ζήτησε να μην αγωνιστεί. Όμως στο 2ο παιχνίδι κόντρα στο Μεξικό ο Τραμούτολα αναγκάστηκε να βάλει στην ενδεκάδα τον Στάμπιλε κι εκείνος άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Αλλωστε οι αριθμοί του μέχρι τότε ήταν εντυπωσιακοί στο σκοράρισμα.

Ο 25χρονος Στάμπιλε της Ουρακάν (είχε ήδη πετύχει 102 γκολ σε 119 αγώνες και είχε κατακτήσει δύο πρωταθλήματα Αργεντινής) πέτυχε χατ τρικ στη νίκη με 6-3 επί του Μεξικού κι έκτοτε δεν ξαναβγήκε από την ενδεκάδα. Στο επόμενο ματς η Αργεντινή νίκησε 3-1 τη Χιλή με τον Στάμπιλε να σημειώνει δύο γκολ σε δύο λεπτά! Η «αλμπισελέστε» προκρίθηκε στον ημιτελικό και εκεί συνέτριψε τις ΗΠΑ με 6-1, με τον φορ της Ουρακάν να πετυχαίνει δύο ακόμη τέρματα. Στον τελικό με την Ουρουγουάη ο Στάμπιλε βρήκε πάλι δίχτυα δίνοντας προσωρινά προβάδισμα στην ομάδα του με 2-1.

Με 8 γκολ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά και τότε ήταν που αποχώρησε από την εθνική ομάδα. Ο Στάμπιλε αγωνιζόταν στην Ιταλία αρχικά με τη Τζένοα και στη συνέχεια με τη Νάπολι ενώ το 1939 κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στην γαλλική Ρεντ Σταρ. Στη συνέχεια έγινε προπονητής και με την Εθνική Αργεντινής κατέκτησε 6 Κόπα Αμέρικα. Εργάστηκε και σε Ρασίνγκ Κλουμπ (πήρε τρία πρωταθλήματα), Εστουντιάντες, Ουρακάν, Σαν Λορέντσο. Πέθανε στις 26 Δεκεμβρίου του 1966…

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Η «γέννηση» του παγκοσμίου Κυπέλλου

Το ποδόσφαιρο είχε εξαπλωθεί από τα τέλη του 19ου αιώνα στη Νότιο Αμερική και Μεγάλη Βρετανία και σιγά σιγά μεταφερόταν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Μάλιστα από το 1908 εντάχθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν άργησε να έρθει η ρήξη ανάμεσα στη FIFA και την πανίσχυρη ΔΟΕ. Αιτία η απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής να απαγορέψει σε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να μετέχουν με τις εθνικές ομάδες στους Αγώνες. Το σχίσμα ήταν θέμα χρόνου και επετεύχθη όταν ο πρόεδρος τότε της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας, Ζιλ Ριμέ, ένας Γάλλος οραματιστής και λοχαγός του γαλλικού στρατού στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε το μεγαλόπνοο σχέδιο μιας παγκόσμιας διοργάνωσης εθνικών ομάδων αποκλειστικά υπό την αιγίδα της FIFA. Την πρόταση του κατέθεσε στο πρώτο συνέδριο της Συνομοσπονδίας αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Αμστερνταμ το 1928, και η οποία έγινε δεκτή σχεδόν ομόφωνα, με ψήφους 25-5! Τότε πάρθηκε η απόφαση η πρώτη διοργάνωση να γίνει στην Ουρουγουάη για τέσσερις λόγους. Πρώτον για να τιμηθεί η επέτειος 100 χρόνων από την ανεξαρτησία της χώρας. Δεύτερον, επειδή η διοργανώτρια δέχθηκε να πληρώσει τα έξοδα όλων των εθνικών ομάδων που θα έπαιρναν μέρος. Τρίτον, θα έχτιζε ένα νέο μεγάλο στάδιο το «Σεντενάριο» (93.000 θέσεων) και τέταρτον γιατί η εθνική της ομάδα ήταν τότε πανίσχυρη και αποτελούσε μεγάλη διαφήμιση για το άθλημα.

