Εντυπωσιακό το ξεκίνημα του «τριφυλλιού» στο πρωτάθλημα, που δείχνει ομάδα του προπονητή, με πλάνο και δίψα για επιστροφή στη κορυφή

Του Αντώνη Φουντή

Όταν μια ομάδα έχει ξεκινήσει να χτίζεται από την αρχή από την περσινή σεζόν, όπως ο Παναθηναϊκός ή όπως έκανε πριν τέσσερα χρόνια ο Ολυμπιακός με τον Μαρτίνς, λογικό κι επόμενο είναι την επόμενη χρονιά (αυτή που διανύουμε) να είναι έτοιμη να διεκδικήσει τίτλους. Και όσο οι «πράσινοι» κερδίζουν, χτίζουν  ψυχολογία και φτιάχνουν παράλληλα «μέταλλο» ομάδας που θέλει και μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.

Όμως για να συμβεί αυτό, δεν μπήκε ξαφνικά ο Παναθηναϊκός στον αυτόματο πιλότο και πάει. Είχε πλάνο και πρόγραμμα, που τήρησε μέχρι κεραίας για να φτάσει στο «έξι στα έξι» στη Λίγκα και να βρίσκεται έξι κι επτά βαθμούς μακριά από τους διώκτες του. Κι γνωρίζουμε όλοι στη χώρα, ότι τέτοιες διαφορές πολύ δύσκολα καλύπτονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο… Ποια είναι τα στοιχεία, όμως, που κάνουν τον Παναθηναϊκό να διαφέρει;

ΣΟΒΑΡΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Εχει σοβαρό προπονητή, που εμπιστεύεται η διοίκηση με κλειστά μάτια και τον στηρίζει απόλυτα καθώς ξέρει ότι η ομάδα βρίσκεται σε σωστό δρόμο ώστε να αφήσει πίσω της τα δικά της πέτρινα χρόνια. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς από την πλευρά του, που αμφισβητήθηκε και αυτός όταν ανέλαβε πέρσι την ομάδα, δούλεψε, μίλησε ελάχιστα και με ο,τι υλικό είχε (γιατί δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό) κατάφερε να φτιάξει σιγά-σιγά ένα σύνολο ικανό για όλα. Καθρέφτη άλλωστε αποτελεί ο περσινός β’ γύρος και τα πλέι οφ του πρωταθλήματος όπου οι «πράσινοι» έκαναν… πρωταθλητισμό και σε κάθε ματς παρουσιάζονταν καλύτεροι από το προηγούμενο. Αποκορύφωμα η κατάκτηση του κυπέλλου απέναντι στον πολυνίκη των τελευταίων ετών στον θεσμό, ΠΑΟΚ.

Το «τριφύλλι» βγάζει φρεσκάδα και αποπνέει υγεία. Μπορεί να μην παίζει τη μπάλα που έπαιζε ο Ολυμπιακός των δύο πρώτων σεζόν του Πέδρο Μαρτίνς, δεν παίζει δηλαδή θεαματικό ποδόσφαιρο, όμως παίζει αυτό που θέλει ο προπονητής του στο 100%. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται σε όλα τα ματς σοβαρός, πειθαρχημένος και συμπαγής. Ομάδα δυσκολοκατάβλητη, ομάδα που στηρίζεται στο σύνολο και όχι στις ατομικές εξάρξεις του καθένα. Αυτές είναι οι απαραίτητες πινελιές για να γίνει πιο ελκυστικό το παιχνίδι της ομάδας. Ολοι μα όλοι τάσσονται στο σύνολο και όχι το αντίστροφο. Οι αστέρες όπως ο Παλάσιος ή ο Ρούμπεν Πέρεθ (ίσως ο κορυφαίος κεντρικός χαφ στη Σούπερ Λίγκα) έχουν στο μυαλό τους πρώτα όλα όσα θέλει ο Γιοβάνοβιτς και μετά τι μπορεί να προσφέρουν στον κόσμο οι ίδιοι. Κι αυτό είναι ξεκάθαρα έργο του κόουτς. Όπως ένα ακόμη σημαντικό έργο του είναι η αλματώδης βελτίωση του Αϊτόρ που από μέτριος παίκτης έχει αναδειχθεί πλέον σε ηγετική φυσιογνωμία και σκόρερ, έχοντας σημειώσει στα τρία τελευταία παιχνίδια τα έξι από τα επτά γκολ του Κυπελλούχου!

ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ

Εγιναν μεταγραφικές κινήσεις στοχευμένες και όχι χύμα. Διοίκηση και προπονητής δεν πήγαν στη ποσοτική λογική αλλά στην ποιοτική. Εφυγαν πολλοί βασικοί από το περσινό ρόστερ, όμως καθένας αντικαταστάθηκε επάξια ίσως και καλύτερα. Μοναδικό μείον εδώ ότι η διοίκηση άργησε να προχωρήσει σε καίριες μεταγραφικές κινήσεις σε ότι έχει να κάνει με την Ευρώπη κι αυτό στοίχισε τον άδοξο αποκλεισμό από την Σλάβια Πράγας που σίγουρα δεν ήταν καλύτερη του «τριφυλλιού».

ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ Η ΔΙΨΑ

Ο Παναθηναϊκός έχει τη δίψα περισσότερο από κάθε άλλον διεκδικητή του τίτλου. Τόσα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα είναι πάρα πολλά για ένα μεγάλο σύλλογο κι αυτό πλέον λειτουργεί ως  επιπλέον κίνητρο απέναντι στους άλλους.

ΑΥΞΗΣΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΜΕ ΝΙΚΕΣ ΣΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ

Εχει αυτοπεποίθηση ως ομάδα. Από τη στιγμή που πέρασε νικηφόρα δύο ντέρμπι (ΑΕΚ και ΠΑΟΚ) που τον έστειλαν επτά βαθμούς μπροστά από τους διώκτες του, μπορεί τα πάντα εντός συνόρων. Οι «πράσινοι» μπορεί να μην εντυπωσιάζουν με το ποδόσφαιρο που παίζουν, όμως δείχνουν ότι είναι ομάδα που δουλεύει στις προπονήσεις, έχει πλάνο, είναι συμπαγής σε άμυνα και μεσαία γραμμή και στην επίθεση μπορεί να κερδίζει δύσκολα παιχνίδια ακόμα και χωρίς τον Παλάσιος.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ

Εχει σημαντικό βαθμολογικό αβαντάζ. Για να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η διαφορά των επτά βαθμών που έχουν πάρει οι «πράσινοι» αρκεί να δούμε το πρόγραμμα τους έναντι του «αιώνιου» αντιπάλου του Ολυμπιακού ως τη λήξη του πρώτου γύρου: Αστέρας εντός, Λαμία εκτός, Αρης εντός, Βόλος εκτός, Ολυμπιακός εντός, Παναιτωλικός εκτός, Ατρόμητος εντός. Επτά ματς σε 42 μέρες. Δηλαδή ένα ματς την εβδομάδα, χωρίς ευρωπαϊκά παιχνίδια ενδιάμεσα. Το ίδιο διάστημα οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μπροστά τους έναν Γολγοθά: Καραμπάγκ μέσα, ΟΦΗ έξω, Καραμπάγκ έξω, ΠΑΟΚ μέσα, Παναιτωλικός έξω, Φράιμπουργκ έξω, Λαμία μέσα, Ναντ μέσα, Παναθηναϊκός έξω, Λεβαδειακός έξω, ΑΕΚ μέσα. Εντεκα ματς σε 42 μέρες, παίζοντας συνεχώς Πέμπτη-Κυριακή-Τετάρτη-Κυριακή μέχρις τις 13 Νοεμβρίου που τελειώνει ο α’ γύρος.

Η ΑΕΚ μπορεί να μην έχει κι αυτή ευρωπαικές υποχρεώσεις, όμως είναι νέα ομάδα που επίσης χρίζεται φέτος με έναν νέο προπονητή που ακόμη μαθαίνει τους παίκτες του. Πλεονέκτημα της μόνο το νέο γήπεδο, όμως όπως λένε πολλοί, μπάλα δεν παίζουν τα τσιμέντα.   

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ ΚΑΥΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ

Εχει την επιστροφή του κόσμου του στο γήπεδο. Η Λεωφόρος είναι πλέον κατάμεστη στα παιχνίδια της ομάδας, ο κόσμος στηρίζει πάλι παθιασμένα παίκτες και προπονητή γιατί βλέπει ότι η προσπάθεια που ξεκίνησε πέρσι έχει υπόβαθρο, έχει δυνατές βάσεις και οι μέρες ξηρασίας φαίνεται πως τελειώνουν…

Εν κατακλείδι: Αν ο Παναθηναϊκός ήταν λίγο πιο γεμάτος στη μεσαία γραμμή θα ήταν το ακλόνητο φαβορί για τον τίτλο. Αν όμως επωφεληθεί μέχρι τέλους το πρώτου γύρου να διατηρήσει ή και να αυξήσει τη διαφορά από τους διώκτες του, τότε η πρώτη θέση πολύ δύσκολα θα του ξεφύγει στο τέλος της κανονικής περιόδου…