Όμως τα προβλήματα ήταν πολλά και για κάποιες χώρες ανυπέρβλητα. Οι χώρες της Αμερικής δήλωσαν αμέσως συμμετοχή (ΗΠΑ, Βραζιλία, Αργεντινή, Βολιβία, Μεξικό, Χιλή, Παραγουάη, Περού) αλλά στην Ευρώπη υπήρχε δυσπιστία. Φοβόντουσαν το ταξίδι στο άγνωστο, την ταλαιπωρία του πολυήμερου ταξιδιού, τυχόν αρρώστιες κλπ. Οι δε Αγγλοι υπερόπτες όπως πάντα, ούτε καν ασχολήθηκαν με το θέμα και απαξίωναν τη διοργάνωση. Φυσικά δεν πήραν μέρος…Τελικά κι ενώ πλησίαζε ο καιρός για τη διοργάνωση με πολύ κόπο και τρόπο, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες δήλωσαν συμμετοχή με πρώτη τη Ρουμανία αλλά και τις Γαλλία και Βέλγιο. Η Ρουμανία ξεκίνησε από την Κοστάντζα στα μέσα Ιουνίου κι έφθασε με πλοίο στο Μοντεβιδέο στις 4 Ιουλίου. Ενδιάμεσα παρέλαβε από τη Μασσαλία τις εθνικές Γαλλίας και Βελγίου, τους Ευρωπαίους διαιτητές, τον εμπνευστή και πρόεδρο της FIFA, Ζιλ Ριμέ και μαζί το τρόπαιο της διοργάνωσης που αργότερα πήρε το όνομα του.

Το πλοίο έκανε στάση στο Ρίο Ντε Τζνέιρο και παρέλαβε και την εθνική Βραζιλίας. Στο Μοντεβιδέο ταξίδεψε και η εθνική Γιουγκοσλαβίας που πήγε με τρένο ως τη Μασσαλία και από εκεί με το ταχυδρομικό πλοίο «Φλόριντα» έφθασε στην Ουρουγουάη. Η κλήρωση πραγματοποιήθηκε στο Μοντεβιδέο αφού είχαν καταφτάσει όλες οι ομάδες. Ο πρώτος κάθε ομίλου προκρινόταν στην ημιτελική φάση. Οι πρώτοι αγώνες ήταν Γαλλία – Μεξικό και ΗΠΑ – Βέλγιο που διεξήχθησαν ταυτόχρονο στις 13 Ιουλίου, στο στάδιο “Ποσίτος” και στο στάδιο “Γκραντ Σεντράλ” αντίστοιχα. Ετσι ξεκίνησε η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που μετράει ήδη 21 διοργανώσεις…

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…

-13 ομάδες πήραν μέρος: 7 από τη Νότια Αμερική, 4 από την Ευρώπη, μια από την Κεντρική και μια από τη Βόρειο Αμερική.

-Οι ομάδες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομίλους, με την προϋπόθεση ότι δεν θα κληρώνονταν δύο ευρωπαϊκές ομάδες στον ίδιο όμιλο.

-Ο Γάλλος Λιζιέ Λοράν σημείωσε το πρώτο γκολ της διοργάνωσης και γενικότερα το πρώτο γκολ στην ιστορία των Παγκοσμίων κυπέλλων.

-Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης αναδείχθηκε ο Γκιγέρμο Στάμπιλε με 8 γκολ. Ακολούθησε με πέντε ο Πέντρο Τσέα της Ουρουγουάης.

-72 γκολ συνολικά σημειώθηκαν στη διοργάνωση.-9 ήταν τα περισσότερα γκολ που σημειώθηκαν σε έναν αγώνα στο παιχνίδι Αργεντινής-Μεξικού 6-3.

-Με το ίδιο σκορ (6-1) νίκησαν Ουρουγουάη και Αργεντινή στους ημιτελικούς απέναντι σε Γιουγκοσλαβία και ΗΠΑ.

-Δεν υπήρξαν προκριματικοί αγώνες παρά μόνο προσκλήσεις. Η κλήρωση των ομίλων έγινε όταν και οι 13 φιναλίστ έφτασαν στο Μοντεβιδέο.

-Όλοι οι αγώνες διεξήχθησαν στο Μοντεβιδέο με τους περισσότερους να διεξάγονται στο στάδιο «Σεντενάριο».

– Ο πρώτος όμιλος ήταν ο μοναδικός στον οποίο συμμετείχαν τέσσερις ομάδες: Αργεντινή, Χιλή, Γαλλία, Μεξικό.-στον αγώνα Γαλλίας – Αργεντινής (0-1), στο 10’ τραυματίστηκε ο τερματοφύλακας της Γαλλίας Τεπό κι επειδή δεν υπήρχαν τότε αλλαγές, η Γαλλία συνέχισε τον αγώνα με 10 παίκτες και χρέη γκολκίπερ έκανε ο μέσος Σαντρέλ.

-Η πρώτη μεγάλη γκάφα διαιτητή σημειώθηκε στο ίδιο ματς καθώς ο ρέφερι σφύριξε από λάθος τη λήξη του έξι λεπτά νωρίτερα, σταματώντας προσπάθεια της Γαλλίας να ισοφαρίσει. Μετά από έντονες διαμαρτυρίες ο αγώνας ξανάρχισε κι έληξε κανονικά.